Geçmişin gölgesine gizlenmiş bir cinayet, Cinayetin gölgesine habersizce gizlenmiş bir hayat.. Günaha girmeden de sevebilir miydi insan? Yoksa harama bulaşmak zorunda mıydı? Neydi aşk; Evi terk eden karısına, "Gitme, cennetimin kapısı.." diyebilmek miydi, Ebu-l As'ca... Gerçeklerden esinlenilerek yazılan bir polisiye, dini içerikli bir hikaye... Her insan hata yapar, hatasız kul olmaz. Önemli olan, hatalarından ders alıp tekrarlamamaktır. Helal dairesinde yaşamaya çalışmaktır.. Şimdi, önyargılarınızı kenara bırakıp usulca girin kapımızdan içeri... Hadi, Bismillah! ? (Wattpad platformunda bu isimdeki ilk hikâye.) Yayımlanma tarihi: Temmuz 2015

Hz Muhammed için Annesi ve Babasından vazgeçen bir Aşık Kuranı kerimde adı geçen tek. sahabe Aşkına yandığı inci gözlerini gördü Zeydin gözleri İste o an geçti anadan babadan yardan Taif ve akabete dair sımsıkıydı elleri Heyhat!!! Olamadık Zeydin gözleri ve inci elleri

Kitabımızın 'Elif'in Mim Durağı' adıyla yayın hayatına geçeceğini ve sayfalara karışıp evlerinize konuk olacağını gururla söyleyebilirim artık. Yakın zamanda son bölümleri kaldıracağımı da üzülerek söylemek istiyorum. Ve En yakın zamanda duyuru yapacağım!

"Kızımın sana 'anne' demesinden daha fazlasını istiyorum." Söylediği kelimelerdeki kararlılığı çökmüş omuzlarını kuvvetlendirirken, omzuna sabitlenmiş safir mavilere bakmaya devam etti. Ve Dünya'nın kaşlarını çatmasıyla, sol yanında sertleşmiş kayalarına dalgaların dokunmasını sağlayan harelerde, söylediklerinden hiçbir şey anlamadığını görebiliyordu. "Senden kızıma 'kızım' demeni istiyorum. Çünkü Zeynep seni ilk gördüğü andan beri bunu duymak istiyor. Sen ne zaman ona adıyla seslensen gözlerine yerleşen umut yıkılıyor. Kızım sana bu kadar umutla bakarken ona bir anne gibi davranmanı istiyorum." Dünya, hala daha elinde tuttuğu kâğıttaki kelimelerin bu kadar anlam barındırabilmesinin şaşkınlığını yaşarken, safir mavilerini "Bu yüzden..." deyip duraksayan Asrın'ın yüzüne çevirdi. İki günlük sakalının arasında gülümsemesiyle derinleşmiş çukurlarına düşmek üzere olan gözlerini ilk kez çukurlara rağmen kısılmayan kara gözlerini buldu. Ve beş dakika öncesine kadar gözleriyle okumakla yetindiği şart sahibi tarafından kulaklarına doldu. "Kızımın annesi olur musun?" Kızımın annesi olur musun?... Babasının altı yıl önce şakağına dayadığı silahın ölüm fısıltılarını ağlayarak bölen uğur böcüğünün, annesinin dokuz yıl önce kaybettiği hayallerini verecek olan bıdığı oluşuydu. Kızımın annesi olur musun?... Bu bir evlilik teklifi değil, bu Dünya'nın yazabileceği tüm şartlara karşılık yazılabilecek bir annelik şartıydı! Dipnot: Klişe gibi gözüken ilk bölümlere katlanarak, yedinci bölüme gelirseniz; gidişatın çok daha farklı olduğunu göreceksiniz. ***Her bir kelimesiyle "Kızımın Annesi Olur Musun?" benim için değerli bir hazine olmakla beraber finali de dâhil tüm kurgusu belli olup, tamamen bana aittir.Değerli hazineme değer verdiğiniz için şimdiden teşekkür ederim...

"KARAMEL & SARI" Hayatına ellerinin çamuruyla giren, onu oyun arkadaşı, kız kardeşi ilan eden Sarı'sı vardı Ece'nin. Ağabeyi Oğuz sayesinde tanıdığı bu kirli sokak çocuğu, çocukluğunun şövalyesi, gençliğinin ise en büyük imtihanı olacaktı. 15'ine basıp günah defteri açıldığı an, ellerini, gözlerini, tebessümünü bile çekecekti Ece, Ali'den. "Ağabey" demek zorunda olduğu bu genç adam, Ece'nin en korkulu rüyası, en büyük günahıydı. Hiç bir erkek; Ali kadar tehlikeli değildi Ece'nin gözünde. Çünkü Ali haram olamayacak kadar yakın; helal olamayacak kadar uzaktı Ece'ye. (Düzenlenecek)

Zehirli sarmaşıkların sardığı bir hayatta yaşamaya mecbur kalmış genç bir kız. Geçmişin tozlu sayfalarını saklama çabaları. Keder çökmüş kalblerin umut fısıltılarını dinleyişleri. Değişen hayatlar... Çaresizliğin kol gezdiği zamanlarda yankılanan acı vaveylaları yok sayanlar. Bazen bir bataklığın tam da dibinde,bazen de bir uçurumun tam ucunda hayatlar... Ve nane molla yürekleriyle mücadele etmeye çalışan insanlar. 24 kasım 2017 6 ocak 2020

Spiritüel --> 2 Bir kız düşünün, aşık bir kız. Çocukluk arkadaşına aşık olmuş bir kız. Kendisi için hayırsız olacak bir insana aşık olmuş bir kız. Bir adam düşünün acı çekmiş. Tüm olumsuzluklara rağmen İslam'a sarılmış. Başkasına aşık olan kıza gönül koymuş. Bir adam daha var ki, kendi köşesine çekilmiş. Kimseye derdini anlatmamış ama aşkıyla kavrulmuş. Aşkına kavuşamamakla kavrulmuş. Aşkını beklerken kavrulmuş. Üç insanın hikayesi bu. Kim mutlu olacak bu hikayede? Kim hayallerine kavuşacak? Kim üzülecek? Haydi bakalım, neler olacak.. * Şiddet, küfür ve olumsuz ögeler içerebilir.

"Dur" dedim titreyen ellerimle kolundan tutup gitmesine engel olmak isterken.Yerde olan bakışları gözlerime bir anlık dediğinde ürpermiştim.Nefretle bakan bakışların altında ezilirken kolunu hızla çekip bir iki adım atmıştı. "Böyle gitme.Bak bu sefer söz değişeceğim.Yem..." Cümlemi tamamlama izin vermemişti bile. "Sakın Hüma! Sen sırf amacına ulaşmak için İslam'ı,tesetterü kulandın.Sana söyleyecek bir lafım yok!" Her kelime adeta kulağımda yankılanıyor,boğulmama neden oluyordu. Ama doğruydu dedikleri. Sırf onu kaybetmemek için namaza başlamış bir süre sonra bırakmıştım.Ve onun ve ailesinin yanında kapanmış gibi imaj yaratmıştım. Gel gör ki şimdi düğüne 2 gün kala her şey tepe taklak olmuştu. Haksızlıktı... Evet... "Bitti artık."deyip parmağındaki yüzüğü hiç tereddüt etmeden çıkardı.Gözleri hala yerdeydi. Halbuki ben onun hem imam nikahlı hem de resmi nikahlı eşiydim. Bir bakışı esirgiyordu benden şimdi. "Hayır...Böyle bitmemeli..." Metalin sert zeminle buluşmasıyla yankılan ses kalbime bıçakların saplanmasına neden oldu. Arkasını döndü ve gitti... "Karşıma bir daha çıkma." Hiçbir duygu barındırmayan sesiyle yere çöktüm.Mahallenin orta yerinde kala kalmıştım.Gitmişti... 7 eylül 2018🍃 31 mart 2019🍃 10 ekim 2019

Kar-altı Hayatlar *** Vatana meftun olmak, belki de kanda olan bir şeydi. Belki de; aşkın en güzellerinden biriydi. Şüphesiz bu millette ateş misali bu kandan vardı. Tüm kalplerde cayır cayır yandı. Belki de onlar vatanı 'aşk' kıldılar, onlarda vardı şüphesiz, Aşk'ı aşıladıklarında da vardı... *** Aralık 1914-Ocak1915 Sarıkamış'ın 101. yılı anısına.. Ruhunuz şâd olsun aziz şehitler! *** Bu hikaye herkese cazip gelmeyebilir, içinde aşk yok diye. Kesinlikle! Düşünmeyin öyle! Olur mu hiç aşk'sız hikaye, kitap. Tabii ki de aşk var, hem de dolu dolu. Buram buram aşk kokuyor, kokacak bu hikaye. Vatan, memleket, din, iman aşkı.. Küçücük yüreklerde kocaman sevdalar var bu hikayede. Bu vatan uğruna nelerden vazgeçildiğini, nelerin feda edildiğini, Can'dan yar'dan geçip, Anadan babadan geçip imandan vatandan geçilmediğini göreceğiz, hissedeceğiz... Var mısınız geçmişe gidip atalarımızın acılarını duymaya... Haydi! Sayfalara alalım o zaman...

"Allah ismi elifle başlıyordu. Müslüman olmanın ilk şartı kelime-i şahadet de elifle başlıyordu. Efendimiz aleyhisselama getirdiğimiz salavat elifle başlıyordu. Euzu besmele elifle başlar. Allah'ın ilk emri,ilk ayeti İkra,elifle başlar. Kuran'ın başı Fatiha,elifle başlar. En değerlimiz namaza "Allah-u ekber" diyerek başlarız,o da elifle başlar. Aynı şekilde selam verirken de "Esselamü aleyküm ve rahmetullah" deriz,elifle başlar. Şükrederiz "Elhamdülillah" deriz,elifle başlar. İlk insan Hz.Adem'dir,ismi elifle başlamıştır. Yine Efendimiz miraçta Rabbimizle kelama tahhiyatla başlamıştır ve o da elifle başlar. Sonuç olarak elif bir felsefe oldu benim için.Elif gibi olmalıdır insan dimdik ama diklenmeden,gönlünde vavı taşıyarak."