11.6.19 - Stony #1 Bildikleri dünya, çok önceden yok olmuştu. Heyet, hayatta kalanlara daha iyi bir yaşam sunmak adına onlara bu yeni dünyayı sunuyordu. Herkesin bir görevinin olduğu, gerçekten uzak ve sanal dünyayı... İnsanlar bundan memnundu, biri hariç, Tony Stark. O, bütün bunları reddederek aralarında bulunuyordu. Steve bütün insanlar gibi düzene saygı duyan ve buna hak veren insanlardandı. Ama bu tuhaf adam ona, asla elde edemeyeceğini düşündüğü şeyler sunuyordu. Bir çiçek koklatmıştı, hologram çiçekler hariç çiçek görmek neredeyse imkansızdı. İşini ekmişti, bunu kendinden ve Tony'den başka yapan kimse olmadığına emindi. Ve öpüşmüştü, inanın, bunu da yeni dünyada yapan tek kişi olabilirdi.

Tony sanki dilini yutmuştu. Konuşamıyordu. Kafasını salladı ve karanlık sokakta yürümeye başladı. Arkasını dönmek ve ona bakmak istiyordu. Adını sormak ve arkadaş olmak istiyordu. Ama bunun yerine asfalta sert bir şekilde vura vura ilerliyordu. Kahramanı ise yürümüyor ve onu izliyordu. Eve sağ sağlim varacağından emin olmak istiyordu. Sokağın sonuna geldi ve köşeyi dönmeden önce mırıldandı. Bu cam gözlü kahramanını son görüşüydü. "Teşekkür ederim kahramanım." ------ İkisinin de bilmediği şey bir insanı tamamen hatırlamasanız bile kalbinizde oluşan yoğun duyguların her zaman orada kalacağıydı. 27.08.18-Stony #1 ♡

It's just a bunch of Cherik oneshots.

When a depressed, suicidal, teen meets the boy with serious anger management issues, it changes their lives forever. Can they do what no one else was able to do and fix each other?

When Erik invites Charles for one of their traditional sleepovers he doesn't expect it'll turn out that way. Instead of taking the upper bunk bed as usual, Charles decides to curl up in Erik's bed with Erik to keep them warm... P.S. This is written by me and a friend on AO3 :) So the smutty parts are thanks to them :D

O gün sadece bir yabancının hayatını kurtarmamıştı.

Hayallerini gerçekleştirmek için kendini metropolün kollarına atmış bir genç kadın ile içinde 7 ayrı kişiliği yaşatan tek bir adamın hikayesi. Bu hikaye Çoklu Kişilik Bozukluğu'na (DID, Dissociative Identity Disorder veya MPD, Multiple Personality Disorder) sahip bir adamla sıradan bir kızın aşk hikayesi. MPD benim son derece ilgimi çeken ve insan beyninin travmatik durumlarda kendini nasıl koruduğunu, nasıl hayatta kalabildiğini gösteren çok ilginç bir hastalık. Şizofreniyle sıklıkla birbirine karışan ama ondan çok daha karmaşık ve sistemli bir korunma mekanizması. Switching Time kitabını okuduktan sonra ilgimin tavan yapmasıyla kendim de bu konuyu ele almak, ancak gerçek kavramın ağırlığından uzaklaşıp onu daha yumuşak bir hale getirmek istedim. Hastalığa sahip olan insanların gerçek yaşamlarını zedeleme amacı gütmeden, hem MPD'yi kendi anladığım dille anlatmak hem de hayatlarını bu hastalıkta geçiren eşlerin/ailelerin olduğunu bilerek onları kurgunun içinde harmanlamayı umdum. Konunun sizin de ilginizi çekeceğini ümit ederek bu hikayeyi paylaşıyorum. http://luplex.com/7+1.php

"En sevdiğim renk..." gözlerimi düşünmek için bir saniye kapattım. Tekrar açtığımda bana bakan okyanus rengi gözlere bakarak konuştum "Mavi. Tüm tonları hem de." klasik bir cevap olduğunu biliyordum ama bana bakan mavilikleri o kadar beğeniyordum ki başka bir cevap versem canım yanardı. "Senin?" dedim konuyu dağıtmak için. Biraz düşünür gibi göründü. Sonra da omzunu silkti. "Siyah." dedi ve beni taklit ederek ekledi. "Hem de her tonu." gözlerimi devirdim. "Siyahın tonları var mı?" Yeniden omzunu silkti. "Var ve benim gök kuşağım siyahlardan oluşuyor, farklı tonlarda bir sürü siyah." yüzüne bir gülümseme yerleştirmeye çalıştı ama pek başarılı olamadı. Tony Stark sonunda ailesinden ve soy adından uzakta kendini bulabilmek için bir askeri okula gider. Bazen bir beladan kaçarken daha büyüğüne çarparsınız. Kapak -Gevher-'e aittir. Kendisine çok teşekkürler!