# Keşfedilmemiş Cevherler Atty'15 En İyi Romantik Hikaye # Siyah beyaz bir kadındı Müzeyyen. Arnavut kaldırımı sokakların birinde, elindeki kan kırmızı gülle yürüyordu salına salına. Üzerindeki beyaz elbise uçuşuyordu nazlı nazlı kimi zaman. Omzuna kadar salınan siyah saçları daha da narindi beyaz teninden. Ağır adımlarla yürüyordu kırmızı hayallere sarılmış gül ile birlikte. Ve sevmeyi bilen bir adamdı Süreyya. İnce düşünceli, güzel bakışlıydı. Küçük dairesinin balkonunda oturup her zamanki gibi bir şiir karalıyordu. Bakışlarının arasına girdi Müzeyyen'in ince bedeni. Kokusu alıp götürdü aklını terk edilmiş yerlere. Bu hikayenin sonunda Müzeyyen, elde edilmesi zor bir kadın oldu. Süreyya, aşkı için her şeyi yapacak bir adama dönüştü. Ve Müzeyyen'i sevmek, yaşamayı seven bir adamın intihar girişimi oldu. ©Tüm hakları saklıdır. | All rights reserved.

Siz bilmeseniz de, onlar var. Karanlıkta yaşıyorlar. On üç yılda bir yapılan bir ritüelle sadece biri güneşin altında yürüyebiliyor. Dikkatli ol! Arkana bak, yanındakine güvenme. Kendini hayatın için savaşmaya hazırla. Sana ulaşmalarına çok az kaldı! Altıncı Cennet'in Koruyucu Kılıcı yanında! *** "Neden yaptın bunu?" diye sordum. "Asırlardır esir kalmıştın, artık özgürsün. Neden evine dönmedin?" "Söyledim sana," diye fısıldadı ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Evim sensin."

Erkek kadına dedi ki: -Seni seviyorum ama nasıl, avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp parmaklarımı kanatarak kırasıya, çıldırasıya... Erkek kadına dedi ki: -Seni seviyorum, ama nasıl, kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz, yüzde yüz, yüzde bin beş yüz, yüzde hudutsuz kere yüz... Kadın erkeğe dedi ki: -Baktım dudağımla, yüreğimle, kafamla; severek, korkarak, eğilerek, dudağına, yüreğine, kafana. Şimdi ne söylüyorsam karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana... Ve ben artık biliyorum: Toprağın yüzü güneşli bir ana gibi en son en güzel çocuğunu emzirdiğini... Fakat neyleyim saçlarım dolanmış ölmekte olan parmaklarına başımı kurtarmam kabil değil! Sen yürümelisin, yeni doğan çocuğun gözlerine bakarak... Sen yürümelisin, beni bırakarak... Kadın sustu... Sarıldılar... Bir kitap düştü yere... Kapandı bir pencere... Ayrıldılar... Bir ayrılış hikayesi - Nazım Hikmet ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Tüm Hakları Saklıdır ©

"Adios amigo." Söylemeyi en çok sevdiği cümlelerden biri olmuştu her zaman. Arkasında bıraktığı cesetlere bakarak söylerdi bu iki kelimeyi ve yüzündeki gülümsemesiyle uzaklaşırdı. Nedeninin ne olduğunu sorgulamadan yerine getirdiği emirler yüzünden ölen onlarca insanın hepsine söylemişti. Kısa bir zamanda nam salmıştı. Acımasızlığıyla, yalanlarıyla, mükemmel saklanışıyla ve elbette ardında bıraktığı cesetlerle. Şu ana kadar her emri sorgusuz sualsiz yeri ne getirmiş ve en ufak bir hata yapmamıştı. Ama ne yazık ki bu durum değişecekti. Sonunda biri, gözlerini açacaktı. * Toplantı odasına girmeden kıyafetimi son kez düzelttim ve derin bir nefes aldım. Heyecanlı sayılmazdım onlarla tanışacağım için ama insanların bir kadın olduğumu öğrendiklerinde verdikleri tepkiyi izleyemeye bayılıyordum. Kapıyı yavaşça itip içeri girdim ve onlarla karşılaştım. Ama en önemlisi, onunla. Hayatımda bu kadar yer edineceğini ve gözlerimi açacağını bilmeden etkileyici bakışlarımı göndermiştim o gözlere. Hemen de çekmiştim. İçeridekiler bana anlamadan bakarken hafif sıska genç adam yanıma geldi ve yüzümdeki sırıtışı genişletecek cümleyi mırıldanarak karşımdaki adamların ağızlarını açık bıraktı. "Tanıştırayım, Kurşun." Akıllarından geçen soruları biliyordum. Bu kadar ceset buna mı ait? O nasıl bir katil olabilir? O meşhur Kurşun, bir kadın mı?

Milattan önce 726 yılında kehanet gerçekleşti. Şimdi sıra kefaretin. Ön Asya'da başlayıp, Mezopotamya'ya uzanan ve hiç var olmamış topraklarda nihayet bulan bir masal bu; yetişkinler için. Tüm telif hakları şahsıma aittir. Kurgu, karakterler veya isim çalınması söz konusu olduğunda hukuki işlem başlatılacaktır.

Tahmin bile edemeyeceğiniz bir yaşamın kapılarını araladığınız da, yeni tanıştığınız bu dünyayı isteyip istememek sizin elinizde değildir. Araladığınız o devasa kapılar arkanızdan, bir daha açılmamak üzere kapandığında ise ne geride bıraktıklarınızla olabilirsiniz ne de bütünüyle bulunduğunuz yere ait. Peki ya zaten bu dünyaya alışmak zorunda değilseniz? Ya önünüzdeki son görev mutluluğu da yaşadığınız bu yabancı ırkı yok etmekse... Auxilium Serisinin ilki. Praesidio. Sınırlarınızı yeniden çizdirecek bir yolculuk. Kendimi geliştirme yolculuğum. TAMAMLANDI

Alavan'ı öldürmüştü. Alavan'ın sağ kolunu öldürmüştü. Bir gerçeği fark etti, varislerden biri hala yaşıyordu. Kendisi, yaşıyordu. Dünyadaki tek Praesidio, Artık Alavan. Uğruna kaybedeceklerimiz bizi esir yapar, kaybettiklerimiz özgür kılarken. Peki kaybetmemek uğruna kaybetmeyi becerebilir misiniz? Ecel özgürlüğü için savaşırken kendini esir bulacak. ... Auxılıum zincirinin ikinci halkası. Alavan. Sarılan bedenler, sarmalayan zincirlerden daha tehlikelidir. TAMAMLANDI

Sokaktaki cılız lambadan yansıyan ışık titredi. Hemen sonra sokağın iki ucunda da birer insan belirdi. Sokağı aydınlatmaya çalışan sarı lambaların ışığında küçük kar taneleri seçiliyordu. Pembe montuna sarıldı kız; soğuğu seviyordu, vazgeçemiyordu ondan. Esen sert rüzgâr kurumuş yaprakları havalandırırken ay ışığı genç adamın yeşil gözlerine çarptı. Rüzgârın dağıttığı siyah saçlarıyla yemyeşil gözleri bir bütündü sanki. Siyah montu fazlalık geldi cesur yüreğine; soğuktan korkmadan sigarasından bir nefes daha çekti içine. İki genç birbirine yürümeye başladığı esnada uzaktan bir keman sesi geldi. Arttı kemanın sesi, git gide arttı; onlar birbirlerine yaklaştıkça arttı. Şehrin iki yalnız âşığı ağır adımlarla yürüdü.Genç adam sigarasının onda yarattığı hisse âşıktı, kız soğuğa. Kar taneleri şiddetlendi ve iki genç adımlarını hızlandırdı. Simsiyah sokağı aydınlatan tek lambanın altından geçerken yan yana geldiler, sonra iki yabancı gibi geçip gittiler. Kız bir anlığına adamın yeşil gözlerine baktı, adam sigarasının son nefesini de içine çekti. Yabancılar tanımadı birbirini, yabancılar âşık! Keman ahenkle çalınmaya devam etti... Yabancılar ilk kez bu kadar yakın, yabancılar ilk kez bu kadar sessiz. Kar taneleri şiddetle düştü gökyüzünden, ve yabancıların kaderleri ilk kez birleşti. Kader Oyunu'ndaki iki piyonun hikayesi. © Tüm Hakları Saklıdır. | 29. 11. 2013 | Kapak Tasarım - Damla Üzüm. Tanıtım: http://youtu.be/b3rktiti-6k Fragman Yapım: Beyza Öztürk. WATR Watty '14 En İyi Romance Hikayesi.

Hadley Jamison doesn't know what to think when she hears that her classmate, Archer Morales, committed suicide. She didn't exactly know him, but that doesn't stop her from feeling like there was something she could have done to help him. So to Hadley's surprise, on the very night of Archer's funeral, she has a run in with Death himself and is offered the chance to go back in time to stop Archer from ending his life. The catch? She only has twenty-seven days to do it. And if Hadley doesn't succeed? Well, she doesn't want to think about that.

He betrayed her, broke her, and then vanishes without a trace. Now Ava has to piece together the fragments of her ex-husbands dark past, and discovers something she wished she hadn’t. She thought she could ignore it, she thought she could carry on with her life and it would go away. As the terrifying realisation of just what her ex was involved with sinks in she’s realises she’s already in too deep.