Bir çağ yanarken içimizde AŞK kaybolurken göklerde Ey!Güneşe duranlar,çekin gölgenizi üzerimizden Şiire dönen dudaklarımızdan tanıyın bizi!!! Güneşi batmayan ülkeler❗️ O güneş elbet bir gün batacak ve gözünüz görmez olacak!!!

Bütün planlar tıkırında ilerliyordu bu zor çetin hayatta.... Ta ki planları bozan kaba sert bir adam gelene kadar .... _-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_ -Ecrin hadi" dedi Abim sesini çıkarmadı biraz düşündü sonra bana yaklaştı. Az önce sıktığı kolumun tam tersi diğer kolumu tuttu. Kulağıma diğer ses tonun aksi olan şevkatle fısıldadı: -Yanlış yapıyorsun abicim bana çıkış yolu bırakmıyorsun. Şimdi git ama dikkatli ol "dedi kolumu bıraktı yüzüme bile bakmadan uzaklaştı... sanki baksa daha çok şey anlatıcaktı...

Kudüs hakkında günlük ödevlendirmeli okumalar.

Zehirli sarmaşıkların sardığı bir hayatta yaşamaya mecbur kalmış genç bir kız. Geçmişin tozlu sayfalarını saklama çabaları. Keder çökmüş kalblerin umut fısıltılarını dinleyişleri. Değişen hayatlar... Çaresizliğin kol gezdiği zamanlarda yankılanan acı vaveylaları yok sayanlar. Bazen bir bataklığın tam da dibinde,bazen de bir uçurumun tam ucunda hayatlar... Ve nane molla yürekleriyle mücadele etmeye çalışan insanlar. 24 kasım 2017 6 ocak 2020

Esselamu aleyküm ve rahmatullahi ve berekatuhu akhiler uhtiler ve diğer okuyucular! . Bu hikaye bir genç kızın hikayesidir, kendisi bu modern yüzyılda dinî bütünlerine ve değerlerine sadık kalmak isteyen, almanyada yaşayan bir kızçedir. . Benim adım Sare ve ben inançlı bir Mümineyim. Bu da benim hikayemdir... --Hikayeden bir kesit-- (Almanyada bir ara sokakta akşam vakti yürüyen bir genç kız) Dar sokaklardan yürüyordum. Olabildiğince kuytu ve sessiz olan geçitlerden uzak durmaya çalışıyordum. Akşam namazı vakti girdiği için acele ediyordum. Aniden arkamdan gelen sesleri duymuştum, erkek sesleriydi. "Oğlum salaksın her halde?! Nargile bar'a gitmem. Herşeyden önce bu gece..." Arkadaşı cevap vermişti ama saniyeler içerisinde sessizlik hakim olmuştu. Neredeyse umutsuz bir şekilde cami sokağına girdiğimde ayak seslerini duymuştum, git gide yaklaşan o ayak seslerini. İçimden şu duayı sürekli ediyordum: "Allahım'ım, senden, onların önünü kesmeni, istiyoruz. Onların verecekleri zarardan sana sığınıyoruz." Ve sonrasında kasılıp yumruklarımı sıkmıştım... . . Dua için kaynak: Ebû Dâvûd, Vitr. 30 . Kitap fragmanı YouTube'da: "Ahiret eşim ol" Başlangıç: 30 Mart 2020, Son: muhtemel yaz 2021 Kategori başarıları: 21.04.2021 #1din 08.07.2022 #1 Sünnet #1 Risale #2 Ayet #2 Hadis #2 Peygamber

zamaN 5 Vakittir'in devamı... Keyifli okumalar dilerim... "Tamam. Her neyse. Kerem, abiciğim, sen Sena'yı evine bırak. O iti görürsen de, acımadan indir yumruğu." dedi Selim abi. Yürüyorduk. Yan yana. Evimin önüne gelince bana kartını uzattı. Nereden bilebilirdim ki, bir karton parçasının hayatımı değiştirebileceğini?

"Her Dem olmuş yürekler, Birbirine söz vermiş gönüller, Kulak duymasa da Duymaz mı kalpler" Kendinden emin bir şekilde attığı adımın hesabını soruyordu. Kendine! Bunu kendime yapabilir miyim? Peki ya ona? Hiç sesini duymadan kavuşmayı beklediğim yarimi görmezden gelip yüzünü bile görmediğim başka bir insanla sırf Allah rızası için evlenebilir miyim? "Karşımda gördüğüm kişiye hayran bir şekilde bakarken istemsiz olarak başım önüme eğildi. İçimden sonsuz kere şükür ettikten sonra kafamı kaldırdım. Tebessüm ederek bana bakmayan gözler beni kendine aşık etmeyi çoktan başarmıştı..." Ubeydullah'ın hikayesi... 25.04.18 Kapak için, @bikudusgecesi'ne cok teşekkür ederim. Sprituel içinde; #91. ^21.03.18 #86. ^22.03.18 #68. ^25.03.18

ZAM"AN" ilahi aşk zamanıydı.. Vakit bir gündüz vaktiydi. Gönlümden dökülenler.. * "Bu sen misin gerçekten?" Diye sordum korka korka emin olmak istercesine, "Evet benim" dedi sadece ve kendinden emin bir şekilde kafasını önüne eğerek arkasını döndü. Tam gitmek icin adım atmıştı ki: "Çok şükür Allah'ım" dedim. Onunla ne kadar da çok konuştuğumu hissettim. Kafamı önüme eğerek "Allah daim etsin" dedim ve içeriye geçtim. Aklım zihnim onunla meşguldü. Kafamı başka hiçbir yere veremiyordum. Bu kalbim de neden böyle atıyordu. Yıllar sonra nasıl olmuştu... Zaman nasıl geçmişti. Üzerimde mahcubiyet gezerken, kalbimin dışında atmasına ne ad verilirdi ki? Başlama tarihi: 11.01.18 Bitirme tarihi: 11.05.18 -Spirituel içinde: #99. ^15.01.18 #91. ^03.02.18 #83. ^07.02.18 #42. ^09.02.18 #31. ^13.03.18 #29. ^17.03.18 #26. ^07.04.18 #13. ^13.04.18 # 9. ^22.04.18

Çocukluğunda onun kahkahaları bastırırdı bütün sesleri. Şimdi ise köşelerde karanlık yerlerde ağlıyordu. Onun için ağlamak bu denli nefret doluyken zihninden geçenleri dökmek neden ilaç gibi geliyordu? "Yollar bize 'Acı' ise Biz 'Dua' ile gidelim" Kitap kapağımın tasarımı firdevsstrk'e aittir.

İnsanlar ölüyordu, kanları üzerine sıçrıyordu. Fakat o asla sebebini bilmiyordu. Sürekli saklanmak ve birilerinden kaçmak zorundaydı. Bu bilinmezlik yüzünden aklını kaybetmek üzereydi. Kaçmayı düşündü, kimsenin daha fazla canının yanmaması için en iyisinin bu olacağını düşündü. Fakat daha fazla insan öldü. Gittiği her yere ölüm getiriyordu Melek. Ölüme sevdalı olan ise Kuzey. Insan sonunda ölüm olduğunu bildiği bir yola doğru neden yürür? Tehlikeli bir girdabın içine neden kaptırır kendisini. Bilerek, isteyerek... Melek ölüm getirecekti ona. Onu tanıdığı günden beri mücadeleci tarafını görmüştü. Melek klişeden uzaktı. Onun aynı ağabeyi gibi savaşçı bir ruhu vardı. Ağabeyi Ömer. Ömer gibi Ömer. Yolu Kur 'an, sevdası cennet olan Ömer. Hiddeti, merhametiyle sönen Ömer. Hayatını Allah'a adamış olan Ömer. /*/* Nereden buldunuz burayı. Derhal gidin! Buralar biraz tehlikeli.