𝐋eila, nadwrażliwa dusza, właśnie przeżywa jedno z boleśniejszych doświadczeń w swoim życiu ─ złamane serce. Wracając do domu z poczuciem upokorzenia, po tym, jak z trudem zebrała w sobie odwagę, dostrzega na skraju jezdni młodego mężczyznę... i nieuchronnie nadjeżdżający samochód. Adrian, od dnia, w którym stracił słuch, zatracił się w poczuciu niesprawiedliwości. Myśl o byciu „innym" sprawia, że zaczął się izolować i odtrącać pomoc. W przypływie odwagi postanawia zrobić krok na przód ─ wyjść do ludzi. Los krzyżuje ich ścieżki, gdy oboje są zagubieni. Muszą stawić czoła najgorszemu przeciwnikowi ─ samym sobie. Czy Leila odnajdzie spokój ducha i przyzna, że brakuje jej obecności mamy? Czy Adrian zrozumie, że życie ma mu jeszcze wiele do zaoferowania? 𝑷𝒔𝒚𝒄𝒉𝒐𝒍𝒐𝒈𝒊𝒄𝒛𝒏𝒂 𝒐𝒑𝒐𝒘𝒊𝒆𝒔́𝒄́ 𝒕𝒓𝒂𝒌𝒕𝒖𝒋𝒂̨𝒄𝒂 𝒐 𝒏𝒊𝒆𝒑𝒆ł𝒏𝒐𝒔𝒑𝒓𝒂𝒘𝒏𝒐𝒔́𝒄𝒊 𝒊 𝒏𝒂𝒅𝒘𝒓𝒂𝒛̇𝒍𝒊𝒘𝒐𝒔́𝒄𝒊. Praca zdobyła wyróżnienie w konkursie literackim „Splątane Nici" [wiosna/lato 2018] w kategorii „Dla nastolatków".

Należał do mnie i tylko ja miałam prawo go dotykać. Tylko ja miałam prawo decydować o jego życiu lub śmierci, cierpieniu lub przyjemności. Był moim wybranym, moim karmicielem.

Rok 2020. Polska ponownie staje w obliczu wojny. Zuzanna, dwudziestopięcioletnia studentka turystyki zgodnie z przewidywaniem dostaje wezwanie na komisję wojskową, jednak nie do końca w takiej roli, o jakiej wszyscy myśleli. Na długie miesiące zostaje rozdzielona ze swoją rodziną i przyjaciółką, poznaje jednak wielu nowych ludzi, z którymi łączyć zaczynają ją silne więzi. Nie to jest teraz jednak istotne. Teraz najważniejsze dla Zuzy jest przetrwać i jak najlepiej wykorzystać swój talent do walki za swoją Ojczyznę.

Powieść autorska. Praca została wyróżniona w konkursie literackim "Splątane nici" organizowanym przez @glnozyce w kategorii Science-Fiction. Kometa Omega zbliżała się do Ziemi z każdym dniem. Zagrożenie z kosmosu wydawało się nierealne, przecież gwiazdy były tak daleko... Dlatego każdy myślał, że świat nigdy nie przestanie istnieć. Odłamek wyłoniony z ciemnej materii postanowił upomnieć ludzkość o swoim istnieniu, uderzając w ich rzeczywistość. Na powierzchni panował chaos, niemalże niemożliwym było przetrwać tę tragedię, ale istniały dwie istoty, które przeżyją wszystko; karaluchy i ludzie, choć nie ma pewności co do tych pierwszych. Wyjście z tragicznej sytuacji ludzie znaleźli pod ziemią. Energia geotermalna miała utrzymywać ich przy życiu, hodowle zwierząt i szklarnie miały zapewniać jedzenie i tlen, bunkier 211, miał być bezpieczną przystanią dla tysiąca osób, ale nic nigdy nie idzie do końca dokładnie tak, jak to się zaplanowało. Powstałe bunkry pozwoliły na przetrwanie prawie pięciu milionów osób, a każdy z nich zamykał swoje drzwi, nim Omega przywitała na Ziemię. Również wtedy i 211 szczelnie zamknęło bramę, ukrywając w sobie dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć osób, a świat runął w gruzach.