Ένα σπίτι επαρχιακό που στα σπλάχνα του φιλοξενούσε καποτε, τις ευτυχισμένες στιγμές μιας οικογένειας, βρισκεται ξαφνικά και απότομα βυθισμένο στη σιωπή και το σκοτάδι. Ενα σκοταδι που το στοιχειώνουν εκτός από τις αναμνησεις του παρελθόντος και πολλά ζοφερά μυστικά. Μυστικά που προκαλουν ανατριχίλα και που αργά ή γρήγορα θα βγουν στο φως αναζητώντας την λύτρωση.

Διήγημα προσωπικό

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που έχω θεωρήσει φίλους μου καλούς.

«Μίλα! μας λένε και μας ξαναλένε. Στην τηλεόραση, στα ενημερωτικά φυλλάδια, στα σποτ, στις ιστοσελίδες. Μίλα, δεν είσαι μόνη. Πρέπει να δικαιωθείς. Μίλα. Μην το αφήνεις να περάσει έτσι. Δεν σου αξίζει. Μίλα! Ε, ωραία, μίλησα. Και μετά τι;» Ένα διήγημα αφιερωμένο σε όλες εκείνες που μίλησαν, αλλά παλεύουν ακόμα να βρουν το δίκιο τους ή δεν το βρήκαν ποτέ.

Ενα ψυχιατρείο με εξαίρετη φήμη. Μια αποθήκη ψυχών κάτω από το πολυτελές περιτύλιγμα. Εκείνη. Μια νεαρή γυναίκα. Φορτωμένη με τους εφιάλτες της εφηβείας της και την ψυχολογική της κατάρρευση στη νιότη της. Το όνομα ενός πορτραίτου. "Ελουάζ". Με το χέρι εκείνου που λάτρεψε αλλά και μετέπειτα ολετήρα της. Για τον διαπλεκόμενο διευθυντή της κλινικής και τους συνεργάτες του δεν είναι παρά ένα σκουπίδι που πρέπει να ξεφορτωθούν. Και εκείνη αντιμέτωπη με το φάσμα του θανάτου. Όλα θα ξεκινήσουν εκείνη τη σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα, την νύχτα της φωτιάς. Διάκριση TYS 2019 "Αξίζει να αναφερθούν"

#1 in Historical Fiction (3/09/2017) Ο Πόλεμος των Ελλήνων και των Τρώων από την αρχή μέχρι το τέλος. Ξεκινά από το χτίσιμο της Τροίας και τελειώνει στην επιστροφή της Ελένης στη Σπάρτη. Δεν μου ανήκει τίποτα. Ή μάλλον κάτι μου ανήκει γιατί είμαι Ελληνίδα.