Kapitein Daffy, een gevreesde zeeman, zwerft over de zeeën alsof ze van hem zijn. Wanneer hij een vrouw aantreft aan boord veranderd alles. Hij en zijn mannen doen er alles aan om de vrouw naar het vaste land te krijgen. Maar je weet wat ze zeggen, een vrouw aan boord brengt ongeluk. #1 in Historische fictie 12/10/2020

W I N N A A R V A N D E W A T T Y ' S 2 0 1 9 Hoop. Hoop is wat je in leven houdt. Als de hoop verdwijnt, dan is er niks meer over om voor te vechten. Met elke minuut die voorbij gaat, verdwijnt er een stukje van jezelf. Tot de hoop die je ooit vanzelfsprekend vond er niet meer is. Op wat een gewone vrijdag had moeten zijn, leert Amelia die harde les. Als ze de les ontvlucht door naar het toilet te gaan, nemen indringers de school over. Amelia wordt in een lokaal met vreemden gevangen gehouden. Wat volgt is een serie van wrede spellen en opdrachten. Niet meedoen is geen optie en ontsnappen is onmogelijk. Langzaam valt de klas uiteen en daarmee ook de hoop. Samen met de leerlingen van lokaal 301 leert Amelia de definitie van vechten, overleven en hoop is, als hun vrijheid wordt afgepakt. Leeswaarschuwing: Dit boek bevat heftige scènes met geweld en moord en is niet geschikt voor alle lezers. Daarnaast bevat de proloog een beschrijving van een oorlogs setting, die ons inmiddels allemaal bekend voor komt. Deze was eerder geschreven en we hebben besloten hem toch in het boek te houden. We willen jullie eraan herinneren dat dit verhaal fictie is. Alle overeenkomsten met de realiteit zijn bij toeval. ©Alle rechten voorbehouden

Namen zijn als vlinders Vertel me wie je bent vlieg niet weg met de wind vleugelloos en onbekend ©Alle rechten voorbehouden

Over 10 dagen is het zover. Dan zal mijn leven op een dramatische manier veranderen. En het vervelendste is dat ik werkelijk geen idee heb hoe mijn leven vanaf dat punt zal gaan. Of beter gezegd, met wie. Al mijn hele leven leef ik er naar toe, maar nu het bijna zover is lijkt mijn hele wereld te wankelen en te schudden. In het epicentrum daarvan sta ik en ik sta er niet alleen. Aan mijn zijde staat wel de laatste persoon die ik ooit had verwacht. De voor mij eerst zo donker bekende wereld wordt onbekend licht. 30% romantiek, 30% vriendschap, 30% complot & 10% sciencefiction Een verhaal over het vinden van liefde, het strijden waarvoor je staat en dit doen met de mensen waarvan je houd. 10 april 2020 - 1 januari 2021 | PLEASE DON'T COPY |

|| VOLTOOID || 'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gevaarlijk uit met zijn donkere ogen, maar de aantrekkingskracht tot hem was sterker. Het liefst wilde ik wegrennen, en even dacht ik om dat ook te doen. 'Tesoro, jou laat ik nooit meer gaan,' fluisterde hij in mijn oor. Hij stak zijn handen uit om me vast te pakken, maar ik klemde de rugzak om mijn schouders en rende zo hard mogelijk weg. 'Grijp haar!' hoorde ik hem nog brullen. © Copyrights Jaani_R ~~~Heeft meerdere keren #1 in Fantasy gestaan~~~

'Amante,' mompelde hij traag, met een luie ondertoon, 'waarom ontwijk je je krachten?' Hij gaf een zachte ruk aan mijn plukje haar dat hij vast had en draaide me om, waardoor ik hem recht aankeek en mijn donkerblauwe ogen in zijn grijze ogen verzonken. 'Raak me niet aan. Laat me met rust. Bemoei je met je eigen zaken, wil je?' zei ik fronsend, zijn vraag ontwijkend. Hij maakte een instemmend geluidje en kantelde zijn hoofd grijnzend. Een plukje haar viel voor zijn oog. 'Als je wilt, kan ik je helpen. Met je krachten, bedoel ik. Want weet dat je je krachten niet voor altijd kan ontwijken. Als je ze blijft onderdrukken, zullen de mensen waarvan je het meest houdt eronder lijden. Begrijp je dat?' Zijn toon was serieus, in tegenstelling tot zijn speelse blik. Nee, ik begreep dat niet. Of beter gezegd: ik wilde het niet begrijpen. Ik wilde niet begrijpen, dat, als ik niet goed oplette, mijn familie eronder zou lijden. Ik wilde niet de oorzaak zijn van de tranen en het verdriet. Niet meer.

Als de wereld tot een einde zou komen of de wereld uit het niets een gigantische bom zou worden en zichzelf zou laten barsten in minder dan vijf seconden, dan had mijn hele leven voor niets geweest zijn. Wat als de wereld morgen overgenomen zou worden door aliens en de mensen gedood zouden worden voor dat ze door hebben dat aliens bestaan? Wat dan? Mijn hele leven zou een gigantische grap geweest zijn. Ik heb nooit een jonge gekust. Ik ben nooit naar een feestje geweest. Ik ben nooit verliefd geweest. Ik werd nog nooit gecomplimenteerd door een jonge. Ik zou gestorven zijn met een enorme lijst van zaken die ik had moeten doen. *** Kenna besluit op een avond eindelijk naar een feestje te gaan voor de eeste keer. Dat verloopt niet als ze hoopte.

Ze had ogen blauwer dan de reinste lucht, een huid even licht als krijt, een glimlach zo onschuldig als een pasgeboren kind, en iedereen verachtte haar.

'Hallo.' 'Hey. Hoe gaat het?' 'Goed, nu jij eindelijk hebt geantwoord.' Zo begon hun gesprek, op de deur van de eerste wc, helemaal boven in het schoolgebouw. ~*~ Prachtige cover gemaakt door Chris_Schum. <3

Op een feestje sluit Angel een weddenschap af met haar twee beste vriendinnen. Ze moet ervoor zorgen dat een jongen van school verliefd op haar wordt waarna ze hem weer kan dumpen. Klinkt makkelijk, toch? Er is echter één klein probleem, Angel is niet bepaald populair en hij is de beruchte badboy...