Σκοτάδι. Δεν βλέπω τίποτα, τα μάτια μου τσούζουν και η φωνή μου έχει κλείσει. Προχωράω ελάχιστα και το σώμα μου πέφτει πάνω σε κάτι μεταλλικό και παγωμένο. Αγγίζω προσεχτικά την μεταλλική επιφάνεια και αντιλαμβάνομαι ότι είναι κάγκελα. Πανικοβάλλομαι, τα κουνάω μανιωδώς, προσπαθώ να φωνάξω αλλά δεν βγαίνει φωνή. Τα μάγουλα μου γεμίζουν δάκρυα, καυτά έτοιμα να με κάψουν. Είμαι εγκλωβισμένη και για αυτό ευθύνομαι αποκλειστικά εγώ. Κάθομαι στο πάτωμα, αφουγκράζομαι την πλέον ησυχία που επικρατεί. Και εκεί,μέσα στο σκοτάδι, υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι σύντομα θα αντικρίσει το φώς, ανάθεμα και εάν επιτρέψω ξανά να πνιγώ στο βαθύ μπλέ του ωκεανού, αντικρίζοντας μετά μονάχα σκοτάδι.

Είναι δύσκολο να είσαι το Δεξί Χέρι της καλύτερης Οικογένειας στην Ευρώπη. Η ρουτίνα του ταπεινού λογιστή Γκάμπριελ δεν θα μπορούσε να είναι πιο βαρετή: σπίτι- Εσκομπάρ, Εσκομπάρ- σπίτι. Ο Άδης βέβαια, ο Αφέντης του Κάτω Κόσμου, έχει μια πιο ενδιαφέρουσα καθημερινότητα. Μέχρι που η ατίθαση Ρωξάνη, με τα κόλπα της πίσω από την μπάρα του Εσκομπάρ να ενθουσιάζουν τον Οικογενειάρχη Φίλιπ, έρχεται να ταράξει τα νερά του νεαρού Εκτελεστή. Άραγε, θα αποκτήσουν όλα μια γεύση Υποκόσμου; //Hades x Persephone Retelling// Στο βιβλίο αναφέρονται: σεξουαλική βία, σεξουαλική παρενόχληση, έντονο ερωτικό περιεχόμενο, σκηνές βίας λεκτικής και σωματικής, ιδιαίτερα σκοτεινά σημεία 2021-2022

Εκείνος είναι πρωταθλητής στην φόρμουλα ένα. Χρόνια προτού την γνωρίσει κατακτά σπουδαίους τίτλους, χρόνια προτού βρεθεί στον δρόμο του τρέχει στις πίστες με έναν σκοπό: να κατακτήσει ακόμη περισσότερους τίτλους, να καταρρίψει ρεκόρ, να γίνει ο καλύτερος όλων. Εκείνη για χρόνια στην αφάνεια του κόσμου των μηχανικών, παίρνει την πρώτη της μεγάλη ευκαιρία ως την αρχιμηχανικό της Ferrari. Είναι όμως γυναίκα, ταλαντούχα μεν, αλλά γυναίκα σε έναν χώρο ανδροκρατούμενο. Ήταν γραφτό να συναντηθούν. Στις ίδιες πίστες που θα παλέψουν για την κυριαρχία τους, εκεί ακριβώς γράφτηκε κάπου, με γράσο και ιδρώτα, πως δεν θα έμεναν ποτέ σε μια απλή συνεργασία οι δύο τους. Disclaimer για fans της F1: υπάρχουν μερικά πράγματα που άλλαξα στις διαδικασίες των αγώνων και γενικά της όλης 'βιομηχανίας' για χάρη της πλοκής. 2020-2021

"Αναθεματισμενη γυναίκα" ψιθύρισε ξέπνοος πέφτοντας στα γόνατα μπροστά της. Μερος πρώτο "-Τι σου αρεσει δηλαδη σε μια κοπελα?" Σταματησε να κινείται και σταθηκε μπροστα της. Σκεφτηκε λιγο την απαντηση του. Υστερα χαμογελασε πονηρα "-Να εχει μυαλο,για να της το γαμαω" Μερος δεύτερο Και τότε το κάρμα είπε: "Θα ερωτευτείς κάποιον, αυτός όμως δε θα σε αγαπήσει πραγματικά, γιατί δεν ήθελες να αγαπήσεις εκείνον που ήταν ερωτευμένος μαζί σου." Μέρος τρίτο "Παρατα επιτέλους ! Δεν ωφελεί πουθενά όλο αυτό!Απλως κανε κατι αλλο " "Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.Ειμαι ο Jason Hunter ,ο βασιλιας της μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη malyshka" Don't copy ola-kai-tipota © 2017-2020 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Ήταν αργά το απόγευμα όταν συναντήθηκαν. Εκείνα τα λεπτά που ο ήλιος ανταμώνει για λίγο τη σελήνη. Περπατούσε αργά με τα χέρια στις τσέπες, όταν την είδε. Καθισμένη σε κάτι μαρμάρινα σκαλάκια, ανάμεσα σε μερικά αδιάφορα πρόσωπα. Τα κατακόκκινα μάτια του καρφώθηκαν πάνω της. Εκείνη, σαν από ένστικτο, γύρισε να τον κοιτάξει. Το μαύρο εγκλώβισε στα δίχτυα του το καφέ. Το ρούφηξε ως το μεδούλι και το φυλάκισε μέσα του. Ώσπου έγιναν ένα. Και η ανατολή έσμιξε με τη δύση. Και ο ήλιος αγκάλιασε το φεγγάρι. Και η Αυγή συνάντησε τον Lucas. Η άσπρη σκόνη φαινόταν τιποτένια πλέον στα μαύρα μάτια του. Και τα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής του, φωτίστηκαν από το χαμόγελο της. Γιατί αυτό έκανε. Έδωσε όλο το φως που κρυβόταν τόσο μέσα της όσο και στο όνομα της. Και εκείνος ανταπέδωσε με το δικό του όνομα. Όσο, βέβαια, η γη, φωτίζεται απ'το φεγγάρι.