Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Gözlerimi silip rehberdeki ilk ismi aradım. Bana güven veren, aramızda her ne kadar dıştan belli olmasada koca bir kan bağı olan kişiyi, kuzenimi... "Alo?" Konuşamıyordum. Içimden seslenmek gelsede ağzımdan sadece hıçgırık sesi geliyordu. Telefonun öbür ucunda ki kişi tekrar konuştuğun da hadi dedim bu sefer söylemeliydim. "Alo Damla? " "Hıh... Ar-da.... sana ihti-ya-cım... var." "Siktir! Ne oldu Damla?" "Öldü...o...öldü Ar-da" "Kim öldü lan? Tamam sakin ol biz geliyoruz şimdi sakın ağlama bekle bizi" Telefonu kulağımda bir süre daha tutup önceden dedemin kahvesini koyduğum yere bıtaktım. O ölmüştü. Ailem gibi beni yalnız bırakıp gitmişti. Kime bağlansam kimi sevsem o kişiyi kaybediyordum. Yalnız kalıyordum. Göz yaşlarımı silip ayağa kalktım. Minik salonumuzda sadece benim ayak seslerim ve Maya'nın havlaması vardı. Artık hayatım tamamıyla değişiyordu. Tekrar başa dönüyordum. Hayata tekrar başlıyordum... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 5A ve 5B grubunun yanına giden Damla'yı nasıl bir hayat bekliyor dersiniz? Birlikte öğrenmeye ne dersiniz? :) #iyiokumalar #BalBöceklerim