"Sana inanmıyorum Ares." "Söz veriyorum." Alışık olduğum o gamzeler yanağında yavaşça belirirken dudakları üste doğru kıvrıldı ve serçe parmağını uzattı: "Serçe parmak sözü mü?" "Serçe parmak sözü." Çocukluğunuzda hiç tutamadığınız sözler verdiniz mi?Serçe parmak sözü gibi..Ares ve Alya verdiler.Birbirlerini asla bırakmayacaklardı...Ne var ki Ares'in anne ve babası ayrıldıktan sonra annesi asıl yurdu olan Yunanistan'a dönme kararı aldı ve 7 yaşındaki Ares'i yanında götürdü.Ares'in asi bir kişiliği vardı.Arabaları seviyordu ve bir gün araba yarışlarının finali için Türkiye'ye dönmeyi o da beklemiyordu.İsmini değiştirmişti.Değişiklikleri severdi...Araz.Alya'yı unuttuğunu sanıyordu.Kader onları birleştirir miydi?Birleştirirse Ares-yeni adıyla Araz- onu hatırlar mıydı? İyi okumalar ^.^

Mağazadan gelen havalı müziğe karşı cool yürüyüşüme engel olamadım ve saçımı savururken birden kafamda inşaat çalışması başladığını hissettim: "Ebrar ne yapıyorsun allasen?" "Ebrar değil.Abi diceksin abi.Hem ne o öyle saç savurmalar falan?Evde giydiğin çakma adidasları bilirim kızım ben kimi kandırıyorsun sen?" Tanıştırayım:Deminki görmüş olduğunuz %100 has öküzün ismi Ebrar.Abim olur.Ailem bakmış bu çocuk mutant gibi olmuş sonra daha iyisini yapabiliriz diye beni yapmışlar.Bence olmuş (y) Ne yazık ki mutlu aile tablomuzun arasına çakma Rus barbieleri girdi ve her şey değişti.Bir gün tek derdim abime bugün nasıl bir tuzak kurabileceğimken diğer gün babamın yeni sevgilisini nasıl kaçırtabilirim olmuştu.Şu anki görevin kod adı:Vinoasdkjas öyle bir şeydi işte tam bilmiyorum.Uzun olunca okuyasım gelmedi.Neyse ben kaçtım adios pachos biçız!! XO