[Pierwszy tom! Każdy tom opowiada o innych bohaterach.] "Ashkore to dwudziestosześcioletni mężczyzna, który żyje wraz ze swoim kotem i... pisze książki. Autor bestselerów pracuje pod kryptonimem, by móc spokojnie obserwować otaczający go świat i tworzyć na jego podstawie swoje dzieła. Tak, właśnie dlatego zdecydował się opiekować piątką dzieci pewnej rodziny. Tak jak przypuszczał, to właśnie ten najstarszy sprawi mu najwięcej problemów, a może będzie jego największą aspiracją? Obaj mają dwa różne poglądy na świat, dwa różne tryby życia. Selekcja naturalna; powinni siebie nawzajem nienawidzić. I nienawidzą." [ Zakończone - ✔ ] Uwaga! Występuje spora różnica wiekowa! ______________________________ Opowiadanie jest mojego autorstwa i zabrania się kopiowania treści bez zgody autora! ©awenaqueen 2019

Po tragicznej śmierci męża, detektyw Lennox Lewis porzuca tłoczny Nowy Jork i wraca do rodzinnego miasteczka Lastheaven, z którego uciekł jeszcze jako młody chłopak. Liczy, że to pozwoli mu otrząsnąć się z gorzkich wspomnień i pozbyć duchów z przeszłości. Niestety, duchy mają skłonność do podążania za raz upatrzoną ofiarą. Za Lex'em, na jego nieszczęście, podąża oprócz nich ktoś jeszcze. Opowieść o tematyce YAOI, będzie zawierać +18, przekleństwa, sceny drastyczne, wątki o tematyce homoseksualnej. WOLNO PISANE.

Wyjście z szafy nie należy do najprostszych zadań. Nie, kiedy rodzina na każdym kroku podkreśla, że odmienność jest zła; krzywdzące komentarze stale wywierają presję i odwodzą od potrzeby wygadania się nabliższym, tworząc niepotrzebny dystans. Clay, mimo to, lubi swoje życie, kocha swoją siostrę i od miesięcy wzdycha w ukryciu do starszego chłopaka, podziwiając go za całkoształt - za kuszącą beztroskę, godną pozazdroszczenia otwartość i ten cholernie zaczepny uśmieszek, przez który zapomina o bożym świecie. Chcąc odpocząć od codzienności, pozwala sobie na więcej niżby chciał, co skutkuje zwróceniem na siebie oczu zbyt wielu osób, w tym chłopaka, którego w życiu nie podejrzewałby o dobrowolne poświęcenie mu uwagi. Innymi słowy historia o tym, jak jedno spotkanie potrafi do reszty namieszać w życiu, a także o wpływie drugiej osoby, której bliskość jest w stanie pomóc podnieść się z samego dna. Powiązanie z "Dniami, które nie wrócą".

„Najpierw graliśmy na rozpadającym się szkolnym boisku, wyganiani o godzinie osiemnastej przez woźnego, by o dwudziestej drugiej przemknąć się przez bramę i grać tak długo, aż wystarczy nam sił." „No i są jeszcze oni. Dzieciaki z bogatych rodzin przesiadujący na orliku godzinami. Chwalący się nowymi butami sportowymi, I-podami, czy innymi I-phonami. Na boisku, do licha! Kogo coś takiego obchodzi na boisku?" „Wystarczyło tylko kilka minut, aby zauważyć precyzję ich gry. To nie uliczna koszykówka, jak w naszym przypadku. Oni ją trenowali. Zapewne kilka godzin dziennie w najlepszym klubie sportowym miasta. Każdy krok, każdy skok, wszystko idealne." „Nie stąd. Nie ma mowy. Nawet Arek by nie trafił. Trafił. Trafił, cholera. I co najgorsza, przegrywamy. Z nimi, wychuchanymi bachorami." „Myśleliśmy, że jesteśmy geniuszami w ulicznej koszykówce, aż tu nagle takie bachory ściągnęły nas na ziemię. Wyuczona precyzja pokonała instynkt." „Po prostu lubię piękno, a męskie, wysportowane ciała z pewnością są piękne. Gdzie mi więc do geja? Ciotki latającej z wypiętą dupą?"