Eşini yeni kaybetmiş bir adamla evlenmek mi? Hemde daha birkaç aylık bebeği olan bir adamla? Kendi halimde yaşayıp giderken nerden çıkmıştı bu evlilik? Ben kendim daha küçüktüm, minicik bir bebeğin sorumluluğunu nasıl alabilirdim ki? -------------- (Töre hikayesi değildir. Yalnızca Doğu'da geçmektedir.)

Adliyenin bahçesinde Yalın'la birbirimize sudan çıkmış balık misali baktık. Bitmişti. Resmen boşanmıştık. "Bitti." Yalın gerçeği benden önce dile getirirken kafamı onaylarcasına salladım. Hâlâ gerçekmiş gibi gelmiyordu. "Evet. Garip hissediyorum." diye itiraf ettiğimde Yalın'ın yüzünü rahatlamış bir ifade kapladı. "Bir an sadece ben öyle hissediyorum sanmıştım. Yalnız olmadığıma sevindim." Yüzümü buruk bir gülümseme kapladı. "Kendine iyi bak." Elimi uzattığımda Yalın bir ona uzattığım elime bir de şaşkınlıkla yüzüme baktı. "Vedalaşmak için sence de biraz erken değil mi Asya? Ateş'i almak için bize gelmeyecek misin?" Doğru ya Ateş'i Yalın'ın ailesine bırakıp gelmiştik Adliyeye. Nasıl unutmuştum? Elimi alnıma vurup "Doğru, tamamen aklımdan çıkmış." dedim. Yalın "Fark ettim." deyip arabaya yöneldi. "Hadi gidelim." Yalın'ın arkasından kararsızca baktım. Biz daha yeni boşanmıştık. Adliyeye birlikte gelmiştik. Şimdi Adliyeden çıkıp Yalın'ın ailesinin evine gidecektik. Hem de birlikte! Bizim boşanmamız normal boşanmalardan birazcık farklıydı. Severek boşananlar da sevdaya dahil miydi? NOT:WATTPAD'DE BU İSİMDEKİ TEK VE İLK KURGU(15.06.2023) #komedi içinde 1 🎉 (30.10.2023)

Ölümü ona bir aile getirdiğinde hangi yolu seçmelidir? Harika bir evliliği, düzenli bir işi, mükemmel olarak adlandırabileceği bir hayatı vardı. Ama bir gün bir kaza bunları ellerinden aldı. Gözlerini açtığında kendini Doktorun Karısı adlı kitaptaki bir karakter olarak bulduğunda ne yapacağını bilemedi. Çünkü içindeki bedenin hayatı çok geçmeden ölümle sonlanacaktı. Meryem yapılması gerekenin eve dönüş yolunu bulana kadar ölmemek olduğunu biliyordu. Ama ondan nefret eden doktor ve onun yaramaz çocukları ile nasıl başa çıkacağına dair bir fikri yoktu. Olaylar değiştiğinde ise kendini hiç beklemediği bir noktada bulacaktı.

Sarhoş kadehlerden aldı bir yudum daha ve içine çekti son dumanını. Hava epey kararmıştı. Bu gece havada; iğrenç bedenlerinin kokusu benliklerine sinmiş insanların dansı vardı. İzlemeye gidicekti. Hep giderdi. Asla bu bedenden kaçamayacaktı. Ama zihni... Kitabin bolumleri erkek ve kadin agzindan yazilmaktatir. Sirayla gitmektedir. Iyi okumalar...

Ön söz 2017 tarihinde başlayan gerçek bir hikayedir. Kadın Ben hayatta böyle bir yerde çalışamam deme çalışırsın. Ben çalıştım. Adam Ben hayatta böyle bir insana aşık olamam deme olursun. Ben oldum.

[ Gerçek bir hikayeden uyarlanmıştır!! ] "Onu öğrendiğim gün hayatım değişti. Ondan bir oğlum oldu. Beni bir çocuğun babası yaptı ve şimdide eşi oldum. Bu güzel kadını sevmemek mümkün mü?" Genç adam, duyduğu sözlerle mutlu oldu fakat içini kaplayan huzursuzluk ve sıkıntıyı önleyemiyordu. "Gerçekleri öğrendin de, kaçıp gideceğini biliyorsun" Pamir bunu önceden düşünmüştü. "Oğlumuzu bırakıp gitmez."dedi "Onu engelleyemez, zorla tutamazsın. Çünkü bir kadın mantığını kullandığında sınırları aşar Pamir. Sınırsızlığı sana gösterir" Pamir bunu biliyordu. Hele ki Nurvetin neler yapacağını az çok tahminde ediyordu, ama sevdiği bu kadını kolay bırakmayacak, oğlunu ve onu kendine bağlayacaktı. Not: Bu hikayeye her hafta bölüm gelmektedir. Hatta arada iki bölüm üst üste bile geliyordur.

Hayat çok değişikti. Sevdiğin adamın seni seviyor olması ayrı bir güzeldi aslında. Ancak bazen öyle olmaz. Hayata insanı değiştirirmiş derlerdi inanmazdım. Pusat ile evliliğimin üçüncü ayındaydım. Hamile kaldım ilk başlarda Pusat buna çok yakın bakmasada zamanla alıştı ama bir şey oldu birbirimizden soğuduk. Konuşmaz olduk. Bebeğimiz doğmuştu sağlıklı bir kız çocuğumuz vardı. Mina... Daha üç haftalıktı. Pusat ile pek konuşmuyordum Mina nın işlerini kısa bir konuşma ile halledip geçiyorduk. Artık her şey bitmişti yada yeni başlıyorduk... -------------------------- Yazım hatası az olsada vardır bunun için özür dilerim:) İlk deneyimim değil ancak kendime güveniyorum umarım hoşunuza gider:) (17+) İyi okumalar:)

Hafiften yaklaştı Yiğit. Bununla birlikte aynı anda geri gitti Dilruba. Yere bıraktığı bidona takılsa da Yiğit'e kalmadan toparladı kendini, azıcık utandı al al oldu yanağı. Öksürdü, soracağı sorudan emin olmayarak şöyle bir etrafta gezdirdi gözlerini Yiğit. Ağaca, kurda, kuşa, yerdeki tırtıla, köşede şip şip su içerek keyifle kendilerini izleyen kediye baktı. "Yavuklun var mı? Bi' sevdiğin?" Ani bir şok geldi geçti Dilruba'nın mavi gözlerinden. Köşedeki kedi bile şok olmuş gibi su içmeyi bıraktı. Bir tövbe çekti sessizce. 'Belli...' dedi kendi kendine. 'Bu az çapkın değil. Tipi de müsait az kız koşmuyordur bunun peşinden.' Bir elini beline koydu, eğilip bidonunu aldı eline. "Var!" dedi. Bilmem kaç bıçak saplandı Yiğit'in gönlüne. Ardından söylediği sözler bir bir söktü o bıçakları, yarasını sardı, üzerini bile öptü. "Kocam var benim, bebem de karnımda! Yanımda seni görürse vurur topuğundan alimallah! Hadi var git yoluna." Saçını savurur gibi başını salladı şöyle bir. İçinden 'Hıh!' demeyi de ihmal etmedi. Eli belinde ardını döndü, salına salına gitti tahta kapıya. Girmeden önce arkasını dönüp kontrol (!) etme amacıyla baktı sadece. Göz göze gelince çekemedi birazcık bakışlarını. Eli cebinde kendine bakıp gülümseyen adamda takılı kaldı gözleri. O hafifçe başını eğip selam verince kendine geldi. Omzunu silkti nazlı nazlı. Ayaklarındaki çamuru otlara silip girdi tahta kapıdan içeri. Ardında ise derince iç çeken Yiğit'i bıraktı şüphesiz. "Ah ulan!" dedi cebinden sigarasını çıkarırken. "Ah ulan Kızılca, yaktın beni!" Kızılca'sının onu yaktığı gibi o da sigarasını yaktı. Akşama kadar ayrılmadı oradan, belki camdan başını uzatır diye.

"Seviyor musun onu?"dedim titreyen sesimle. Gözlerini acı çekiyormuş gibi kapattı. Elimi ittirdi. Elimi yanağına koydum. "Yapma..."diye fısıldadı fakat yanağını avcuma yasladı. Gözlerim sulanmıştı. Onu o kadar çok özlemiştim ki... "Seni çok seviyorum Saruhan..."diye fısıldadım dudaklarına doğru. "Sus..."dedi tekrardan acı çekiyormuş gibi. Sonra ansızın oldu. Bir anda eğildi ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı. İki elini de belime koydu ve beni sertçe kendine çekti. Öpüşü o kadar istekli ve tutkuluydu ki...Nefes nefese kalsakta kopamadık birbirimizden. Kaç dakika o ağacın altında öpüştük bilmiyorum ama dudaklarım zonklamaya başlamıştı. Sanki günlerdir sussuz kalmış suya kavuşan çölde ki bedeviler gibiydik... Nefes nefese geri çekildim.Arkamı döndüm ve koşarak uzaklaştım. Ellerim dudaklarıma giderken yüzümde tuhaf bir tebessüm oluştu. Son anımsadığımda Saruhan'ın bana eskiden baktığı gibi bakmasıydı. Aşkla. ***

Belki bir kaçış belki bir vazgeçiş her şeyi Mirhan'ın sevgisi belirleyecekti ben o güne kadar sabredecektim sonra ya ölüme ya mutluluğuma koşacaktım. * Harcadı aşkını verdi yıllarını sustu o gece Asmin, suskunluğu konuştu bağırdı, çağırdı herkesin canını yaktı. Herkes Asmin'in acısına sustu o gece, Asmin de susarak yaktı canını. Yaktı hayallerini verdi ateşe bütün gençliğini, soldurdular dünya güzelini yaşatmadılar Asmin'i. * Bugüne kadar ağlamayan Mirhan, o gece karısının gözlerini gördükten sonra ağladı. İki gencin hayatı yıkıldığında bir kadının hayallerine umut doğmuştu. Herkes her şeyden habersizdi bu saatten sonra olacakları bilmiyorlardı. Beklemeyi seçtiler diğer yol zaten intihardı.