Dlaczego ich nie posłuchałam? Po co był mi ten wielki świat? Mama nie jest wykształcona, ojciec to samo i wcale nie żyją źle. Tylko ja chciałam czegoś więcej od życia. Chciałam zarabiać dużo, po prostu wyrwać się z tej wioski. Miałam dość patrzenia w kółko na te same twarze, dość tych samych plotek, dość tych fałszywych uśmiechów. Wydaje się, że w małym społeczeństwie wszyscy powinni być dla siebie dobrzy, ale jest całkiem inaczej. Chciałam jedynie nauki, chciałam życia w mieście, a wszystko skończy się tu, w jakimś brudnym pokoju, który nawet nie wiem gdzie jest. Ktoś mnie znajdzie? Czy ktoś w ogóle mnie szuka?

Przypomina mi się jak to było kiedyś , wiecie zanim ten cały syf się zaczął. Jak to było mieszkać normalnie a nie po opuszczonych i zapomnianych przez Boga miejscach , spać w łóżku a nie na paletach po kątach. Bo kto by się spodziewał , że to wszystko się tak potoczy...

Jest to moje opowiadanie/powieść w uniwesum CZapajewki. Opis napisze się po jej skończeniu.

Chciałbym powiedzieć, że zaczęło się wszystko jakoś wyjątkowo, ale po co kłamać? Wiadomo, moja historia nie należy do tych zwykłych, ale z początku wcale nie było efektu "wow". Może gdybym był najpopularniejszym dzieciakiem w szkole albo gdybym był chociaż bogaty czy może gdyby ktokolwiek mnie lubił, wtedy wszystko potoczyło by się inaczej. Ale jest jak jest. Czas opowiedzieć jak o mały włos uniknąłem śmierci. Ale nie takiej zwykłej śmierci jak potrącenie przez samochód czy jakiś tam rak... o nie, moja śmierć byłaby zupełnie inna i nikt tak naprawdę nie wiedziałby jak umarłem. Pewnie stwierdziliby przyczyny naturale, co było by dziwne u normalnie wyglądającego 16 latka.