Sevgili defter, Ben bugün aşık oldum. Sahne ışıklarının altında, Juliet'in pencereden Romeo'ya uzandığı gibi uzandı üzerime aşk. Üstelik ölüm iksiri içmeye de yemin ettik. Ey Hermia! Bükme o masum boynunu. Çiçekteki iksirin etkisi bir düş kadar kısa, aşksa masallar kadar uzun. Gerçeği gömmeye bir avuç toprak yetmez, gençlik çiçek gibi açacaktır elbet gerçeğin üzerinde. Gençlik, pop şarkılarındaki nakaratlar gibi hareketli ve çarpıcı çünkü. Bu bir gençlik kumpanyası, Ve ben bugün aşık oldum.

İkilikler Ütopyası I ilk kelime: 11 aralık 2022 son kelime: 26 ekim 2024 *dikkat! bu bir çocukluk aşkı hikâyesi değildir* "Yoyo: Dikkat et, sağında arı var. Kendimi tutamadan sağ tarafımı kontrol ettim. Telefonuma döndüğümde homurdanıyordum. Ben: Evet, solumda da sen varsın. Ne yazdığımı gönderdikten sonra fark etmiştim. Pek garip değildi aslında. Ama sonra içinde olduğumuz sokaktan yüksek sesle Ferdi Tayfur şarkısı çalan beyaz bir araba geçti. Önce arabaya bakakaldım, sonra Yoyo'ya baktım. Kafası karışmış gibiydi ama eğlenir gibi bir hâli de vardı. Kapüşonunu çıkarmıştı, tüm yüzü görünüyordu ve sanki bugün hiç yaşanmamış gibi, sanki bugüne yeniden doğmuş gibi gülüverdi. Kendimi ona eşlik ederken buldum. Öylece, hiç utanmamış gibi. Çünkü bizim, birbirimiz üzerinde böyle etkilerimiz vardır." 21. yüzyılın ikinci onu, kimseye kendini belli edemeden geçip gitti. Cansel, bu zamanlarda sıradan bir lise öğrencisiydi, üniversite sınavına hazırlanıyor, kendindeki kusurlara alışmaya çalışıyor ve gözlerini ne zaman kapatsa yanında olacağını bildiği arkadaşı Yavuz'la lise son sınıfı atlatmaya çalışıyordu. Bir gün Yavuz'un anlamsız ısrarlarıyla ettiği çifte randevu teklifini kabul etmek zorunda kaldı. Kalbi, göz ardı edemediği heyacanını ilk sevgilisinin bakışlarında, kelimelerinde ve anlayışında yaşadı. Yine de bir eksiklik vardı. Ya da fazlalık. Siz hiç geçmişinizi yeniden yaratmak istediniz mi? Cansel istedi. Bu, onun hikâyesi.

İnsanlar ikiye ayrılır. Tatlı tesadüflerin mükemmel aşkı önünüze sunabileceğine inanan romantikler ve gerçekte ruh eşi diye bir şey olmadığına inanan mantıkçılar... Cansel dışarıdan bakıldığında evcilleştirilmesi mümkün olmayan vahşi bir kedi olabilir. Özgür bir ruh , uçarı bir hayat onu anlatan kelimeler olsada o dışarıdan göründüğünün aksine 7 milyar insandan birinin onun için yaratılmış olduğuna inanıyor. Kaderindek kişiyi ararken kullandığı yöntemler insanların onu parmakla göstermesine neden olsada o yoluna devam ediyor. Peki günlerinin büyük bir çoğunluğunu çocukluk arkadaşı ile didişmekle geçiren Cansel aradığı o mükemmel aşk gelip hayatına girerse farkedebilir mi? Belki de ruh eşin çoktan gözünün önündedir diyenler Cansel'e bunu kabul ettirebilir mi?

Yoğun geçen hastane nöbeti sonrası otobüste, çocuklarının aralarını yapmak isteyen iki kadının muhabbetine kulak misafiri olup, bahsi geçen kızın birden fazla kişiyle konuştuğunu görünce müdahale etmek isteyen kızımız Asya ile son derece başarılı bir asker olan Timur'un hikayesi. Gelin yer yer komik yer yer de dramatik olan bu iki gencin hikayesini birlikte okuyalım... (Not: Başlarda mesajlaşma şeklinde texting olsa da kalan büyük çoğunluğu düz yazı şeklindedir.)

Tamamlandı Siz: Sen sanıyorsun ki zengin olduğun için Siz: Yakışıklı olduğun için Siz: Güzel yemek yapabildiğin için Siz: İtalyada bana hayat verebileceğin için dediklerini yapacağım? Siz: Medyum musun be abicim? Siz: Nokta atışı yapmışsın. Siz: Sen iste babamı satayım.

Polis kurgusu. Polis beycim: varışa 15-20 dakika hadi bakalım Mesajı gördüğüm gibi içimde var olan heyecan beni bayılacak dereceye getirmişti. Bana bak Mahur sakiniz yıllardır gördüğümüz adam. İyide o benim kim olduğumu bilmiyor! Offf Allah'ım offff. Telefonumun elimde titremesi ile ekrana baktım. Arıyor, arıyor ulan arıyor. "Efendim." Dedim sanki araması gereken biri aramamış gibi. "Geldim neredesin burası çok kalabalık bi el kaldır." Dedi hödük. "Soğuk sıcak bilir misin?" Dedim aklıma gelen en saçma şeydi galiba. "Ha," göz devirdim. "Soğuk sıcak varya işte." *** Bu kurguyu iki kişi yazıyor kafalar karışmasın. Mahur ~ svgbhrdmt Ozan ~ aryuen

Bitmiş gibi görünen bir aşkın gölgesi, hâlâ kalbimizin en sessiz köşesinde yürüyorsa, ikinci bir şans mümkün müdür?

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

Hayat güzel. Hayat bir reçel kavanozunun içine parmağınızı daldırıp ufak bir yaramazlık yapmak isteyeceğiniz kadar tatlı. Tüm sivri köşelerine rağmen -yuvarlak bir dünyamızın olması bunu değiştirmiyor- toz bir şeker kadar tatlı hem de. Şimdi böyle söylüyorum diye beni gamsızın biri zannediyorsunuzdur. Hakkımda o kadar çabuk fikir edinebileceğinize pek inanmıyorum açıkçası. Hayatın güzelliklerinden, çiçekli bahçelerinden ve kremalı pastalarından bahsederken zırıl zırıl ağlamaya başlayarak sizi şaşırtabilirim. Düşürdüğüm bir reçel kavanozu nedeniyle yere çöküp o reçelin üzerine gülen bir yüz de çizebilirim. Artık tanışalım mı?

Bir iddiayla başlayan savaş, şu hayatta mümkünatı olmayan her şeyi mümkün kılabilir miydi? Yalçın Saral, Türkiye'nin, hatta Ortadoğu ve Balkanların en iyi senaristlerinden biriydi. Yazdığı o aşk sahneleriyle insanların aklını başından alır, bunun ekmeğini de sevimli kadınlarla yemeyi severdi. Zaman içinde aşka olan inancını kaybetmiş, o duygunun yokluğundan da pek etkilenmemeye başlamıştı. Ta ki o düğünde Nurdan'la karşılayınca dek! İlk savaşı başlatan kendisi olmuştu. Nurdan Özkan, Türkiye'nin ya da Ortadoğu'nun, veyahut Balkanların en iyilerinden biri değildi, kendince. Oysa ki çok ünlü bir blogu, makyaj videosu çektiği, orta halli takipçileri bulunan bir Instagram hesabı vardı. Henüz okulu bitmemişti ve bunun için pek de çaba sarf ettiği söylenemezdi. Düzensiz bir iş hayatıyla ve fıkra gibi birleştikleri ev arkadaşlarıyla kendi halinde yaşıyordu. Ta ki o düğüne gidip zaten altüst olan hayatını, iyice altüst hale getirene kadar kendi halinde yaşıyordu. Birbirlerinden farklı iki kişinin hayatı bu düğünde kesiştiğinde, aralarında patlak verecek olan güç savaşı kaçınılmaz olmuştu. Tutkunun savaşının en derin ve en güzel halini tenlerinde sorunsuzca yaşarken; gerçek hayattaki savaşları onları hep bir çıkmaza sürükledi. Kıskançlıklar, çekememezlikler, itirazlar, fikir ayrılıkları onlara aşmaları gereken bir sürü engebe sundu. Hayattaki en klişe ama onlar için en beklenmedik sayılan sürprizle yüz yüze geldiklerinde, ya bu savaştan ikisi de galip çıkacaktı ya da ikisi de yenik çıkacaktı. Peki onlar ne mi yaptı? Sadece lüzumsuz bir savaşın içinde debelenip durdular.