Jiletin yakıcı acısını bilekte hissetmektir. Bir süre sonra yumruğunuzu sıkacak kadar bile yaşam gücünüz kalmayacak. Üşümeye başlayacaksınız. Ama merak etmeyin, boşalan kanın sesini duyabilecek kadar bilinçli olacaksınız. Bu da sadece bir müddet olacak. Sonra görüş açınız kararmaya başladığında yaradaki keskin acıyı hissetmeye vakit bile bulamayacaksınız. Bilek kesmek kolay, peki ya arkanda kalanlar?

Bir tercih yapacak olsaydınız kimin yanında olmayı seçerdiniz? Kendinizi güvende hissettiğiniz, her kötü zamanınızda yanınızda olan kişinin mi yoksa sevdiğiniz kişinin mi? Peki ya sevdiğiniz kişi sizi çok üzdüyse? İşte Hazal’ın hikayesi de kendini böyle bir karmaşanın içinde bulmasıyla başlıyor. Sonsuza kadar kiminle olmayı tercih edeceğini hep beraber görmeye ne dersiniz?

MEB'den bütün öğrenciler olarak neden nefret ettiğimizi açıklayan yazılarım.

"Lan oğlum niye söylemiyosun lan?! Gerçi varr ya, hissetmiştim zaten bişeyler karıştırdığını ama... Cevap versene?" Benim tepkim: fermuarı hunharca çekmeye devam etmek. Ama o yanlış anlamıştı tabii. "Sen kime artislik kuulluk yapıyorsun? Niye söylemedin lan gideceğini?" Ona döndüm. Hem sinirli hem de ağlamaklı bakıyordu. Fermuarı çekmeyi umutsuzca tekrar denedim, olmayacağını anlayınca fermuarı bıraktım. İstemsiz omuzlarım düştü. "Olum ben de mi çok istiyorum sizden ayrılmayı? Önüme fırsat çıkmış şimdi..." Sesim kısıldı. Hafif öksürdüm. "Fermuarı kapatmama yardımcı olsana kanka?" Bunu duyunca gözleri seyirdi. "Bu mu yani?" Kapıya gitti. Yine aynı artistik hareketlerle kapıyı kapattı. Sonra aynı şekilde tekrar açtı. Beni ittirdi, fermuarı şak diye kapattı. "Son fermuar bükücü!" Hafif güldü, tokat attı. Sonra tekrar gitti.

Kapağından ne kadar masum görünse de içerisinde kötülükler barındıran kitap. Şaka lan şaka. Tırsmayın hemen.

"Sevgili ailem tarafından yaz kampına postalanan benim azılı bir rakibim var mallıkta mastır yapmış biri-" "Ve yakışıklılıkta" "Lan olum bölmesene tanıtım yapıyoruz burda" "Sen bide bu tanıtıma bak:Huysuzların kraliçesi olan Cemre yaz kampına geldiğinde yakışıklılar yakışıklısı, kaslılar kaslısı, yunan tanrısı, afroditin amca oğlu-" "Biz çıkalım mı Ayaz?Biraz sonra kendine çıkma teklifi falan etcen galiba da" "Öldüm Cemre" "Geber sen. Herneyse ben ne diyodum ha evet mallıkta mastır yapmış olan şu varlıkla karşılaşıyorum ve-" "Ve ona aşık oluyosun" "Hiçte bile" "Evet benim için deliriyosun" "Hee evet tapıyorum sana" "Öyle diyosun ama bi gün benim olucaksın" "Avcunu yalarsın,yapmıyorum lan tanıtım manıtım okuyun işte!Ayaz sende siktir git!" ••• ©Tüm hakları Cemrenin papkorn kasesinde saklıdır.

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

Sıradan bir blog kullanmıyordum. Tüm okulu avucumun içinde tutacak bir blogdu benimkisi. İstediğim kişiye istediğim rütbeyi verip kendisine saygınlık bahşedebildiğim gibi, istediğim kişiyi yerden yere vurabilir, insanların gözünde küçük düşürebilirdim. Bunu mümkün kılan, blog sahibinin gizli olmasıydı.

Bir başka komedi hikayesi, fakat söz konusu olan Irmak, Deniz ve Ege'yse kesinlikle sıradan değil!

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın