Gözlerinde ki soğuk grinin aksine bakışları bir şehri kül edebilecek büyüklükte ki bir yangının her tonunu taşıyordu. Ben ölümüne saniyeler kalmış bir kelebeğin umutsuzluğunu taşıyan kızdım,ölümün kasvetli siyahı tüm kalbimi esir almıştı; ona kadar. Ölümün Pençesi olarak anılan adam;Devrim Korel. Ya o benim siyahıma karışacaktı ya da ben onun Soğuk Yangın'ın da yanacaktım. Aşk değil, tek ruhun , iki ayrı bedene ayrılmasının hikâyesi. |14.8.15 tarihinde yazılmaya başlanmıştır|

Moiralar, Persephone doğmadan önce Demeter'i uyardılar. Ölülerin Tanrısı,Persephone'yi almak için gelecekti. Demeter, yıllar boyunca Persephone'yi insanların dünyasında sakladı fakat kehanet değiştirilemezdi, yaşanılması gereken şeylerin önüne geçilemezdi. Buzdan bir kalbi olan Hades, Persephone'yi gördüğü an Cehennemine yakışacak tek kadının o olduğuna karar verdi. Persephone'nin iki seçeneği vardı; Hades'e bir savaş açacaktı veya onun cehenneminde olmayı kabul edecekti. Av, avcıya dönüşebilir miydi? - Sıradan bir Persephone veya Hades hikayesi kesinlikle değildir. Son Tanrıça adlı kitabın devamı niteliğindedir fakat konuları arasında bir benzerlik yoktur. |7Eylül2015|

Yıllar boyunca geceleri evine gelip, kendisini izleyen o adamdan kaçan Sahra sonunda gerçekleşlerle yüz yüze geldi. Tek hatası, eski sevgililerine benzeyen kadınları saplantı haline getiren adamla aynı barda olmaktı. Adamın sınırları yoktu, kadının ise kaybedecek çok şeyi vardı. Sahra şanslıydı, onu kurtaracak olan adamda o gün, orada bulunuyordu. Tüm geçmiş ve gelecek birbirine kaderin düğümleriyle bağlanmıştı, kadının tüm hayatı katilin kanlı ellerinin arasındaydı. Saplantı mı daha üstün olmalıydı yoksa aşk mı? |11.06.15 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.| #1 Aksiyon

Sadece bedenine değil, ruhuna ve hayallerine tecavüz edilmiş biriydim ben. Acım, Tanrı'nın katına ulaşmıştı. Tıpkı o geceki yardım çığlıklarım gibi. Bir avuç paslanmış kalbim vardı, yine de nefes alıyordum. Çünkü yaşadıklarımın izini, bir savaş yarası gibi kalbimde taşıyordum. Fakat ben güçlüydüm. Kendi adaletimi yaratacak kadar güçlü. Ölüm, benim kurtuluşum değildi. Ölüm, benim yeniden doğuşumdu.

Topraklar ikiye ayrıldı; Karanlık ve Aydınlık Taraf olmak üzere. İki krallıkta, birbirlerine yasaktı. Anlaşmalar, kan ile mühürlenmişti. Vera Storm, iki tarafın kanını da damarlarında bulunduran Tarafsız Kraliçe. Yıllar boyunca, gölgelere sığındı çünkü gerçeği biliyordu. Olduğu kişi ve güçlerinden dolayı öldürülecekti. Hayatta kalmak için sistemleri yıkması gerekiyordu, bin yıllık sistemleri yıkmak epey zorlu olacaktı. İki şansı vardı, ya ölecek ya da öldürecekti. |29.7.15|

Annesi ve babasının mezarlığında içini döken bir kızın başına en ağır ne gelebilir? Mezarlıkta yaşadıklarından sonra bambaşka bir yerde tanımadığı insanlar arasında gözlerini açan Afra hayatına nasıl devam edebilecek? Gözlerini açtığı yeni şehir, yeni insanlar onu nasıl karşılayacak? *********** Kadının elleri küçük ve kırılgandı tıpkı kalbi gibi. Adamın elleri ise kadının küçük kırılgan kalbini parçalayacak kadar güçlüydü. *********** "Sana neden kız çocuğu diye hitap ettiğimi bilmek ister misin?"diye sordum. Yanıt vermedi yalnızca başını olumlu anlamda salladı. "Sana yabancı kız çocuğu diyorum çünkü kalbin küçük bir kız çocuğunun kalbi kadar temiz. Kirli ve kötü tüm duygulara rağmen senin kalbin tertemiz kalmış. Ama ben öyle değilim yabancı kız çocuğu benim dibim bir bataklık, yanıma yaklaşan herkesi içine alıyor."

Yürekten gelen sancılar acılardır ve ben bu acılarla başa çıkmayı öğrendim.

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum, beynim yorgun ,bedenim yorgun,ruhum yorgun, her şeyi affeden kalbim bile yorgun artık.. Heveslerim yorgun,hayallerim yorgun, inancım bile yorgun. Benden geriye sadece bir tek sana kırılan kalbim kaldı. Sana yorgun , sana dağınık , sana kırgın , sana paramparçayım...

İkimizde yerdeydik. Gözleri gözlerime değdiğinde kalbimde tarifi zor bir acı hissettim. Dudakları hüzünle burkuldu. Tüm bedenim zangır zangır titriyordu. Lucas'ın gözünden damlayan göz yaşı yanağından burnuna süzülerek diğer yanağından yere damladı. Bu dayanılmaz acı verici bir görüntüydü. Burnundan verdiği nefes yerdeki toprağı hareketlendirdi. Ciğerlerini terkeden havanın etkisiyle sırtı düzleşti. Gözleri bana veda eder gibi son kez parlayarak kapandı. Kirpikleri birbiriyle birleştiğinde içimden bir şeyler kopup gitmiş gibi hissediyordum. Boşlukta kalmış olmak sanırım buydu. Ölmek sanırım buydu. ~28.02.2019 Kurt içinde #1. Sırada