| Kuopio, Finlandia, czerwiec 2006 | To miało być zwykłe zgrupowanie kadry narodowej fińskich skoczków narciarskich. Ot, skoki treningowe, przysiady, bieganie na górę skoczni i z powrotem, tajne spotkanie o północy w środku lasu, aby ustalić strategię działania na przyszły sezon, nic nadzwyczajnego. Sprawy zaczęły się jednak nadspodziewanie szybko komplikować: Matti Hautamäki, jeden z czołowych zawodników, nagle przepadł bez śladu. Jak kamień w wodę… Jezioro Kallavesi, nad którym leży miasto Kuopio, okazuje się skrywać pewną tajemnicę. Jak z faktem zaginięcia Mattiego poradzi sobie reszta fińskiej drużyny? Czy ich trener, Tommi Nikunen, odnajdzie sposób, aby rozwiązać ten problem bez ryzykowania międzynarodowego skandalu? Z kolei Harri Olli, młody, obiecujący talent fińskich skoków, znienacka zaczął unikać słońca. A jego ambicja, żeby wygryźć któregoś z bardziej doświadczonych kolegów i dostać miejsce w kadrze narodowej, nabrała niebezpiecznie dosłownego znaczenia. Co się z nim stało podczas feralnej imprezy i jakie to będzie miało konsekwencje? Pierwsza część najdłuższego polskiego fanficka o skokach narciarskich (i prawdopodobnie jednego z najlepszych).

Co dzieje się pod monopolowym oddalonym kilkaset metrów od skoczni? Który skoczek pije bez popity? Lepiej skacze się po wódce czy po piwie? Jaki jest sens życia i czym jest miłość? SKOK PO PICIE to satyryczne opowiadanie o skoczkach narciarskich. W dobie masy miłosnych fanfikszynów, w których bohaterka (która nigdy nie miała powodzenia u mężczyzn!) na spotkanie z Wellingerem spina włosy w luźny kucyk i zakłada oversized favorite sweater , trzeba w końcu zauważyć, jak to wygląda od kuchni a nawet od zaplecza sklepu całodobowego. Miłość może pojawić się nawet na izbie wytrzeźwień, jeśli dwie bratnie dusze upoiły się bimbrem w tym samym momencie. Miłość jest romantyczna. Sport także. A romantyzm najszczerszy i najśmielszy bywa gdy zakropiony jest odrobiną magicznej cieczy uznawanej w Polsce za napój Bogów. WRAŻLIWY KONTENT: czarny humor, dużo alkoholu, przekleństwa. [Disklajmer, żeby osoby bez poczucia humoru nie poczuły się obrażone: opowiadanie ma charakter satyryczny i nie ma na celu obrażenia kogokolwiek, a już zwłaszcza skoczków, których bardzo lubię i szanuję za tę odwagę popełniania prawie samobójstw na nartach przed tysiącami widzów]

- Anders, ty mała łajzo, gdzie schowałeś moje rzeczy..? - Wyluzuj, mordo.. Poszukaj w tym całym bałaganie. Albowiem powiadam wam kto szuka ten znajdzie.. - Świętoszek się znalazł. Zresztą czemu nie idziesz już na skocznie..? Zaraz się spóźnimy.. - Daniel.. Zluzuj majty, mam dla nas coś o wiele lepszego.. ************************* Oto dwóch Norwegów, którzy właśnie dopadli kilkanaście ciekawych opowiadań ma swój (i nie tylko) temat... Raz czytają o sobie, a raz piszą swoją historię.

Natan to młody, ambitny student kulturoznawstwa, któremu jednak przekorny los zadał cios prosto w jaja. Wyjebano go z akademika. Młodzieniec rusza więc na poszukiwania kąta do spania, ale, gdy mu się to nie udaje, popada w depresję. Lecz wtedy na jego drodze pojawia się tajemniczy Don Pedro... Okładka by amazing me

| Sapporo, Japonia, luty 2007 | Nadeszła pora Mistrzostw Świata, najważniejszej imprezy sportowej w sezonie. Dla niektórych, dobry wynik na tych zawodach to kwestia życia i śmierci… a w przypadku kadry fińskich skoczków powiedzenie to należy traktować bardzo dosłownie. Jedno jest właściwie pewne: poleje się krew. Pytanie tylko – czyja? A to nie koniec atrakcji. Oto bowiem ten potężny wampir, który ma władzę nad wiatrem, stwierdził, że samo rozdawanie kart w skokach narciarskich i panowanie nad światem nieumarłych go nie satysfakcjonuje. Obrał sobie nowy cel… czytelników Fin-Fiction, którym zdecydował się przedstawić, jak jego zdaniem sprawy się naprawdę mają. I jak należy rozumieć zdanie, że za całe zło, które zdążyło się dokonać, odpowiedzialność ponosi Dracula. Piąta część najdłuższego polskiego fanficka o skokach narciarskich (i prawdopodobnie jednego z najlepszych).

| Kuusamo, Finlandia, listopad 2006 | Po kilku miesiącach względnego spokoju rozpoczął się nareszcie cykl zimowego Pucharu Świata w skokach narciarskich, a w fińskiej kadrze narodowej znowu wszystko się posypało. Nie wiadomo, której z katastrof należy się tytuł tej najgorszej: czy ponownemu zniknięciu Mattiego Hautamäki, czy nowym kurtkom w wyjątkowo paskudny, seledynowo-czarny wzorek, czy zaręczynom Tommiego Nikunena, czy wiatrowi szalejącemu na skoczni, czy pewnej wampirzycy, która złożoną jej w stanie głęboko nietrzeźwym obietnicę potraktowała zbyt poważnie. Fińska drużyna musi zebrać się i stawić czoła wszystkim nowym przeciwnościom. Gra dopiero co się rozpoczęła, a jak się okazuje, Kryształowa Kula dla zwycięzcy Pucharu Świata nie jest w niej jedyną stawką. Trzecia część najdłuższego polskiego fanficka o skokach narciarskich (i prawdopodobnie jednego z najlepszych).

| Europa, styczeń 2007 | Puchar Świata w skokach narciarskich trwa. Jak dotąd, ma tylko jednego prawdziwego zwycięzcę: wiatr. Wiele konkursów zostało już odwołanych albo rozegranych w całkowicie losowych warunkach. Jak stwierdzi większość, jest to kwestia przypadku, pechu organizatorów zawodów. Niektórzy myślą, że tak niekorzystne warunki pogodowe muszą być związane ze zmianą klimatu i globalnym ociepleniem. Nieliczni zaś, z Arttu Lappim na czele, widzą źródło problemów zupełnie gdzie indziej. Ich zdaniem, niespodziewane porywy wiatru to wcale nie zdarzenie losowe, tylko… działanie jak najbardziej rozmyślne. Ale kto mógłby sterować wiatrem? Głównym podejrzanym zostaje Tepes. Miran? Nie, Vlad! I należy zrobić wszystko, żeby pokrzyżować jego podstępne plany. Skąd tak dziwny splot wydarzeń i tak podejrzanie wysokie zainteresowanie skokami narciarskimi wśród upiorów, także znacznie starszych od samej tej dyscypliny? Część odpowiedzi skrywa przeszłość. Mglista, wypierana z pamięci, gotowa jednak wypłynąć na wierzch w najmniej oczekiwanym momencie. Czwarta część najdłuższego polskiego fanficka o skokach narciarskich (i prawdopodobnie jednego z najlepszych).

| Europa, marzec 2007 | Końcówka Pucharu Świata to czas ostatecznej rozgrywki. Większość kart została wyłożona na stół, nieliczni chowają jeszcze asy w rękawie. Dla fińskich skoczków jest to czas bardzo trudnych wyborów. Po czyjej stronie się opowiedzieć? Komu wybaczyć, komu poprzysiąc zemstę? Decydujące starcie zbliża się nieuchronnie, a wszystkie drogi zdają się prowadzić w samo serce krainy zwanej Transylwanią… Kto powróci stamtąd żywy, kto zaledwie nieumarły? Szósta i finalna część najdłuższego polskiego fanficka o skokach narciarskich (i prawdopodobnie jednego z najlepszych).

| Lahti, Finlandia, lipiec 2006 | Początek letnich konkursów w skokach narciarskich to pierwsza próba dla nowego składu kadry fińskiej, w której nie każdy jest tym, za kogo się podaje. Życie skoczka narciarskiego nie jest proste, ale jak przekonuje się Harri Olli, życie po życiu to istny slalom między kłodami rzucanymi pod nogi. Jak nie przez kolegów, z których niektórzy wybrali sobie polowanie na wampiry jako nowe hobby, to… przez zawodników z innych drużyn, którzy także znaleźli się po drugiej stronie życia. Jaka kadra, poza fińską, skrywa niejeden mroczny sekret? Tymczasem zaginiony Matti Hautamäki stara się zrobić wszystko, żeby odnaleźć drogę do domu i dołączyć do swojej kadry – ale czy z tego miejsca, w które trafił, ktokolwiek ma w ogóle szansę powrócić? Druga część najdłuższego polskiego fanficka o skokach narciarskich (i prawdopodobnie jednego z najlepszych).