Budzisz się w środku nocy zlana potem, przerażona i zagubiona. Rozglądasz się po pokoju, nic nie uległo zmianie. Uspokojenie się przychodzi Ci z wielką łatwością, przecież robiłaś to dziesiątki razy. Nie próbujesz krzyczeć, czy szlochać... Nie ma sensu, nikt nie przybędzie Cię pocieszyć. Koszmary? Wizje? Wspomnienia? Co tak naprawdę skrywa w sobie Ena? Jakie jest jej przeznaczenie?

Zamykam oczy i jedyne, co usłyszałam to przeraźliwy krzyk. Łzy spływają po moich policzkach a wyrzuty sumienia, uderzają we mnie z całą swoją siłą. Po chwili zapada głucha cisza. Już wiem, że zostałam sama. Poczucie winy rośnie, a ja czuję, że nie potrafię się z nim uporać. Sięgam po jedyną rzecz która może mi pomóc. Odrobina białego proszku sprawia, że choć na chwilę zapominam o tym co się stało. Dopóki działa, żyję w świecie bez smutku, zmartwień i zahamowań. Robię rzeczy, których nie zrobiłby honorowy człowiek. Jednak się tym nie martwię, bo nie zostało we mnie nic ludzkiego. W końcu następuje przełom. Zrywam z przeszłością. Zaczynam nowe życie i zapominam o poprzednim. Staram się żyć przyzwoicie, jednak los znów sobie ze mnie kpi. Loch, ucieczka, potem stary znajomy i on. Mężczyzna który zmienia wszystko. Okładkę wykonała @larzyk