"Ama küçük bir sorunumuz var," dediğinde kaşlarımı çattım. "Adam bekara ev vermem dedi." Ensesini kaşıdı. Ben bu hareketi biliyordum. "Ne bok yedin Calum?" dedim normal sesimle. "Evli olduğumuzu söylemiş olabilirim."

"Bir gün ismimiz okunacak Ayrılık vakti gelip çatacak Ben hep seni düşüneceğim Ta yüreğime sokup bekleyeceğim İşte orada lambanın altında Seni sımsıkı sarıp İyi geceler dileyeceğim. Benim lambalı sevgilim." ** Buraya ait değilim. Bundan ismimin Mereéna olmadığından emin olduğum kadar eminim hatta. Eminim size, nasıl öleceğinizi bildiğimi söylesem bana inanmayacaksınız. Hatta belki çoğunuz bana deli damgasını yapıştırdınız bile. Ama bu benim gerçeğim, yok olmasını istediğim, nefret kustuğum parçam. Geçmişim puslu bir camdan başka hiçbir şey değil. Hiçbir şey hatırlamıyor olmam benim suçum değil. Siz isterseniz bana Mereéna diyin belki hiçkimse, Ben bu dünyaya ait değilim.