Kırmızı ojeli tırnaklarımı boynunda gezdirirken aklımda olan tek şey, onu alt etmekti. Beni alt ettiğini sanarak geçirdiği günlerin bir karşılığı. "Seni affetmem için bana yalvaracaksın ve ben ne yapacağım biliyor musun?" Dedim bu sefer kırmızı Dudaklarımı kulağına yaklaştırırken. "Tadı kaçmasın, dene ve gör." ●•● "Herkes bir parça karanlıktır." ●•● Öyle bir yalan söylemiştim ki temeli doğrulardan daha sağlamdı. Yıkım yakındı. Çünkü yıkım bendim. ~L.M~

"Nereye gidiyoruz kelebek" dedi Meriç abim "Meriç abi neden bana 'kelebek' diyorsun?" diye sordum. "Çünkü sen kısacık ömründe herkese iyilik yapmaya çalışıyorsun. Çünkü sen kısacık ömründe herşeyi tatmak istiyorsun. Çünkü sen kısacık ömründe her yeri gidip görmek istiyorsun. Diğer nedeni sonra açıklarım" dedi ve kolunu omzuma attı. Ben şok, ben bim. Xx Kız yanıma geldi. "Merhaba ben Şirin, senin adın ne? Meriç abim bana 'evleneceğim kızın adı Kelebek' demişti, adın Kelebek mi?" kızın dediğiyle Meriç'e baktım, annemgilde bakınca yemeğine gömüldü. Kıza döndüm "hayır, sadece Meriç öyle diyor. Adım Mira" dedim kızın ellerini tutarak. Kız başını salladı ve Meriç'in yanına gitti. Xx Meriç önüme geldi ve diğer erkek kız karışımı herkes etrafımızda çember oluşturdu. "Kelebeğim, birtanem, ben seni söylüyemiyeceğim kadar çok seviyorum, rakamlar yetmez, kelimeler tüketir. Çünkü sen şu kısacık ömründe bir yol arkadaşı arıyorsun" dedi Meriç, önümde diz çöktüğünde bazı şeyleri kavradım "yol arkadaşın olabilirmiyim Kelebeğim?" elimle yüzümü kapattım ve kıkırdadım. Meriç'i omuzlarından tuttum ve kaldırdım, sıkıca sarıldım "evet Meriç'im" diye bağırdığımda alkış tufanı koptu. Meriç benden ayrıldı ve çok güzel olan yüzüğü taktı. Meriç bana geri sarıldı. *** 1.Kitap

İzmirli 19 yaşında bir genç kız... Babasının yüzünden daha doğru düzgün bir kez dışarı çıkamazken yine babası yüzünden bilmediği bir şehirde , bilmediği bir aileye gelin giden bu kızın sonu ne olucak? Daha mı üzülecek , daha mı mutlu olucak ? Gelin beraber görelim. ••• Watpadde konu, kurgu ve isim açısından ilk kitaptır, tamamen şahsıma ait❗

Eczane gibi çalışan yayınevleri. Tefeciye bir ton borç. Tuhaf bir yazı atölyesi. Kitaplar aracılığıyla yayılmaya çalışan tehlikeli bir virüs. Teksas'ta belalı bir kumarhane. Ve bir de biz, ben ve o. Başkalarının deyişiyle: Morfin ve Vitamin.

MAHZEN'İN KARANLIĞINDA KAYBOLMAYA HAZIR OLUN! Devlet adamları tarafından tüm ülkedeki insanların içinde bulunacağı şekilde 'Mahzen' adında bir merkez inşa edilir. Bu merkez, suçluları ve suç işlemeye meyilli olan kişilerin cezasını çekmeleri için yapılan bir yerdir. Genellikle 17-24 yaşları arasından seçilen kişilere 'Katılımcı' denilir ve bu katılımcılar, kendilerine belirlenen odalardaki öldürücü oyunlardan geçerek 'Utogahu' adlı çıkışı bulmak zorundadırlar. Mahzen, yerin altındadır ve dört ayrı girişi vardır. 16 Kişi, dörder gruplar halinde seçilerek girişlere gönderilir. Mahzen'de hiç kimse birbirini öldürmek ya da kurtarmak zorunda değildir. ELLIE'NIN KAYBEDECEK HİÇBİR ŞEYİ YOKTU. TA Kİ MAHZEN'E SEÇİLENE KADAR. Ellie'nin tek istediği hayatının yaşamaya değer olduğunu ona ispatlayacak birini bulmaktı. Bu isteğinin, Katılımcı olarak seçildiği Mahzen'de gerçekleşeceğini tahmin bile edemezdi. Owen ile tek amaçları Mahzen'den kurtulup, yaşadıkları acıları ve korkuları unutacakları bir yere gitmektir. Ama şu an onların tek sorunu, oradan kurtulup kurtulamayacaklarını bilmiyor olmalarıdır. 5 Ayı aşkın süre: Gizem/Gerilim: #1 Korku: #2 Bilim Kurgu: #1 Ve hala Bilim Kurgu'da haftalardır #1!

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."