O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Not: Psikopat'ın 2. Kitabıdır! İlkini okumayanlar, kurguyu anlamakta güçlük çekebilirler! ∆∆∆ Nefesi yüzüme çarparken kollarını belime sardı.Seziyordum, yüreğinde hala bir kaç parça karanlık vardı. O, katildi. O acımasızdı. O, istediğini elde ederdi. Ama aynı zamanda o benim kalbimin atma sebebiydi.Zifiri karanlığına rağmen, onun gündüzü olmuştum ben. Çünkü biliyordum, aydınlığa kavuşmak için önce geceyi sevmek gerekirdi. Bende öyle yapıyordum... Yanlış adama, doğru duygular besliyordum... Ama aşk oyununda, hiçbir zaman kazanamazsınız... " Kalbin, ruhun, masumiyetin, her zerren bana ait. " dediğinde gözlerine hapsolmuştum, tüm benliğimle. " Bir kaç yıl sonra bunu bana söyleyemeyeceksin" dediğimde kuşkuyla tek kaşını kaldırdı. " Niye? " " Bebeğimizle ilgilenmekten zaman bulamayacaksın. " " Bebeğimizle değil, Bebeklerimizle. " " Hayaller güzel de. " deyip duraksadığımda sözümü tamamladı. "Bu Hayal değil, gerçeklerin fragmanı. " dediğinde aradaki mesafeyi sıfırladı. Ve yine tarif edmediğim o his... Kalbim hızla çarpıyor... Ayaklarım, bedenimden bağımsızlaşmış, yere basmıyor.... Ellerim titriyordu... Bu adam, benliğimi kalbindeki bir kafese hapsediyordu ve ben kendimi yaşnız orada güvende hissediyordum. HER NE KADAR O KAFES KARANLIK OLSA DA, BEN ORAYA AİTTİM... Watsy 2019 17•07•2019 ❤

"Aşık olmak aptallıktır." dedi sert ve soğuk sesiyle.İfadesizce karşımda oturan şeytan ,beni dipsiz bir çukura sürüklüyordu.Gece gibi gòzlerinin içinde yanıp sönen şeytani ışıltılar kanımı donduracak nitelikteydi.Bakışlarını gözlerime sabitleyince ,kalbim tekledi.Ondan nefret etmek istiyordum.Ama aksine kendimden nefret ediyordum.Onun yaptıkları karşısında çaresiz kalmıştım.Tıpkı diğerleri gibi ondan korkuyordum.Kendimi bir kafese sıkışmış,kanadı yara bere içinde bir kuş gibi hissediyordum.İstemsizce gòzlerimden süzülen yaşlar çeneme doğru yol alıyordu. "Ağlama" dedi beklentime zıt bir şekilde. "Madem aşık olmak aptallık,o zaman neden beni burada zorla tutuyorsun?Bunun aşktan başka sebebi var mı?" dedim cesur olmaya çalışarak.Kendinden emin bir gülümsemeyle cevap verdi." Zaten sana aşık olduğum için en büyük aptal benim." Ne yani bu bir iltifat mıydı? yoksa pişmanlık mı ? Gerçekten bu adam tutarsızdı.

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı

Sert buzlarla kaplı bir patron * * * * ve..... hayallerini gerçekleştirmeye çalışan bir kız * * * "herkesin kalbi vardır Savaş bey " "evet Melis hanım herkesin kalbi vardır ama yanlış bildiğiniz bir şey var kalp kan ponpalamak için olan bir organ " "siz öyle diyorsanız Savaş bey" "öyle diyorum"

Gökyüzünde bir serzeniş koptu o an, Kimisi buna fırtınanın habercisi derdi kimisi göklerden yükselecek acı çığlığın gelişinin habercisi sanardı, ikiside yaşanmadı o an. Bir beden nefessiz, bir beden ruhsuz kaldı. Terazi bozuldu parçalara ayrıldı, kum saati durdu akmıyordu zaman, unutulmuyordu geçmiş. Terazi tekrar eşitleyebilecekmiydi herşeyi ruhsuz bir beden ve nefessiz bir beden terazide eşitliği sağlayabilecekmiydi... Leyl-i Ateş olarak en yakın zamanda sizlerle

Tutsak edilen bir genç kızın hikayesi. * * * Psikopat bir adam. Sadist, aynı zamanda mazoşişt. Gece koyusu gözlerini Melanie'ye olan bağlılığı kaplamıştı. Her anını izliyordu. Sonunda kolladığı zaman gelip çatmıstı ve Melanie artık onun tutsağıydı. Nicolas'ın cehenneminden kurtulmak çocuk oyuncağı değildi. Güçlü ve bir o kadar acımasızdı. Yaşayacağı şeyler onu yok ederken, bir bağımlıya dönüşeceğinden habersiz olan Melanie canı pahasına da olsa ondan kaçmayı başarabilecek miydi? * * * Artık bitti Melanie, özgürlüğün bana ait.

"bir daha bu sokaktan geçmeyeceksin demedim mi lan"...... genç adam deliye dönmüştü. uyarmasına rağmen bu sokatan geçmişti. sözünü ikilettenlere sabrı yoktu.... genç kız korkudan deli gibi titriyordu nasıl oldu da onu ciddiye almadı. "bu adam bir yumruğla beni yerin yedi kat altına gönderir". ..... diye içinden geçirdi.... Ama pes etmeyecekti...... anne ve babasını kaybettiğinden beri hiç bir şekilde kimseye boyun eymemişti bu yüzden dir ki etrafında iki uc kisiden fazla kimse dolaşmaz ve ayağa kalktı titremesini önlemek için tırnaklarını avucunun içine batırdı bu ona kendisi için bir uyarıydı..... arkası dönük adama yaklaştı ve sesini en yüksek seviyede tutarak " sen bana nerden geçeceğime karışamassın anladın mı ". .... diye bağïrdï sesi boş sokakta yakınladı...., adam çok yavaş hareketlerle arkasına döndü.... kara gözleri resmen kıza sen bittin der gibi bakıyordu... kız farkında olmadan iki adım gerilemişti. adam da kızın üzerine yavaş yavaş adımlarını atıyordu... her adımda kız resmen kalbi yerinde çıkacakmış gibi hisediyordu ve o an gözlerinin önünde siyah bir perde oluştu dengesini kaybedip kaldırıma yığıldı.......,,

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©

O, yanan bir ateşti. Benim yanan ateşim. ❉ 2014 yılında yazdığım ve final yaptığım kitabımı yeniden kurgulayıp yazıyorum. Kurgu değişmiştir. Haziran2016'da yeniden yazılmaya başlandı. Tüm hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz, benzeri oluşturulamaz.