Πόσο εύκολα μεταμορφώνεται ένας άνθρωπος από την απόλυτη αγνότητα, στο απόλυτο τέρας; Αρκεί μια στιγμή.... Αρκούν λίγες λέξεις... Λίγες πράξεις... Η Ελίζαμπεθ , θα παιξει με τη τύχη της και θα προκαλέσει κάθε σκοτεινή πτυχή του εαυτού του να βγει στην επιφάνεια... Πόσο εύκολα θα μπορέσει να διαχειριστεί όμως, το τέρας που εκείνη έπλασε , όταν επιστρέψει από τις σπουδές της, στη μικρή πόλη από όπου μεγάλωσε; Και το πιο σημαντικό.... Πόσο εύκολα θα μπορέσει εκείνος να τιθασευσει το θυμό για να μην τη σκοτώσει; Εκείνη τον κατέστρεψε... Κι αυτός είναι έτοιμος να της παρουσιάσει το δημιούργημα της... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.