"Neden böyle bir şey yaptın Yiğit abi ?" "Senin için Derin. " "İyi de neden? Neden benim için hayatını mahvettin?" "Nefret ettiğin kişi ile evlenmeni istemedim. " Yiğit o an aklına gelen dilinin ucundaki kelimeleri yutup en saçma cümleyi kurmuştu. Halbuki o an ne kadar çok isterdi gerçeği söylemeyi ama yapamadı. Ne hayatında verdiği en doğru karar olduğunu söyleyebildi ne de başka bir şey. "Evet Serkandan nefret ediyorum. Beni kurtardın. Ama sen benim abim gibisin ben seninle, yani sana hep abi gözü ile baktım. Şimdi bu evlilik nasıl olur düşünemiyorum. " "Biliyorum Derin. Sadece seni istemediğin bir evlilikten kurtarmak istedim." "İyi de yine istemediğim bir evlilik olacak. Üstelik abi dediğim kişi ile. " "Serkan ile evlenince olacakları bir düşün Derin. Onun mahallede nasıl biri olduğunu bilmeyen yok. Ve bunu söylemek zorundayım ki evlendiğiniz zaman sana istemediğin şeyler yapacaktı." Derin Yiğit in söylediklerinin doğruluk payını düşündü. O da biliyordu Serkan evlenince ona istemediği şeyler yapacaktı. "İyi de seninle evlenince ne olacak ?" "Derin bu senin bildiğin gibi bir evlilik olmayacak. Sadece seni kurtarmak için böyle bir şey yaptım. Bir süre evli kalacağız sonra da anlaşmadığımızı söyleyip ayrılacağız. " "İyi de benim mahallede Serkan ile adım çıkmış bunu kaldırabilir misin ?" "Ben senin nasıl biri olduğunu biliyorum gerisi umurumda değil. Eee ne diyosun? Evliliği kabul ediyor musun ?" Derin bir süre düşündü söyledikleri aklına yatmıştı. Hem böylesi daha iyi. Evet işin ucunda yine istemediği bir evlilik vardı ama Serkan ile evlenmek iyidir. Hem de Yiğit her şeyin formalite olacağını söyledikten sonra. Bu yüzden Yiğit ile evlenmeyi kabul etmeye karar verdi. "Kabul ediyorum Yiğit abi. " " Emin ol. Pişman olmayacaksın Derin. "

"Gitme." Dizlerinin üstüne çöktü. Duyabileceğim bir ses tonuyla konuşmasına devam etti. "Yalvarırım gitme. Biraz daha izin ver seni görmeme." Sesindeki acıyı anlamayacak tek bir varlık yoktu eminim. Ama bu şekilde olmazdı. Hasta olacaktı böyle durmaya devam ederse. Sırılsıklam olmuştu. Bu yüzden ağzımdan tek bir kelime çıktı. "Git." Fısıltıdan ibaret olsa da kasılan yüzünden anladığından emindim. İkimiz için de olan bu zor duruma bir son vermek istercesine balkonun kapısını araladım içeriye bir adım attım. Tam girip bakışlarımızdaki zincirleri gözlerimden olma pahasına koparacakken; "Köpekler gibi pişmanım. Görmüyor musun halimi? Yalvarırım izin ver bana. Deliler gibi aşığım ben sana. Senden başkası asla olamaz." diye avaz avaz bağıran pişmanlık dolu sesini işitmemle olduğum yerde mıhlanmışçasına donup kaldım bir süre. ✴ "Git." "Lanet olsun bana." diye bağırdı bir anda. Olduğum yerde sıçradım bu ani bağırmasıyla. Ona doğru döndüm. "Artık hayalinin bile tahammülü yok bana. O da beni kovuyor." derken sinirle ayağa kalktı. ✴ -02.01.2017-

Alt dudağımı dişlerken bana uzandı ve omuzlarımdan sert bir şekilde tutup yatağa atarken çığlığı bastım ama üzerime abanması ve bana iltifatlar yağdırırken her an öpmesi... "Çok güzelsin." "Siktir...seni hiç durmadan sabaha kadar sikeceğim..." -*- Hafif çıkmış sakallı çenesi ile şortumun belini daha da aşağıya çekiştirdiğinde oramın üzerine öpücük kondurması ile ''Ahh...'' diyerek inlemem ile utanırken ''dur!'' demiştim sonunda... Hem ileri gitmesini istiyor gibiydim. Tanrım, oramı açmasını ve daha da aşağıya inip öpmesini ister gibiydim! Ne oluyordu? Neden böyle bir hisse kapılmıştım? -*- Tek doğru için onca yanlışı görmezden geldiğimiz bu dünya da hayalkırıklıklarıyla dolu geçmişimiz bir ip gibi gelecek günlerin boynuna dolanıyor. Her ne kadar kurtulmaya çalışıp daha beter şeyler yapsak da ruhumuzun aydınlanmasına fırsat vermiyoruz bir türlü. Gelecek günlerim boynuna dolanan bu ip bizi sıkıca sararak doğru limanı bulmamıza izin vermiyor. Attığımız her adımda gerçekler bir tokat gibi yüzümüze çarpıyor ve bir toz tanesi kadar olan özgüven denen şeyi altüst ediyor. °~°~°~°°~°~° BİR KADIN GELDİ, CENNETİN ARZUSUNDA CEHENNEMİ YAŞATTI... -•- 🖋31.07.2019 🕟19.09

Genç Kız Edebiyatında #1 06.10.2018 Nisa yirmi bir yaşında kendi hâlinde bir genç kızdır. Ailesinin baskısıyla yirmi sekiz yaşındaki Ufuk Ersoy'la evlendirildikten sonra ikisinin de hayatı tamamen değişecektir. Ufuk bir türlü Nisa'yı kabul etmek istemezken Nisa'nın gidebilecek hiçbir yeri yoktur. Günler geçtikçe birbirlerini tanımaya başlayan bu ikili arasındaki çekim hem çok güçlü hem de çok yıkıcı bir hâl alacaktır. Ufuk'un geçmişinin tozlu sayfalarından gelen hatırları Nisa'nın kalbini tuzla buz edecektir. Nisa güçlü olmaya çalıştıkça Ufuk onun kalbini kırmakta hiç tereddüt etmez. Peki Ufuk'ta Nisa'ya alışmaya başlarsa ne olacak? Geçmiş onların peşini bırakacak mı?

Kan davasıyla evlenmek zorunda olduğu kişi evlendikten hemen sonra ülkeyi terk eder. 1 yıldır kocasını görmeyen Nisan, bir anda ortaya çıkan kocasıyla baş edebilecek mi?

Katil #1 🌹❤ Kadın elini göstererek ; "Bu kan lekesini unutma ağam" dedi. Ağa karşısındaki kadının gözlerine bile bakmadan tokadı yüzüne indirmişti bile...

İntikam için yanıp tutuşan adam, masum bir kız karşısında neler yapacak... Aşk üstün gelebilecek mi? Her şeye rağmen kadın aşkına sahip çıkar mı dersiniz? Peki adam! Aşkı için intikamından vazgeçer mi? ** İlk yayım tarihi: 28 Ekim 2018 Bitiş: 3 Ağustos 2019

"Babamın parası için değil miydi her şey?" Diye bağırdım ağzımdan akan kanı silerken. "Bıktım!" Dediğimde bir hışımla yanıma geldi. "Kes sesini!" Dediğinde içimden çıkamadığım yangında yanarken acı feryatla haykırdım. "Hiç bir şey istemiyorum! Boşa artık beni." Dediğim anda tuttu saçlarımdan. Dik duracak halim olmadığında çektiği yere doğru düşerken beni sürüklemeye başladı. "Boşanmak ha?" Dedi ve beni yere doğru savurdu. Düştüğüm yerde gözüm kapıdan kızıma ilişti yüzünü dizlerine gömmüş biçimde kulaklarını kapatmıştı. Acıya alışkın vücudumun alışamadığı tek şeydi kızımın acı çekmesiydi. Akan göz yaşlarımla kızıma bakarken saçlarımdan tekrar çekilmem ile ona döndüm. "Benden başka hayatın olabileceğini mi sanıyorsun Meryem Uluoğlu?" ••• Musa Uluoğlu, sana olan kinim beni getirdiğin son raddede kızım için son adımlarımı atarken yaptığının acısına merhem o adamla karşılaştım. Vurduğun her yeri seven, kızımı kızı gören, beni canına katan o adamla karşılaştım. Beni senden alabilecek o adamla, Kenan Dağcı ile karşılaştım.

"Ailemi bırakmak..!" diyordu genç kadın çaresizlik içinde, gözleri ağlamaktan kızarmıştı Adam ise, karşısında duran aciz kadına acımıyordu bile.. Masa başında , koltuğuna yaslanarak bakıyordu güzel kadına.. Kadın, sahiden çok güzeldi, güzeldi ama bu güzel Kadın Düşman'ının Kızıydı.. Ve onu bu halde görmek , genç adama zevk veriyordu.. "Bırak, onları.. Alacağını aldın zaten . Neden hala yolumuza taş koyuyorsun. Ne istiyorsun bizden" kadının sesi yüksek bile çıkamıyordu.. "En dibe.. daha dibe düşene kadar, böyle devam edecek güzelim" dedi alayla... "Ama " dedi ayağa kalkıp çaresizce duran kadına yaklaştı "Madem , bırakmamı istiyorsun bedelini ödersen seni ve aileni rahat bırakırım" Ne olduğunu bilmediği bedelde umuda sığınarak baktı genç adama "Ne istersen, ne istersen yaparım yeter ki rahat bırak ailemi" umuda sığınmak Zeynep için çok zordu.. Ne isterse yapardı, yeter ki bırakmalıydı bu adam ailesinin peşini Ömer, kadına daha çok yaklaştı.. Zeynep, arka duvara sırtını dayadı.. Korkuyordu bu karanlık adamdan.. Ömer, sert elini, genç kadının pürüzsüz yüzünde gezdirdi.. "Bu gece, bana kendini sunarsan.. Belki babanı azat ederim güzelim" NOT: Bazı sahneler, küçücük okuyucularım için uygun olmaya bilir, o bölümler de not kısmına uyarı eklerim. Kapak Resmi @onlytuba_ ait

"Canın yandı mı?" diye fısıldadım gözlerimdeki yaşlar bağımsızlığını ilan ederken. Kafamı kaldırıp yüzüne bakamıyordum. "Yandı..." diye fısıldadı elleriyle yüzümü kavrarken. Ona bakmamı sağladığında şaşırmıştım çünkü yüzünde acı, pişmanlık, öfke... Hepsi bir aradaydı. Benim gibi bütün duyguları aynı anda yaşıyordu. "Beni de yakıyorsun..." dediğimde gözlerinde daha da büyük bir acı gördüm. Bu güne kadar hiç şahit olmadığım bir acı... O'nun ölümünden duyduğu daha büyük bir acı... Dişlerini sıkmıştı. Yüzündeki damarlar belirginleşmiş, çenesi kasılıyordu. Kesik kesik nefes alarak cevap verdi. "Biliyorum..." Dudaklarımdan bir hıçkırık kaçtığında baş parmağıyla yanağımı okşayarak devam etti. "Ve bu beni öldürüyor.." *** "Yapma..." diye fısıldarken durduğunu hissettim. "Sana kapılmamı önle o zaman..." dediğini duyduğumda tebessüm etmemi engelleyemedim. Bir nevi bana karşı hislerini itiraf etmiş sayılırdı. "Bana öyle bakma o zaman.." diyebildim yutkunarak. "Beni sevme o zaman.." diye devam ettirdi, sanki başından beri her şeyin farkındaymış gibi. Titreyen sesime engel olamayarak "Yapamıyorum..." dedim. Yutkunduğunu duydum. Sanki bu itirafım canını yakmıştı. Kendime inanamayarak ne dediğimi düşündüm. Az önce onu sevdiğimi söylemiştim. Hem ona hem kendime itiraf etmiştim. "Ben de yapamıyorum.." diyerek dudaklarımızı buluşturdu. Dudaklarımı kasıp kavuran bir sıcaklıktı bu. Sanki ondan önce eksiktim, nefes alamıyordum. Şimdiyse ciğerlerim bayram ediyordu. Ona biraz daha sokulduğumda belimden tutarak kendine iyice çekmeye çalıştı. Öpüşüme arzuyla karşılık veriyordu ve bu beni daha da delirtiyordu. İki dudağı arasında can buluyor gibi hissediyordum. Her şeyin bittiği yerde ben tekrar doğuyordum...