Annem ve babamın ölümünden sonra onların ölümüne kimin sebep olduğunu öğrenmek için, Endless ülkesinde yaşayan Arın'ın yanına gitmek zorunda kaldım. Ben kendimi çok büyük bir hikayenin içinde zannederken,meğer hikâye yeni başlıyormuş... _____________________ "Güneşi görmeyen umutlarım... Karanlığa gömülmüştü. Artık güneşi bulamayacak kadar yorgun, Bulsada göremeyecek kadar kördü..." (U.Ö.H.) ______________________ "Elimde annemin mektubu ile kalakalmıştım.Ben değil sadece gözyaşlarım konuşuyordu..." [1 Saat Önce......] "Silah sesleriyle sıçrayarak uyandım. Yatağımdan kalktığımda sesler durmuştu.Sadece ağlama sesleri geliyordu.Cıplak ayaklarımla merdivenlerden indim.Gördüğüm manzara karşısında açık olan ağzımı elimle kapattım.Annem ve babam yerde kanlar içinde yatıyorlardı.Ağlama sesleri hâla geliyordu ama etrafta kimse yoktu.Seslerin kasetten geldiğini anlamam uzun sürmedi.Şaşkınlığım biraz olsun geçince annem ve babamın yanına çöktüm.Gözyaşlarım eşliğinde konuşmaya başladım. "Anne!" "..............." "Ses verirmisin?" ".............." "Baba!korkuyorum lütfen ses verin!" İster küçük olun,ister büyük, Yerde kanlar içinde anne ve babamızın cesedi,kasetten çıkan ağlama sesleri korkmanıza yeterde artar bile... Az sonra siren sesleriyle yerimde sıçradım. Herşey hıpızlı gelişmişti.Annem ve babamın ambulansa götürülüşü,polislerin etrafı kontrol etmeleri. Sanki beni görmüyor gibilerdi. Dışarıdaki ambulansın yanına doğru yürüdüm.Az sonra yanıma ambulanstan çıkan abla geldi. "Senin ismin ne?" "Parla Rengin". Titreyen sesimle ismimi söyledim. "Parlacım annen bunu sana yazmış.gömleğinin cebinde buldum." Elindeki zarfı bana uzatınca tir tir titreyen ellerimle zarfı aldım. Her şey 1 Saat içinde gelişmişti. Elimdeki annemin mektubu ile kalakalmıştım.Ben değil,sadece gözyaşlarım konuşuyordu..."

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."