Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir. Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütevazi fakat kalabalık bir hayata sürükleyecekti.. Hiç çocuk olmayan, hiç arkadaşı olmayan, aile kavramından korkan Runelya'nın 4 abi, 1 kardeşi ile Sardunya Çıkmazı sokağında yeniden hayata tutunuş hikayesi..

"KÜFÜR VE YETİŞKİN UNSUR İÇERİR!" 'KİTABIMDA KÜFÜR ETMEYİN!' Nadide ŞAN. Seyyid Ali YILMAZ. Bir silah, bir kaza, bir ölüm, bir intikam ve tutkulu bir sevda... *** Seyyid Ali, "Birincisi sana dokunmayacağım ve asla benim kadınım olmayacaksın!" Bunu demesiyle Nadide gözle görülür bir vaziyette rahatlamıştı. "İkincisi asla anamın sözünden çıkmayacak ve ona karşı gelmeyeceksin. Her ne derse yapacaksın." dedi Seyyid Ali. "Üçüncü ve sonuncu ise," dedi ve kıza yaklaştı. Kızın buram buram yasemin kokusu burun deliklerine dolmaya başlamıştı. Nefesini tutup, "Aileni unutacaksın!" der demez Nadide'nin kalbi acıyla kasıldı. Böyle bir istek olmazdı, olamazdı. Bu nasıl bir vicdansızlıktı? Mavi gözleri yaşlarla dolmaya başlamıştı. Başını iki yana salladı. "Hayır, böyle bir şeye hakkın yok!" dedi Nadide. Seyyid Ali kızın böyle cesaretle konuşmasına öfkelenmişti. "Senin o it babanın da beni babasız bırakmaya hakkı yoktu ulan!" diye bağırdı. Nadide irkilmiş ve sesli bir şekilde ağlamaya başlamıştı. O tüm bunları hak etmiyordu. "Benim babam... Babam hakkında doğru konuş!" dedi kekeleyerek. Korkuyordu amma söz konusu babası olunca, herşeyi unutuyordu. Sinirden gözü dönen Seyyid Ali ileri atıldı ve kızın omuzlarını tutup, onu sertçe sarstı. "Savunma lan o soysuz iti! Savunma!" demiş ve kızı yere fırlatmıştı. *** "Bu bir sabır ve emek hikayesidir."🌼 90'lar yılında Adıyaman'da geçen, tutkunu olacağınız bir hikaye. Kitapta 'yetişkin unsurlara' yer verilecektir. KURGUM TAMAMEN BANA AİTTİR. HERHANGİ BİR (Ç)ALMA VEYA KOPYALAMA DURUMUNDA GEREĞİ YAPILACAKTIR. Mavili Yazar 💙

Kabul etmek istemiyordum. Ben yıllardır tek başımaydım. Bundan sonra bir aileyle yapamazdım. Fakat içimdeki bu hisse bir türlü anlam veremiyordum. Yüzüme beklentiyle bakıyordu İpek Hanım. Peki benim cevabım neydi?

Bir mahalle hikâyesidir.

"Mirzaaa!!" diye inledim ama o durmadan işine devam etti "ben sana altımda inleyecek günler yakın diyordum hatırladın mı" dedi kafami olumlu anlamada salladım suan ne dediği umrumda bile değildi aklım resmen uçmuştu işaret parmağını içime itince derince inledim "Adımı inle güzelim" dedi boğuk sesi ile "Mm..mi ağğhhh" dedim "efendim duyamadım" dedi mirza, ne dediğimi kendim bile anlamıyordum o nasıl anlasın "Mir... ağğhh" diye tekrardan inledim orta parmağınıda içime itmisti derin derin nefesler alıp ona odaklandım mirza birden ellerini çekince beni yarim bırakacağını anladım. "Mirza lütfen devam et" dedim ağlamaklı bir sesle mirza uzanıp dudaklarimi öpmeye başladı "bırakacağımı kim söyledi güzelim daha yeni başlıyoruz" demesi ile vücudumdaki boşluğu doldurmuştu ağzına doğru inleyip ona karşılık vermeye başladım

velisi gelmediği için öğrencisini evine götürme kararı alan Ada Güneş eve gidince görmemesi gereken bir şey görür ve DEMİR TEKİN onun öldürülmeye karar verir. Bakalım ada kendisini nasıl kurtaracak. ...... Elindeki lifi vicudumun her yerinde dolaştırıyordu "hatırlıyor musun demir beni öldürme kararı vermiştin " dedim kıkırdayarak ,demir elindeki lifi suyun içeresine atıp elleri ile vicudumu keşfe devam etti "hatırlamaz olurmuyum güzelim o gün aklım nerdeydi acaba" derken eli rahat durmayıp sağ göğüsümü ovalamaya başladı. İnleyerek elimi elinin üzerine koyup birlikle ovalamaya başladık diğer elide rahat durmayıp kadınlığıma doğru yola çıkmıştı "nerdeydi acaba" dedim ama şimdi benim aklım benden gidiyordu eli kadınlığıma tüy gibi bir dokunuş yapıp bacaklarımı okşamaya başladı. Dudaklarımı ısırarak başımı onun omzuna doğru bıraktım "demir!"dedim onun adını inleyerek "efendim sevgilim" dedi sık nefesleri arasından bacağımda olan elini tutup kadınlığımın üzerine koydum gülerek kadınlığımı avuçladı omzunda olan başım sanki daha geriye gidebilecek gibi omzuna doğru baskı uyguladım. Gögösümdeki elini boynuma atıp dudaklarını dudaklarımla buluşturdu

Aldatılmış bir kadın, onca yalana inandırılmak istenen bir kadın ve bir adama mahkûm edilmiş bir kadın...

|TAMAMLANDI| Yarası kendinden güzel adam ve onun güzel Ay'ı. 02.09.2019

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Hayat bana bir şans sunsaydı ailemin yaşayabilmesi için elimden gelen her şeyi yapardım. Bilinmezliğin bende açtığı yaralar, çocukluğumun benden esirgediği hayaller, belki de gençliğim benden soyutladığı o tüm gerçekler. Ben aile nasıl olur bilmeden büyüdüm. Yengemin beni ite kaka zorla yaptırdığı şeyler, amcamın ise aç gözlülüğü yüzünden sokakta bırakmasına kadar... Hayat zor, şimdi ise daha zor. Ben vicdanıma yenik düştüm. Bunca yıl bana baktılar diyerek hep onları da bir elimde tuttum. Artık gerçekler yüzüme tokat gibi çarpıyor. Bir yalanla yollarımı Mardin'e döktüm...