Yavuz tam odadan çıkacakken durup gözleri dolu dolu olmuş Bahar'a baktı. O da Yavuz'a kaldırdı başını. Yavuz alaycı bir gülüş atıp elini kapının kirişine dayadı. Bahar'ın dolu gözlerine bakıp konuştu. "Sen şimdi ağlarsın da." \\\\\\\\\\\\\ Maceraperest, gözünü budaktan sakınmayan, tecrübeli bir gazeteci ve ekibe yeni katılmış, istekli, yetenekli, çaylak bir gazeteci. Yavuz Karasu ve Bahar Kutlu. İkisi de başlarda bu durumdan çok hoşlanmasa da, birlikte çalışmaya başlarlar. Yavuz'un dengesizlikleri, Bahar'ın çaylaklıkları. Yavuz'un tecrübeli önsezileri, Bahar'ın acemi saflığı. İkisinin de birbirinden öğrenecek pek çok şeyi var. Birlikte maceradan maceraya koşarken, aralarındaki sürtüşmeyle başlayan ilişkileri belli ki uzun süre böyle kalmayacak. 06/07/2020💕

Karanlıkta ki bir adamın içinde ki aşk ne kadar masum olabilir di ki? Ya da herseyini kaybetmiş bir kadını aşk tekrar hayata bağlayabilir miydi?

İki partner... Bir dizi... Bu, onların hikayesi... Kapak için @heizersflynn a teşekkürler ❤

Yirmi beş yaşındaki Bahar, günün birinde manevi ailesinin ölümü ile sarsılır. Biolojik annesinden aldığı bir mektupla rüya gibi devam eden hayatı adeta bir kabusa dönüşür. Yıllar önce manevi ailesi ile giden Bahar, yıllar sonra yeniden biolojik ailesinin yanına dönmek zorunda kalır. "Bir zamanlar beyazken siyaha dönüşen umutlarım vardı benim. Şimdi ise o umutlar masmavi. Mavi umutlar. Umutlarımı maviye boyayan sensin. Bunu nasıl başardın bilemiyorum fakat sen, benim Mavi Umutlarımdan birisin."

Söz dizisi için yazılmış devam niteliğinde bölümler (12. Bölüm sonrası) Hikayeye farklı bir yorum... (haziran 2017)

Bir sihir parıltısı, karanlığın mavi tonunda kıvrıla kıvrıla ilerliyordu. Ulaştığı bedene carptığında vücut titredi, geri çekildi. Kapalı gözleri aralandı, ruhunda hissetti sihri. Küçük çekik, kahverenginin hardal gibi gözleri etrafı incelerken bir uluma duyuldu. Ayın, gece mavisine karşı açtığı savaşı yenip bedenin üstüne gelen ışıklar ile önüne baktı. Kuru toprak yeri; o toprağı yarıp çatlaklardan çıkan ağaç kökleri, gövdeleri etrafını sarmıştı. Gökyüzüne baktığında ağaçların dalları, yaprakları, mavi ve dolunay... Mavi karanalığı bölen o büyük beyaz yuvarlak gözlerinin içine doğuyordu. O ışıltıyı bölen bir karartı, süzüldü gökyüzünde. İndi, indi. İnce bedenin etrafında döndü. Altın sarısı tüylerinin kapladığı iki kanatı açtı. Tekrar yükseldi. Gecenin mavisinde, ayın beyazlığında, sapsarı tüyleri olan kargaya baktı Aidan*. Kalbine sızan o sihri umursamadı ilk defa ona bakarken. Gözleri irice açıldı, dudakları büzüldü... Kalp, bir gemidir; okyanusta. Rüzgar sihirdir. Ya tersten eser karartır kalbi ya yolunu bulamı sağlayan bir yel olur huzur doldurur kalbi... & ✒️Habiş ✒️ Ceyda ✒️ Tebessüm ✒️

Tim aşık olursa tam olur...

Hayat nasıldır biliyor musunuz? • Aynı v yaka gibi inişli-çıkışlı ama v'nin kesiştiği yerde kesişen hayatlar da vardır..

Gelen sesleri duyuyorum.Boğuk boğuk, gidip geliyor.. Bir inilti çınlıyor kulaklarımda, birileri olabildiğince ıstırap çekiyor. Bir sahne bu, sahnede bir oyun.. Ne sahne benim ne oyun; sahne de onun, oyun da onun. Buradayım, sahnenin arkasında.Bir perde çekili, sıradan bir perde değil bu; hiç bir şey görmüyor, çok az şey duyuyorum. Aslına bakarsanız ne dünyanın bir köşesine tercihleri ötesinde öylece bırakılmış her insan için kurulu sahnelerin, ne de tam o sahnelerden birinin üstelik benim olmayanın - ortasında dönen tiyatroyu bilmeksizin -öylece beklediğimin farkındayım. Oyuna, onun oyununa, dahil olmak üzereyim.O kim? Bilmiyorum.Ama hiç bir şey görmeyip çok az şey duyduğum perdenin diğer tarafından ara ara sesini duyabiliyorum. Rolüm tam olarak belli değil.O kasvetli sahneye dahil olmamak için direnmiyorum.Sanki her şey olması gerektiği gibi, her şey önceden planlı.. Tek bir şey var bildiğim. Hissetiğim. Hatta gördüğüm. Sahnenin en önlerindeyim, ilk repliği kaçırdım ama son replik benim.Son sahnede ben de varım onunla birlikte, bir de kan..Kokusu çok keskin.Anlıyorum ki sonum, bu belirsiz oyuncunun sahnesinde yabancısı olduğum izleyicilerin önünde yaşanacak. Korkuyorum. Ciğerlerimin alışık olduğu kan kokusu, bu defa daha yoğun daha keskin, daha kırmızı.Kendi ayaklarımla gelmişim buraya, hatırlamıyorum.Niye geldim, bilmiyorum.Ama huzurluyum.Sahnenin başında da sonunda da mutluyum. Şimdi sadece bekliyorum.Kendi sıradan sahnemden yavaş yavaş ayrılıyorum.Yalnızca benim için kurgulanan oyun bitiyor ve ben o her kimse onun karanlık, kasvetli ama bir o kadar güvenli sahnesine beni içine çeken oyununa önemli kişi olarak alınıyorum. Korktuğumu söylemiştim.Ama tuhaf şeyler dönüyor.Çünkü bu kanla kaplı, kasvetli, hatta belki de sonum olacak sahnenin oyuncusu olmayı ben de istiyorum.Yazgıma, isteğimle boyun eğiyorum.O gizemli adam ve oyunu için

Üvey baba ve kardeşden tacız edilmek nasıl birşey bende bilmezdim.Taki annem o pislikle evleneseye kadar.Artık ölmek istiyorum! Zorla üvey kardeşi taciz etmek nasıl birşey bende bilmezdim.Taki babam o kadınla evleneseye kadar.Artık kendimi öldürmek istiyorum!