Bir gülüşü vardı azizim. Hem bağımlısı yapıyordu kendine. Hem bitiriyordu içten içe. Hala afallıyor gözlerim. Cenneti görüp de cehenneme düşmüşcesine. Fark edemedim azizim. Çöldeki seraptan ibaret...

Yüreğimdeki Notaları keşfetmeye hazır mısınız?

Umut. O en güzel olan ve en acıtan şey. Zaten güzel olan herşey acıttı... sonsuzluğa doğru kapanan gözlerimi o açtı ama açtırmadan önce ant içtim. Sonsuzluğa bir daha gelmek için ant içtim . Biliyorum... beklerdi beni sonsuzluk o bilmesede beklerdi. Çünkü ben sonsuzluğa yazılmıştım kara kalemle ve hiç silinmemek üzere. Silinmezdi biliyordum çünkü annem 'Seven gitmez, doğru silinmez' demişti ve benim sonsuzluğum en doğruydu... --- Elindeki gülün dalı ile yaprağını kopararak birbirinden ayırdığında kötü hissetmiştim ama bir bildiği vardır diyerek sustum. Ve yavaşça başını kaldırmasını izledim gözleri ile gözlerim birbirine kenetlenince başını dikeltti ve "Ya gülüm ol Alya,can suyumu ver;" dedikten sonra durdu ve cebinden bir çakmak çıkardığı gibi dalı ve yaprağı yaktı ve geriye kalan küller yerlere döküldü Atakan bana tekrar dönerek " Ya da külüm ol yakıp kavur...!" Dedi ama cevap sırası bendeydi ama verecek bir de Cevabım yoktu!

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"