Aşk,uçurtmalara benzer paşam... Sen ne kadar seversen sev,ne kadar özgür bırakırsan bırak o kendi karar vermeli ne kadar yükseleceğine... Çocukluğumuz uçurtmalarımızdı bizim bir de sevdalarımız... Sevdalarımızı da böyle yaşardık,korurduk hatta kimi zaman ne kadar sıkı tutarsak tutalım elimizden kayıp giderdi ama mesele hiçbir zaman bizimle kalanlar olmazdı zaten... Bizim peşinden koştuklarımızdı. Şanslıysak beraber aynı gökyüzüne bakar,aynı gökyüzüne inanırdık... Ama inanıyordum ki o uçurtmalar gibi kimi zaman tek renk ya da rengarenk ama sevdalar da vardı, sevdayı kendine zehir edende.

"Ben sana benim dediklerime uymazsan olacakları söyledim güzelim.Sıra sende ne diyorsun ?" İstemsizce alt dudağım titremeye başlıyor.Ve olacakların farkında olmadan hayatımın en zor "tamam" kelimesini söylüyorum.O kadar kötü ki.Boğazıma takılan çıkıp ve çıkmama arasında kalan bir "tamam".Okurken basit ama yaşarken ve bunları hissederken acı dolu. Kim bilir bu çocuk bana neler yaptıracak?Deniz'in bu çocuktan uzak durmasının ve düşman olmasının bir nedeni vardı.Bu da demek oluyordu ki bu çocuk gerçekten kötüydü. Hayatımda ilk defa birisi bir şeyimi koz olarak kullanıyordu ve bu hiç iyi hissettirmiyordu. Ve bu cümle bana önümüzdeki günlerin hiç iç açıcı olmadığını gösterdi. "Şimdi öp bakalım beni !"

Sevdiğini elde etmek için her şeyi yapan acımasız bir adam... o ; Karan Şahmeran Sevdiği adamın hayatı için kendi hayatından vazgeçen bir kız... o ; Efra Saraçoğlu Efra nerden bilebilirdiki Karan' ın sözünde durmayacağını... Kitap kapağı için KaderTok2 ye teşekür ederim

Bir çığlık daha özgürlüğe kavuşmuştu o gece. Duvarla bulanan çığlıklar karanlığa hapsetmişti ikisinide Geri dönüş yoktu bugün. Acı iliklerine kadar sinirken Pişmanlık vurucaktı gün yüzüne. Acı ikisinide yok etmek için emir almışken Toprak iki can daha emrediyordu gökyüzünden.... ...... "Ben istersem nefes alır,ben istersem yaşayabilirsin güzelim, sen diye birşey yok ilya,sen ve sana ait olan herşey bana ait küçüğüm" Acı oydu, acı adamın duygusuzluğuydu,acı daha o doğmadan emanet edilmişti ellerine... "En acı ölüm ruhunun öldürülmesidir" Onunda ruhu ölmüştü ardından bedeni esir olmuş gücünü yitirmişti yavaşça... İLYA SOYKIR; Ateşin küçük kurbanı... Üç ay içerisinde tüm ailesini kaybetmiş,bu koca dünyada Onu acılar içinde ölüme sürükleyen duygusuz bir adamın ellerinde esir olmuştu... ölümü tatmak için çırpınıyordu ilya,her gece gözlerini parçalayan damlalar akmak için emir almışken, ölümü kara kalemle kalın bir kitaba not edilmiş. gerçekleşmeyi bekliyordu sadece... ATEŞ KARAHANLI; Acının, duygusuzluğun, ölümün beden bulmuş haliydi.. O acıdan yaratılmış,intikam ateşiyle büyümüş içindeki acımasızlığa tutunarak gelebilmişti bu yaşına kadar... İçindeki intikam ateşini bu minik bedenden çıkartmak için üstüne acımasızca abanırken,güçsüz çığlıklar duvarlara çarparak isyan edercesine Kaçıcak yer arıyordu. daha fazla direnememişti küçük bedeni... Kaderle iş birliği yapan ölüm emri,küçük kızı bu hayattan silmek için adamın Emirlerine itaat ediyor,onun gölgesine boyun eğiyordu tam anlamıyla... +18 bölümler olucaktır lütfen bunun bilincinde olarak okuyunuz

©️Tüm Hakları Saklıdır "Cehenneme giden yollar,iyi niyetli taşlarla dizilidir" Yağmurun kanla karışık kokusu,toprağın rüzgarla havalandığı çiseleri yüzüme vuruyor. Saçlarım ,uçurumun kenarında alev alev dalgalanıyor. Bir uğultu kopar kulaklarımdan,kirpiklerim sevdalanmış yağmurun aşkından sırılsıklam oluyor. Yüzüm uzaklara daldıkça yurdumdan uzaklaşıyorum. Kendimden,sevdiklerimden,aşkımdan,yolumdan.. Kısacası herşeyim. Derin bir çukurun iz bırakmayan çizgilerimin derinliklerinde kaybolmuş. Bir kol belimden tutup çekiyor. "Bunu nasıl yaparsın!" Diye soruyor güçlü bir ses. "Beni de mi öldürmeye çalışıyorsun!" ****** Tasarım @DesignKnights'a aittir.Teşekkürler...

TÜM BÖLÜMLERİYLE SİZLERLE TAMAMLANDI

"Neden peşimi bırakmıyorsun?" Soruma şaşırmış gibiydi.Bir süre düşündü "Bence söylemenin tam sırası" Dedim önünde dikilirken.Yorulmuştum. Yanıma yaklaştı ve kulağıma eğilip "Seni karanlığıma çağırmıyorum küçüğüm,çünkü zaten artık karanlığımın bir parçasısın"

Nefretle bütünleşmiş birini ne kadar değiştirebiliriz? - Asıl soru,değiştirebilir miyiz? - Acı vermeyi seven biri,ne kadar değişebilir? Değişemez,Değişmeyecek de. - "Bırak!" İki bacağımı da sıkıyordu,kendine doğru çektiğinde bacaklarımı ona sarmak zorunda kaldım. Gözlerindeki ateş,ilk günkü gibi yerinde duruyordu. Buz gibi olmuştum,onun elleriyse sımsıcaktı. "Hoşgeldin,Şimdi Ait olduğun cehennemdesin" Yutkundum,gerçekten bir cehenneme düşmüştüm.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.