İblislerin başrol oynadığı geçmiş tiyatrosunun son perdesi; tek bir bakışla yerle bir oldu. Tüm zamanları acıyla haykırırken, kadın tek bir yaşına tutundu; göğsünü yıldızlara yasladı. Şeytan boynuzlarını gizleyen bir maskeyle sergilenen şimdinin ölü pandomiması; tek bir bakışla can buldu. Tüm zamanları diz çökmüş yalvarırken, adam sadece intikam fısıltılarını duydu; ellerine güneşi aldı. Kimsesizlik topraklarına ekilen günah tohumları göz yaşlarıyla sulandı; güneş yıldızları yakarken, kız kurtuluş için yokoluşu seçti. Geçmişe gebe gerçekler, geleceği doğuran yalanlar; hepsi gecenin sayesinde gizlendi. Ve bir şeb-i yelda vakti, Vuslatı bulan iki ruh, o geceye hapsedildi.

O, dans ederken, geçmiş ikinci bir rôlle arka planda bozuk bir plak gibi çalıyor, balerine eşlik ediyordu. Geçmişin ondan çaldığı, çalacağı çok şey varken, şeytan, cehennem obruklarından acıyı çıkarmaya devam ediyordu, iki ruh için. Günâha bulanacak, doğarken çoktan günâha bulanmış iki ruh için. Balerin ölüydü. Bunun farkındaydı, genç adam. Ama dans ediyordu. Dans etmeye devam ediyordu. Cemile Başak Doğru Başlangıç- 24 Kasım/ 2017