•| Bayan Bakıcı 1 |• ... Biri somurtkan suratıyla, gülmek için gerilmeyen dudaklarıyla ve en önemlisi iyileşmeyen gözleri, bacaklarıyla yaşadıklarından dolayı geldiği durumdan kurtulmak istemeyen bir inatçı... Diğeri ise her daim gülümseyen yüzüyle, ağlamayan gözleriyle, deli dolu hayatıyla ve en önemlisi hayatını belirlediği hedeflere göre yaşayan ve başarmadan vazgeçmeyen bi diğer inatçı... Levlâ ve Can ikisi birbirinden deli ikisi birbirinden inatçı. Can gülmemek, yürümemek ve görmemek için inat ederken, Levlâ da okulu bitene kadar yani dokuz ayda onu iyileştirmek için inat ediyor. Bakalım bu iki inatçının hangisinin inadı diğerine boyun eğecek... Not: Bol miktarda şarkı ve az miktarda küfür gibi argo kelimeler içermektedir... Başlangıç Tarihi: 25 Ekim 2016

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Ne geldiyse başıma şu salakça oyun yüzünden gelmişti.Ben tehlikeyim diye bağırıyordu sokak adeta. Çok karanlık ve ıssız bir çıkmaz sokaktı.Bir çıt sesi bile yoktu. Sessizliğe bir kere daha lanet ettim. Yavaş adımlarla sokağa giriş yaptım. Burnuma gelen iğrenç kokuyla yüzümü buruşturdum.nefes alışverişimi duyabiliyordum.İlk defa bu kadar sessiz bir alana girmiştim. Bu oyunu hiç oynamamalıydım. Başımı yere eğerek ilerlemeye devam ettim. İleride şişelerin yuvarlanma ses daha da korkmamı sağlamıştı. Başımı yavaşca o yöne çevirip kaldırdım. Gecenin karanlığında inatla parlayan yeşil gözler ben bu sokağa aitim diye bağırıyordu.!!!!

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

İntikam hırsıyla yanan bir kız. Karanlığın içine batan bir kız. O sonradan kötü olmadı. O hep kötüydü. Her zaman acımasız , kötü bir kızdı. İnsanlarla kukla gibi oynayan , uyuşturucu ve sigara içen bir kız. Canı istedi diye insanların derilerini yüzen bir sadist. Ruhu karanlık olmuş , spor niyetine adam öldüren 17 yaşında bir kız. Daha ne kadar kötü olabilir. ------***------ " Umutsuz bekleyişler , kırılan kalpler , yok olan umutlar , söylesene sen varsın diyemi böyle" ------***------ " Neden hiç bir şeyden korkmuyorsun" dedi bana Gözümü pencereden ayırıp yavaşça ona döndüm. Alayla sırıttım. " Çünkü ben herşeyi olan ama kaybedecek hiçbir şeyi olmayan biriyim " ------***------ " Abla ne olur merhamet et " diye yalvardı adam bana Bense silahımı çıkardım ve adamın ağzına soktum. Tetiği çekmeden önce başımı hafif sağa yatırdım ve duygusuz bir sesle konuştum. " Üzgünüm ama merhamete alerjim var "

Karanlık Kız ( intikam ateşi ) Adlı kitabın devamıdır. Buna başlamadan onu okumanızı tavsiye ederim. **** " Artık yaşamak istemiyorum " dediğimde üzgünce bana baktı. Daha sonra aklına birşey gelmiş olacakki sırıtmaya başladı. Noldu anlamında başımı salladım. " Seni değiştireceğim. İyi biri olacaksın. Üstelik adın artık Armina olacak " dedi sırıtarak Aslında bu fikir aklıma yattı. Ama ben birine işkence yapıp öldürmeden duramamki. Sonra aklıma gelen şeyle bende sırıttım. " Tamam" dediğimde sevinçle el çırptı. Yapacaklarımdan habersizdi. İlk olarak ben asla ' iyi ' olamam. Ama herkesin öyle düşünmesini sağlayabilirim. ********** O gündüzleri iyi bir kız gibi davranırken geceleri tüm dünyanın aradığı gizemli ve kötü biri olacak. O iyi olamaz. Çünkü kötü. Dışı beyaz gibi görünsede içi çürümüş . Herhangi birine bağlanamaz. Acaba bir erkek bu kötü , duygusuz kızımızın buzdan kalbini eritecekmi. Peki bu erkek kızdan bile daha kötüyse. Sizce o zaman neler olur?? ********