Çocukluğumda dedemin anlattığı hikayeleri tamda unutmuşken beni bulması ve bana bedeller ödetmesi adil değildi. Çocukken hikaye gibi dinlerken şuan tamda gerçekti etiyle kemiğiyle. Tek başıma ilerlemek zorunda kaldım kime güvenecektim ve ne yapacaktım hiç bilmiyorum. Zamanla öğrendiğim şeylerin yerini yeni sırlar almaya başladı. Her biride o kadar acıydı ki daha fazla dayanamayacağımı sandım..

Devamı gelecek

Ki kalbin kemiği yoktur ama onu da kıran var...🥀🥀

Bir süper kahraman evreni. Farklı farklı tonlarca hikaye. Acı ve aşkla dolu. Dünyaya gelen tehlikelere karşı savaşmaları gereklidir. Savaş ve acılarla dolu bu hayatta aşkı bulmalarının yanı sıra bazı insanları kurtaramayacaklarını kısa sürede öğreneceklerdir. Bu hikaye orijinal olarak Wattpad'te yayınlanmaktadır. Lütfen kaynağından okuyun.

♧ARES ATASOY ♧ARŞ GÖK 🌍'mıza HOŞGELDİNİZ.. Ruhumdan öpmek istedi. Sakalların batıyor diyemedim. Tanrım!.. Bir şey yap. İçimde büyümeyi unutan çocuk için balon uçur meselâ gökyüzüne. Dünyası gri olan kadının ruhu mezarda bedeni lunaparktaydı. Kadeh tokuştur yanlızlığa kucak açmış ruhumla. Yokluğumla seviş, yeni umutların tohumlarını at yarınlarıma. Olmadı mı ? Kes bileklerini dikine ve öl. Anlam bulsun sivrilmiş yanlızlığımla budadağım çiçekler.

Havada saflık vardı.Usul usul kar taneleri yağıyordu.İşte ben buydum.Her biri birbirinden farklı olan kar tanelerinden biri.Ben Berfuydum.Havaya bakıp gülümsedim ve yoluma devam ettim.Kar taneleri saçımı bembeyaz yapmıştı.Üzerimdeki yükü atmama yardımcı olmuştu bu hava.Annemi unutamıyordum.Annemi ciddi bir şekilde kaybetmiştik.O zamandan beri sanki her gün kâbusa uyanıyordum.Sanki hiç bitmeyecek bir kâbustu bu.Felaket her an beni bulabilecekmiş gibiydi.Bir kardan adam gördüm.Bu kardan adam bana çok tanıdık gelmişti.Kardan adamın üzerinde bir şapka vardı.Bu şapka annemin yazları taktığı şapkaya çok benziyordu.Atkı da onun atkısıydı.Hatırladım!Bu annemle küçükken yaptığımız kardan adamdı.Gözlerime inanamadım.Bu kardan adam geçmişimden mi gelmişti? Kulağımın dibinde bir cızırtı duydum.Kulağımı ağrıtmıştı .Rüya gördüğümün farkına vardım.

Hatırlıyor musun kardeşim? Geceleri hep kolye yapardı annemiz geç vakitlere kadar. İki tane de bizim için yapmıştı hatta lal taşından. Doğada bulunan özel bir taşmış lal taşı. Kolyesini takan kişiye, korkularından uzaklaştırıp cesaret verdiğine inanılırmış. Bize de, yalnız kalınca korkuyoruz diye takmıştı annemiz. Peki ya onunla birlikte oynadığımız lal oyununu hatırlıyor musun? İkimiz bir takım olurduk, o ise tek başına karşı takımda bulunurdu. Oyunda konuşmamız yasak olduğu için, yardıma ihtiyacın olduğu zaman minderlerin arkasından göz kırpardın bana. Bizden yıllar geçti. Artık yalnızlığa alıştık. Korkmuyoruz değil mi? Çoğu zaman yardıma ihtiyacımız var fakat şimdilerde göz kırpınca yanımıza gelip bizi avutacak kimse yok. En kötüsü de ne biliyor musun? Biz diye bir şey yok. Yan yana olmayı geçtim birbirimizden haberimiz dahi yok. Zaten en çok da bu yokların arasındaki çaresizlik acıtıyor canımı.

Dürüst, bilge, cesur ve çalışkan okurlara.. Bu kitabı uyumsuz filminden esinlenerek yazılmıştır. Benzerliklere göz yumarsanız sevinirim. Sadece içimden geldiği için yazıyorum. Gülümsediğinde ilk kez, benden hoşlanıp hoşlanmadığını merak ediyorum. Bu halimle bile bana gülümseyebiliyorsa... Eh belki hoşlanıyordur. Bildiğim tek şey var: bu dünyanın ne kadar berbat bir yer olduğunu unutmak için alkol yerine onu tercih ederim.

Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) Hayatı

1 Kız Ve 2 Erkeğin Yaşadığı Tatlı Ve Komik Hikayeler♥