"Papatyalar da yalan söylüyor artık. Aslında beni hiç sevmemiş." Hande Kayla, karanlıkla uğraşmayı meslek edinmiş bir psikolog. Türkiye'nin dört bir yanından gelen psikologları bünyesinde barındıran özel bir kurumda çalışmaktadır. Kurum, günümüzün bilinmeyen hastalıklarını inceleyip yeni tedavi yöntemleri bularak, dünya çapında tanınmayı hedeflemektedir. Bir gün Hande, kendine zarar veren genç bir adamla tanışır. Sessizliği, hüzünlü bakışları ve gizemli karanlığıyla Hande'yi derinden etkiler. Kurum, genci denek olarak kullanmak ister; Hande ise bu fikre karşı çıkar. Ancak kurum ve genç arasında sıkışan Hande, kendini beklemediği olaylar silsilesinin içinde bulur. Papatyalar masum değildir, elma şekeri tatlı değildir, örümcek ağları görünenden fazlasını saklamaktadır. Ve bazen, iyileştirmek istediğin kişi, seni kendi karanlığında boğar.

Toz kokusu? İşte bu, az önceki göz alıcı manzaraya dâhil olmayan bir detaydı. Hemen gözlerini açtı ve etrafına bakındı. "Arkandayım." diye duyduğu sesle birlikte Merva'nın aniden pompalanan kanı, yüzüne sıçradı. Yakıcı yanakları, büründüğü rengi en güzel kırmızısıyla sezdiriyordu. "Dört saat sonraki nöbet senin sanıyordum." dedi Sercan. Ne suçlayıcı bir edası vardı ne de kızgındı. "Evet." Merva nedensiz bir suçluluk duygusuna kapılmış, karşıdan gelecek her tepkiye hazırlıksız yakalanacağını anlamıştı. "Barış'la birlikte nöbet tutacağım." "En azından farkındasın." Merva buna bir şey söyleyemedi. Tam da tahmin ettiği gibi tıkanıp kalmıştı. Ne yöne bakacağını bilemeyen gözleri, dolunayın soğuk ışıltısına takıldı. Ne yapacağını bilememek, yabancısı olmadığı bir duyguydu. Pek şaşırmadı. Yine de kendisinin aksine, dolunayın rengi beyaza dönüktü. "Bugün yedinci gün." dedi arkasında dikili duran adama. 🍉 🍉 🍉 ***Kitap, kurgu şahsıma aittir. Asla (ç)almayın!!! Yoksa gerekli işlemler başlatılacaktır!!! *** 20 Cemaziyelevvel 1445 3 Aralık 2023 Bir İkindi Vakti ***