"Sen de bir erkeksin, diğer bütün erkekler gibisin... Bir kadını tutkuyla sevmenin ve ona tutkuyla sarılmanın ne demek olduğunu asla ayırt edemeyeceksin. Parayla satın alınmış bir bedenle sana bütün ömrünü adayan beden arasındaki ayrımı hiçbir zaman yapamayacaksın. Sen bundan acizsin. Çünkü ne olursa olsun, sen sadece oyun istersin. Sen de diğer bütün erkekler gibi oyunları seversin. Üstelik basit, hiçbir ağırlığı olmayan ve zeka gerektirmeyen ucuz oyunları... Senin amacın kendini israf etmek.. Kendine, çevrene, yaşadığın hayata, aşkına, her şeye aynı müsriflikle davranıyorsun. Bence 'israf etmek' seni en iyi tanımlayan ifade.. Ucuz bir yemek, kötü bir film gibisin.."

Bahar neredeyse çocuk gibi olduğu yerde tepinip, çığlık atacaktı. Zaten heyecandan ölüyordu, bir de adamla o yolu yan yana nasıl gidecekti? Sinan'ın aracın sürücü tarafına doğru yürüdüğünü görünce el mecbur, geçip ön koltuğa oturdu ve hırsla kemerini bağladı. Aslında kızgınlığı kızlara değil kendineydi. Kalbi maraton koşusuna çıkmış gibi atmasaydı şu koltuğa oturmak elbette kolay olurdu ama alçak kalbi her şeyi mahvediyordu. Sinan da arabaya geçtiğinde kemerini bağlayıp kontağı çalıştırdı ve vitesi attı, Bahar ise o tarafa bakmamaya yemin etmiş gibi kafasını cama çevirmişti. Arkadan gelen kızların kıkırtısıyla iyice sinirlenen Bahar, piknik yerine vardıklarında ikisinde canına okuyacaktı. Araba hareket ettiğinde kafasını çevirdiği camdan adamın yansımasını görünce, ılık bir heyecan bedenini bir an için sersemletti, farkında olmadan ister istemez göz ucuyla bakışları adama bulmuştu bile. Adamın üzerine giydiği buz mavisi gömlek ona o kadar yakışmıştı ki, bir an için onu izlerken resmen nefes almayı unuttu. Kızların sesiyle, girdiği transtan çıkan Bahar onların isteği üzerine radyonun sesinin açmak için elini uzattığın da, adamla aynı hamle yapmanın şokunu yaşıyordu, çünkü şuan elinin üzerinde duran el Sinan'a aitti. Sinan kızın kendisini izlediğini fark etmesiyle zaten mest olmuşken, şuan ki durumdan bir hayli memnundu. Bu kızlar bugün gerçekten onun lehine çalışıyorlardı. Bahar ateşe değmiş gibi elini çekince, yaşadığı o boşluk hissi ona bir an için tuhaf hissettirse de şimdilik bunu görmezden gelebilirdi. Ne de olsa beraber yaşayacak çok daha güzel anları olacaktı. Radyoya ses verdiğinde, keyifle şarkıya eşlik etmeye başladı aynı zamanda kızı gözleriyle süzmeyi de ihmal etmiyordu ama nazlı yari kafasını yine cama çevirmiş o güzel yüzünü ondan saklıyordu. Kurban olurdu be!

On sekiz yaşındaki Hande binlerce kurduğu sahte dostlukların ardından içine kapanan biri haline dönüşmüştür. Ta ki ani bir kararla şehir değişikliği yapılıncaya dek. Onun hikayesi asıl şimdi başlıyor. Yirmi yaşındaki cipa hastası Destan, insanlardan kendini hastalığı ve yaşadıkları nedeniyle soyutlamıştır. Vahşi mizaca sahip olan Destan'ı tanıyan Hande, onu ehlileştirme arzusu içinde bulacaktır kendini. İstanbul'dan Muğla'ya uzanan yakıcı ve sancılı bir aşk hikayesi. •27/04/16