მე თუ მუსიკა? რა კითხვაა, რათქმაუნდა მუსიკა

რა ხდება მაშინ, როდესაც გავიწყდება ის ერთადერთი ადამიანი, რომელი სამყაროში ყველზე მეტად გიყვარდა?! ლილიანი ახალგაზრდა, ოცდასამი წლის გოგონაა, რომელსაც დაუდგინდა დაავადება, რომელმაც მისი მეხსიერების დაკარგვა გამოიწვია. წარმოიდგინეთ, ახალგაზრდა წყვილი ქორწილის სამზადისშია გართული, ჰარი ლილიანზე გიჟივითაა შეყვარებული და ერთი სული აქვს, როდის ნახავს საყვარელ ქალს თეთრ კაბაში გამოწყობილს. საყვარელი და ბედნიერი დღე, საბედისწერო დღეს იქცევა წყვილისთვის. ვნახოთ რა მოხდება სამი წლის შემდეგ, როდესაც წყვილი ხდლახლა შეხვდება ერთმანეთს?! ბევრს ვიტირებთ, ბევრსაც ვიცინებთ და ცხოვრებისეულ გამოწვევებსაც მრავლად შევხვდებით 🖤

გოგონას ცხოვრება ძირფესვიანად იცვლება როცა თბილისის ყველაზე პრესტიჟულ უნივერსიტეტში ჩაირიცხება გრანტით გოგონას უწევს ძალიან დიდი შრომა რომ უნივერსიტეტი საკუთარი ადგილი დაიმკვიდროს სადაც მოუწევს უნივერსიტეტის მფლობელი შვილთან შერკინება როგორ დამთავრდება ეს ისტორია ამას ნაწარმოები მოგვითხრობს.

"ჩვენ არ ვყოფილვართ მეგობრები, არც შეყვარებულები, ნორმალურად არც კი ვსაუბრობდით, მაგრამ ვგრძნობდი, რომ ჩვენს შორის რაღაც იყო და თითქოს ეს გრძნობა არ იყო ცალმხრივი. " მიუხედავად ამდენი ტკივილის, სირთულის და იმედგაცრუებისა, ღირს ცხოვრების გაგრძელება? არსებობს სუიციდზე უკეთესი გამოსავალი? ნუკა გოცირიძის სიყვარულით, დრამით და იმედგაცრუებებით სავსე ცხოვრება, გასცემს ბევრ კითხვაზე პასუხს

პირველი სიყვარული,პირველი ტკივილი,პირველი კოცნა ბიჭთან, რომელსაც საშინელი წარსული აქვს.რა მოხდება მათ შორის?როგორ განვითარდება მოვლენები?ამას თავად ნახავთ...

- შენი თვალები ყველაფერს ამბობენ - მაინც რას ამბობენ - რომ ერრთმანეთისთვის ვართ შექმნილი. ისე როგორც შემოდგომას მარადმწვანე ხეები, ყავისფერ ფოთლებში შერეული მწვანე ფოთლები, როგორც ხე და მისი ფოთლები, როგორც მიწა და მისი ბალახი რომელიც მწვანედ ბიბინებს, ბოლოს კი ჩვენი თვალები შენი ყავისფერი თვალები ჩემ მწვანე თვალებს ეკუთვნის, მხოლოდ ჩემ თვალებს

ისტორია მოგითხრობთ ერთ გოგონაზე რომელიც საკუთარ თავს ეძებს... ამბავი ეფუძნება რეალურ ამბებს, ის აერთიანებს მრავალი ძალიან ძლიერი LGBT საზოგადოების და არამარტო ამ საზოგადოების წევრის ისტორიას.

გოგონა ვიდეოს უყურებდა და ტიროდა. მონატრებულ სახეს აკვირდებოდა და მის ყოველივე სიტყვას გულმოდგინედ უსმენდა. - მშვიდობით ჩემო ანგელოზო. ვიცი რომ ახლა ტირიხარ. გაიღიმე ანგელოზები არ ტირიან! - ეს ბოლო სიტყვები გაიგონა ნიტამ და ვიდეოც დამთავრდა.

-ბოსი გეძახის! -დღეს როგორც ჩანს შენი დღე არაა პრინცესა -მაიკ, ჯერემი გამიშვით გთხოვთ

დასრულებული.. მითხარი სად მიდიხარ ნევე-მკაცრად თქვა-ჩემს მოთმინებას ნუ ცდი. -რა ჯიუტი ვინმე ხარ-ბუზღუნით ამოვილაპარაკე-საავადმყოფოში. -რა გინდა საავადმყოფოში? -ანგარიში გაბარო?-გაღიზიანებულმა ვკითხე. -თუ საჭირო იქნება კი. -შენ ვინ გეკითხება. -შენი გულთამბყრობელი ვარ და როგორ არ მეკითხება?-წარბები აათამაშა.