"Biliyordun." diye mırıldandım. Pürüzlü boğazımı temizleyip kurumuş dudaklarımı ıslattığımda fark bile etmediğim gözümde biriken yaş kendini aşağı bırakmıştı. "Hepsini biliyordun." Çenesinin kasıldığını görmüştüm. Silahı tuttuğu eli sıkılaştığında gerginliği koyulaşan gözlerinden belli oluyordu. Mekanik bir şekilde başını yukarı aşağı salladıktan sonra gözlerini kaçırmıştı. Utanmış mıydı? "İşte bu yüzden evet demek zorundasın. Yaşamak için bir sebebim olmalı." "Vicdanını rahatlatmak için demeliydin." diye düzelttiğimde gözlerini hışımla bana çevirip birkaç adım atmıştı. Elimi kaldırıp silahı tutmamı sağladığında korkuyla yutkunup gözlerimi kaçırmadan öfkeli gözlerine baktım. "Hiçbir vicdan seni ölüme götüremez Sude!" Elimi çekmeye çalıştığımda hırsla göğsüne götürünce gözlerim irileşmişti. "Kürşat ne yapıyorsun?" Titreyen sesimi önemsemeden sadece gözlerime bakmaya devam etmesi gözyaşlarımı hızlandırmaya başlıyordu. Elimi çekmeye çalışıyordum ama öyle sert tutuyordu ki silahın patlamasından korkuyordum. "Yapma." diye mırıldandım acıyla. "Ne yapmamı bekliyorsun? Seni öylece bırakmamı mı? Bunun nasıl hissettirdiğini sen yokken anladım Sude. Her yer parlıyordu ama ben sadece alev görüyordum."

Düşersin belki de Slytherin'e sen, Bir başkadır sanki oraya giden, Amaçları için neler yapmazlar, Açıklasam bitmez sabaha kadar. Düzenleme: 25.05.2020

Kapıdan çıktığımda onunla yüz yüze geleceğimi bildiğim gibi dudaklarımdan dökülecek olanları da biliyordum. Onu sevdiğimi söyleyecek, gözlerinin siyahındaki kırgınlığı görecektim. Aşk böyle bir şeydi işte... Bile bile ölüme gidiyor ve bunun için bir gram korku hissetmiyordun...

"Biz seninle rüzgârla deniz gibiyiz o hâlde." "Deniz rüzgâra âşık. Rüzgâr da denize... Deniz olmasa rüzgâr esmez, rüzgâr olmasa deniz köpürmez. Bir bütünü oluşturur ikisi. Farkında olmadan, birbirlerine, aşklarını bu yolla anlatırlar hâlbuki." "Ben deniz oluyorum o hâlde." "Hayır, sen rüzgârın kızı oluyorsun." 🦋🦋🦋 Özgürlüğe hasret bir yüreğin haykırışlarını kurtarıcısı duymuştu. Onlar için hiçbir şey aşka engel değildi. Çünkü onlar, birbirlerini bedenleri için değil; kalpleri için seviyordu. Biri rüzgârdı, diğeri ise onun kollarına tutunmuş aptal bir denizdi. Ve deniz, rüzgârı sayesinde: ölümün bir kurtuluş değil, kaçış yolu olduğunu öğrenmiş oldu. Kapak Tasarımı: @Beyzanur-Sen

Söyle Mahruyan saçlarının rengini Ben bilmem, renkleri anlat bana.. Güzel mi yüzün de sesin gibi? Anlat Mahruyan, kendini anlat bana.. Görmek için sadece gözler yetmezdi.En az göz kadar yürek de görmeliydi.Genç adamın körlüğü, uzuvları tam ancak yüreği kör olan genç kıza dahi ışık olabilirdi..Sadece kızın adama inanarak, yürekten duyması gereken tek bir cümle vardı: "Mahruyan Uyan'' ( Sevgili arkadaşlar romanımıza benzer isimler ve benzer içerikler görüyoruz. Kitabın isim ,içeriği ve tüm hakları bize aittir, kopyalamayınız.)