Devrim Karaoğlu hayatımdaki yangını görüp de sessiz kalmayan ilk kişiydi. Beni sevmeyen, hatta bunu belli etmekten çekinmeyen komşum olan bu adam, yangınıma sessiz kalmamıştı. Belki de Devrim Karaoğlu haklıydı. O bir kurt ve ben bir kuzuydum ama Devrim Karaoğlu bu kuzuyu avlamak yerine koruyordu. "Benim için titreyen her nefesine yemin olsun ki, seninim.." ~ 28.07.19

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

❝ heykel bölümü öğrencisi jennie'nin hayatının içine izinsiz giren yoon gi onu maske takarak kaybolmaya çalıştığı hayatından eski pişmanlıklarını yeniden yaşamamak adına kurtarmaya çalışır ❞ [ yoon gi & jennie ]

❝ basketbol'a ilgisini yitiren yoon gi'nin tutkusunu geri kazandırmaya çalışan jennie onun günlerini dolduruyordu ❞ [ yoon gi & jennie ]

"Sana Agust D yada Suga diye seslenmek istemiyorum, gerçek ismini söyle" Soğuk bakışlarını bana atarken fransız sigarasını pembe dudaklarına götürdü. Duman etrafa yayılırken ondan bir adım uzaklaştım. Sigara kokusu beni rahatsız ediyordu. "Sana ismimi lazım olduğu zaman söyliyeceğim" Bıkkınca nefesimi dışarı üfledim ve sarsak adımlarla ilerlemeye başladım. Arkamdan geldiğini hissedebiliyordum. Benden hoşlanmamasına rağmen neden her zaman beni koruyup arkamdan geliyordu bilmiyordum, ama beni her seferinde kendine daha çok çekiyordu. Adım seslerinin durması ile ona doğru döndüm. Sigarasını yere attı ve soğuk bir ses ile konuştu. "Bana yaklaşma Jennie, mutsuz olursun" Arkasını dönüp az önce çıktığımız cehenneme doğru ilerledi. Gözlerimin fazla doluluğu taşıyamayınca kendini serbest bıraktı. Ve sol gözümden bir damla çene çizgimi takip ederek aşağı indi. Benim ise tek yapabildiğim yere attığı sigarayı botum ile ezmek oldu.

1899'un kış ayında bütün dünyayı değiştirecek o olay oldu. Doğa üstü varlıklara inanmayan dünyanın bir kesmi artık bunu sorgulamaya başlamıştı. Bir önce ki sene artan mitolojik figürlerin ve doğa üstü varlıkların görülme oranı oldukça ciddi bir seviyedeydi. İnsanlar onları merak ediyor, araştırıyordu, teoriler üretiyorlardı ama hiç kimse bu kadar kötü olacaklarını tahmin etmemişti. 1899'un ilk ayında doğa üstü varlıklar kontrolü ellerine geçirdiler 1000'nin üstünde insan öldü geriye kalanlar insan tüccarları tarafından kafeslere konulup doğa üstülere satılmaya başlandı. İnsanlar artık sadece köleydiler ve aynı zamanda avlardı. Ama aralarında bir seçilmiş vardı, bu seçilmiş dünyayı değiştirecek olaylardan birini yapan kişi olacaktı. Şeytanın seçilmişi doğuduğu gün doğa üstüler bir daha çıkmamak adına yer altına hapis olacaklardı ve çektirdikleri acılar için sonsuz bir azap yaşayacaklardı. Peki ya seçilmişin kaderi ne olacaktı? Şeytan ile oynadığı bu oyunda şah ve mat yapabilen mi olacaktı? Yoksa şah ve mat olan mı?

"Bana o bakışlarınızı atmayın Bay Min" Bakışlarını daha çok yoğunlaştırırken bir kenara attığı Moonlight'ın homurdanmalarını duyuyordum. Bu beni mutlu etmişti, o lanet kediyle tam 3 senedir gelin ve kayınvalde gibi atışıyorduk. "Ama Jennduikee benim sana ihtiyacımm var, benim minik ve ponçik kalbimi kırıcakmısın?" "Kaç yüzyıldır yaşıyan adamsınız Bay Min bu çocuksu halleriniz size yakışıyormu?" Tek kaşını kaldırdı ve göğsünü gererek konuştu. "Bazen buz gibi soğuk bir maço erkek olabilirim ama bazen de..." Az önceki haline saniyeler içinde büründü ve dizlerinin üstünde yürüyerek kollarını bacaklarıma doladı. "Küçücük kalpli ponçik bir çocuk olabiliyorum Jennie" Başımı geriye doğru atarken lanet ettim, şu yüze hayır diyemiyordum. "Tamam yardım edi-" Hızlıca benden ayrıldı ve klasik sevinç danslarını yapıp tuhaf tuhaf sesler çıkarmaya başladı. İşte onunla tanıştığımdan beri hayatım böyleydi. Deli bir cadı olan Yoongi, sinsi bir kedi olan Moonlight ve ben zavallı sindirella olan Jennie Kim.

Seul'da ki küçük bir apartman hikayesi. •°•° Birbirlerini sinir etmekte çok başarılı olan iki komşunun ve apartmanda ki diğerlerinin yaşadıkları sıradan olmayan günleri anlatan bir kitaptır.

"İhanet senin elinden hiç bu kadar güzel olmamıştı Silahşör'ün kızı" Jennie kelimeler altında ezilirken dolan gözlerini saklamaya çalıştı. Önüne gelen saçlar ona yardımcı oluyordu ama karşısında ki adam onu görebiliyordu. Adamın üstüne bir ağarlık çökmüştü, sevdiği kadının elinden öldürülmek güzel bir ölüm seçimiydi. Ama o kadın da onu öldürememişti, yapamamıştı ve şimdi tam karşısında duruyordu. Bütün zayıflıkları ile karşısındaydı, bütün gizli hisleri ile, kendisine olan gizli nefreti, gizli aşkı, gizli tutkusu, gizli olan her duygusu ile karşısındaydı. Yoongi silahşör'ün kızını ilk defa tamamen çıplak hali ile görüyordu, belki de son görüşüydü. Hayatı boyunca hissettiği bütün duygularını genç vücudun da olan yaşlı kalbe hapsetmişti ama bu ihaneti hapsedicek zindanı yoktu. O bir kral'dı zayıflıklardan yoksun olması gerekiyordu, onunla tanışana kadar öyleydi. Ama silahşörün kızı onun zayıflığı olmuştu. Babası ona her zaman bir kralın zayıflığı onun ölümüne sebeb olur derdi, bu konu da haklıydı. Zayıflığı onun ölüme sebeb oluyordu. Jennie yanaklarından akan yaşları elleri ile silerken arkasını döndü ve hıçkırıklarında ki acıyı sevdiği adamın duymasını umdu. Hissettiklerini anlaması umdu, ondan vazgeçmek istemiyordu ama bu ihanetten sonra onun yüzüne dahi bakamazdı. Hayatın da ilk defa utanma hissini yaşadı, yaptığı şeyden utanıyordu, sevdiği adam'a onu sevdiğini haykırmaktan utanıyordu. Hıçkırıkları gece'ye karışırken sevdiği adamın kalp kırıklarını duyabiliyordu aynı kendi kalbinden gelen sesleri duyduğu gibi.