sadece yeğenlerinin haklarını savunuyorlar, gerçekten. birbirlerini görmek istedikleri falan yok aslında. [kyungsoo x jongin]

"façalı yüreklileriz biz." bardağını masaya çarpıyor. yorgun bi vaziyette, gözleri kapandı kapanacak ama o her şeye rağmen devam ediyor. "hepimiz kırılmışız bi yerimizden hepimiz çizilmişiz yüreğimizden."

Bir sonraki tablosunu nü tarzında yapmak isteyen bir ressam, kendi ünlü tablosuna değecek güzellikte bir beden arayışına çıkar. İlk defa sergilenecek bir bale gösterisine gitmek için özel bir davet alırken bunun yeni tablosu için iyi bir fırsat olduğunu düşünür.

"Ben var ya," diyor. "Koydum senin teşhisi." "Nasıl yani?" "Sürekli bir yerlere dalıp onu mu düşünüyorsun?" "Evet." "Onun varlığı seni etkiliyor ya da çaresiz bırakıyor mu?" "Evet." "Geçmiş olsun," diyor Sehun numarasız gözlüğünü bir doktor edasıyla çıkarırken. "İyiyi anlamlandırma safhasındasın."

ben sonunda bir şeyler olacağını biliyordum ama park chanyeol'le ilk öpüşmemizi alt katta ailelerimiz varken yapacağımızı ve benim bundan sonra hayatımın değişeceğini hiç düşünmemiştim.

"Bindiğin alametin seni nereye götüreceği değil o alamete binip binemediğin önemli. Bir kere bunu seçmeye güç yetirebildiysen yeniden ve yeniden bambaşka alametlere binebilirsin. Önemli olan o yumurtayı kırma cesaretini, yüzsüzlüğünü, merhametsizliğini, ihanetini gösterebilmek. Anlıyor musun?" "Vay," diyorum birbirine sarılmış ellerimize bakıp baş parmaklarımla elini okşarken. "Yumurtayı kıracak ihanet, ha? Kim söylemiş bunu, çok beğendim." Kıkırdıyor. Yüzünü gülümseyerek izlemeye devam ediyorum, içim aşkıyla doluyor. "Ben söyledim, şimdi."

Baekhyun, dolabında kimden geldiğini bilmediği bir kitap bulur. "Bana neden karadut diyorsun?" "Çünkü saçların bana karadutları anımsatıyor. Çünkü gömleğime karadutların bulaşıyor Baekhyun. O lekeleri yıkasan çıkmaz." "Beyaz gömlek," dedim. "Ona mı bulaşıyor Karadutlarım?" "Evet," dedi. " O kadar çok bulaşıyor ki, kırk kere de yıkasan asla çıkmaz bu lekeler."

Byun Baekhyun, emniyet merkezinin tek psikoloğuydu ve aramızda birkaç bakışma ve tatsız tartışma dışında bir şey geçmemişti. O ufacık boyu, cılız vücuduyla tüm emniyeti çileden çıkarabilecek kabiliyete sahipti kendisi. Ancak hepsi buydu, benden iki yaş küçüktü, yirmi altı yaşında bir klinik psikolog olduğu dışında hiçbir şey bilmiyordum.