Ateş ve Suyun arasında ki dengeyi sağlayan bir çizgi. Ya o çizgi bozulursa? Ya birbirinden nefret eden iki ırkın vatandaşları, birbirine bağlanırsa?

-29.BÖLÜMDEN BIR KESÌT- Önümü göremediğimden el yordamıyla kanepeyi buldum. -Patch? dedim çekingen bir sesle Uykulu bir sesle homurdandığında "Uyuyamıyorum" dedim.Kıpırdandığında kanepede yana kaydığını anlamıştım.Beni kendine çekerken "Gel buraya "diye mırıldandı.Üstünden geçip yanına yattığımda kanepeyle Patch'in arasında kalmıştım. Içimdeki korkunun ve tedirginliğin benden uzaklaştığını hissettim.Karanlıkta yüzünü tam olarak göremesemde seçebiliyordum.Kalp atışlarım ve nefes alış verişlerim sıklaşırken "Kalbin." Dedi gözlerini açmadan "Çok hızlı atıyor." Kalp atışlarım vücudumdaki her bir hücrede daha fazla hissedilirken yanaklarımın kızardığına emindim.Hızla çekilmeye yeltendiğimde kollarını bedenime sıkıca sarıp çekilmemi engelledi -uzaklaşma cevap vermediğimde yaklaştı.Burnunun ucu burnuma değiyordu.Iki kesik nefes aldım. -Hâlâ korkuyor musun? "Artık değil"diye fısıldadım uykuya dalmak üzere olan sesimle.

Teresa Ballantyne, adım buydu. Ben küçükken annemle babam ölmüştü. Onların ölümünden sonra amcam tarafından New York'a götürülmüştüm. O zamanlar 8 yaşındaydım, zamanla ev işi yapmayı öğrendim. 13 yaşımdan sonra amcam gizemli bir şekilde ortadan kayboldu. Yan komşumuz her gün benimle ilgilenmeye başladı. 13 yaşımda en iyi arkadaşım olan Kate ile tanıştım. Ve şuan 17 yaşımdayım, ne basit bir hayat öyle değil mi? Hayatım özetlemesine böyleydi. Ta ki okula bir kaç yeni öğrenci gelip, bana kendilerininde kurda dönüşebilme yeteneklerinin olduğunu söyleyene kadar. Bana onlarla birlikte yaşamamı söylediler. İşte o gün en sonunda düzgün bir ailem, birçok arkadaşım ve yeni bir evim olacak diye sevinmiştim ama belanın en kötüsü onlarla tanıştıktan sonra başıma geleceğini elbette bilmiyordum. Not= Hikayenin ilk bölümleri kötü bir anlatımla yazılmıştır. Hikayeyi düzenlemeye almak istemediğimden bunu göze alarak okuyunuz.