*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

• Aşktan Adamlar - I • Buz gibi soğuk bir adamın, sıcacık bir yüreğe sahip kadınla olan imtihanıdır, Bal Bela. Birbirlerinden delicesine nefret eden iki yetişkin onlar, aynı zamanda birbirini delicesine isteyen... Öykü, geçmişin hayaletleriyle savaşırken kimseye göstermediği karanlığını sadece Poyraz'a sunar. Poyraz, çevresine ördüğü duvarların minicik kızgın bir kadın tarafından yıkılmasıyla bozguna uğrar. Bal Bela, birini sevmeyi istemeyen bir adamın ve sevilmeye ihtiyacı olan bir kadının hikâyesidir. Bal Bela, aşkın iyileştirici gücünün hikâyesidir. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Sen gerçekten tam bir belasın," dedi gülerek. Sonra ciddileşti. "Ama en güzel bela. Hatta, Bal Bela." "O tatlı bela olmasın?" dedim, soru sorar gibi bir tavırla tek kaşımı havaya kaldırarak. "Hayır Öykü," dedi Poyraz, tek nefeste. Başını iki yana salladı. "Kesinlikle hayır," dedikten sonra duraklayarak, uzun parmaklarını yanağımda dolaştırdı. Bana en güzel gülümsemelerinden birini bahşedip, konuşmaya devam etti, o derinden gelen etkileyici sesiyle. "Tatlı kelimesi yetersiz kalır, tarif edemez seni. Ancak bal olabilir bu, bir sürü çiçekten yapılan. Onlarca çiçek özü bir araya toplanıyor ve belki de yeryüzündeki en tatlı şey meydana geliyor. Senin gibi... Her şeyden biraz var sende, tıpkı bal gibi. Gözlerin rengini ondan almış ancak onu bile kıskandıracak güzellikte. Hiçbir şeyin tatlı olmadığı kadar tatlı olan bal... O sensin ama bir o kadar da başa belasın, Bal Bela." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 16 Yaşından büyük okuyucuların okumasını tavsiye ederim. Hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Bal Bela, kitap olduğu için yayından kaldırılmıştır. Tanıtım amaçlı ilk üç bölümü yayındadır.

🔯NEFRETLE DOĞAN,İNTİKAM ATEŞİYLE FİLİZLENEN AY VE GECE'NİN HİKAYESİ...🔯 〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️ "Sen bana ne yaptın...Söyle!" Adeta çılgına dönen bedenim ruhunu kanatsız bir kuşa emanet etmesi gibi bir umutla uçmasını ve hayat bulmasını beklerken bende bir umut Yağız'a diktim öfkeli bakışlarımı. Aramızda kalan son nefeslik alanı sonlandırmak adına bir iki adım daha yaklaştı bana. Sanki nefeslerimiz birbirine muhtaç olmayı seneler önce öngörmüş ve bize yaşlı bir ihtiyardan farksız olan yorgun bedeni bahşetmişti. "Ben mi sana ne yaptım?" Alaycı konuşmasını noktalamadan iki eliylede kendini göstererek sözlerine devam etti. "Asıl sen bana ne yaptın söyle...Mira Karahan!" Adımın kırmızımsı dudaklarından çıkışı konsantremi bozarken bir müddet dudaklarında takılı kalınca ne diyeceğimi kestiremiyordum.Cevap vermeyen aciz ve güçsüz bedenimi güçlü ellerine alarak fütursuzca omuzlarımdan sarsmaya başladı. "Sen...sen beni mahfettin! Sikik hayatımı daha çok siktin sen!" Göz pınarlarım sesin fazla gürültülü olarak bana ulaşmasına dayanamazken tek bir söz söyleyemiyordum.Galibiyet beklerken mağlubiyetle tetiği kendime çekmiş gibiydim. Yağız cevap vermeden ağlayışıma sinirlenerek daha çok dibime girdi. "B-ben... seni çok sevdim.Ailemi böyle sevmemiştim ulan!" O an sadece düşünmeden ortaya atlayarak cevap vermiş,Tek taraflı can yakmamıştım...Yağız'ın kalbi ateş olurken benimki de kül oluvermişti.Bu sözler, "Yağız sen aileni sevmezsin ki..." den başka bir şey değildi. Yağız tekrar eden unutkanlığının farkına vararak çatık olan kaşlarını mümkünmüş gibi daha çok çatmaya başladı.Ve büyükçe yutkunarak buruk sözleri kalbimi nişan aldı. "Ne?Ailemi sevmem mi,neden?"