Ben Kumsal Giray hayat hikayemle başlayayım isterseniz. Ben 10 yaşındayken ailesinin özel uçağı düşen ve ailesini kaybeden biriyim . Nasıl bir şans demi ! Devamı için hemen okumaya başlamalısın .

KOLEJ SERSERİLERİ ADLI İLK KİTAPTIR. Birbirlerinin kardeşi olmuş bir arkadaş grubu düşünün . Kalplerindeki yaraları , geçmişleri , acıları ortak olan birbirlerinin ailesi , kız kardeşi ve dostu olan dört kız. Alıştıkları monoton hayatları değişti . Hepsinin hayatına yeni yalanlar , yeni insanlar ve yeni hikayeler girdi. Bu yenilikler neye yol açabilirdi ki en fazla? İnsanın evi sadece dört duvar ,üzeri çatı olan yer değildir.Kaçış noktan ,sığınağın ve sussan dahi konuştuğun yerdi .Ben cadde cadde, sokak sokak evimi aramıştım. Her yolun sonu çıkmaz sokak oldu. Şimdi ben aramıyorum evim bana onu bulmam için yol gösteriyordu. Aaa ! Bir şey daha vardı . "Her şey doğru zaman, doğru insanlarla güzeldir." Gün geçtikçe anlarsın. -"Hani masalda olurdu ya gökten üç elma düşerdi . Bize bir kalp düştü ,biz o kalbi aldık ve içinde ruhlarımıza birlestirdik. İste bu yüzden bizim kalplerimizi ayırmaya kimsenin gücü yetmezdi..." Dostlukları güçlenirken aşklarını koruyabilecekler mi? dersiniz. Ya da aşkları için dostluklarını koruyabilecekler mi ? O zaman sizi şöyle okumaya alalım♡

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Siz hiç sevgilinizden bir mesaj, e-posta ya da daha kötüsü bir post-it ile ayrıldınız mı? Ben az önce yaptım! Üstelik üstümdeki giysiye rağmen. Ne mi giyiyorum? Gelinlik! Ah evet doğru duydunuz ben az önce nişanlıma bir post-it üzerinde ondan ayrıldığımı ilan ettim. Şimdi düşünüyorum da belki daha duyarlı birkaç söz yazabilirdim. Özellikle de aşağıda bekleyen yaklaşık bin kişiye gelinin onu yüzüstü bıraktığını açıklamak zorunda kalacağı, daha doğrusu açıklayamayacağı düşünülürse... Peki ben ne yaptım? "Üzgünüm, yapamayacağım. Umarım bir gün beni bağışlarsın... Not: Seni sevmiyorum!" * Bu yaz post-it'lerin nelere kadir olduğunu daha iyi anlayacaksınız! Not: Sizi Seviyorum

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Hepsinin acıyan bir kalpleri vardı kendine göre . Pansumanları başka bir kalp ile birleşmekti. -Arda" Bak bu ikinci elleyişin niyeti bozcam Bora!" -Çınar "Kafanda halay çeken patatesin olmak istiyorum irem " -Bora" Artık evlenmemiz lazım ben namuslu bi insanım" -Yağız"Ben aslında yoğum giyinebilirsin Alya " -İrem " O patatesleri götüne sokmadan sus Çınar " -Sude" Yürüyen pizzalar aşkına susun artık" -Lale "Sayın bulut bey biraz sessiz ağlayın lütfen saçımı yeni düzleştirdim kabarmasın. " -Alya"Otobüs durağında bekleyip her gelen otobusu bağcığımı bağlamak için durdurasım var bu gün " Onca yıl sonra birbirlerini yeni bulmuş heycan verici bir gurubun hikayesi kaçırmayın .

Hayat herzaman umduğun gibi gitmeyebilir Bakalım bizim kızlar ve erkeklerin hayatı Nasıl❤️😘 kapak için: @sila_bayindir. Teşekkürler

Aşk.... Sadece bir kelime. Onu yaşamak daha güzel. Uç arkadaş Alara,Meryem ve Selin.Düzenli ve sakin olan hayatları Bulut,Çınar ve Arda'nın girmesi ile karma karışık bir hale gelmişti. Kırılmak,ağlamak,kaçırılmak,sevmek ve sevilmek hepsi SEN BENİMSİN'de •İlk hikayem ve yazılım yanlışlarım olabilir.Şimdi'd

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"O seksi ellerindeki bagetleri davullara vururken benim kalbim ne kadar hızlı atıyor, biliyor musun?" Dünyaca ünlü bir müzik grubunun bateristi olan Alper, özel telefon numarasına gelen bu mesajı okuduğunda hayatının ne denli değişeceğinden habersizdir. *Kısa hikâyedir ve mesajlaşmalar içerir.