En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Böğürtlen dikenler arasında yetişen nadide bir meyvedir. Dikenler arasından türlü zorluklarla sahip olursunuz onun lezzetine. İnsan umut ettikçe yaşardı. Ecrin'in tek dayanağı umuduydu. Ama öyle bir gün geldi ki... "Herkes benden umudu kestiğinde ben sana tutundum. Ama sen bugün benim umudumu öldürdün Yağız!"

Moiralar, Persephone doğmadan önce Demeter'i uyardılar. Ölülerin Tanrısı,Persephone'yi almak için gelecekti. Demeter, yıllar boyunca Persephone'yi insanların dünyasında sakladı fakat kehanet değiştirilemezdi, yaşanılması gereken şeylerin önüne geçilemezdi. Buzdan bir kalbi olan Hades, Persephone'yi gördüğü an Cehennemine yakışacak tek kadının o olduğuna karar verdi. Persephone'nin iki seçeneği vardı; Hades'e bir savaş açacaktı veya onun cehenneminde olmayı kabul edecekti. Av, avcıya dönüşebilir miydi? - Sıradan bir Persephone veya Hades hikayesi kesinlikle değildir. Son Tanrıça adlı kitabın devamı niteliğindedir fakat konuları arasında bir benzerlik yoktur. |7Eylül2015|

"Yeni evine hoş geldin."babam gülümsedi ve merdivenleri çıkarak beni yeni annemle baş başa bıraktı. Bayan Kendall'a döndüğümde bana dudağını dişleyerek baktığını gördüm. "Ş-şey, Bayan Kendall benim odam nerede acaba?"kadından resmen asalet akıyordu. Siyah elbisesi zarifliğine zariflik katarken siyah topuklularıyla yürüyerek yanıma yaklaştı. Aramızdaki yaş farkı fazla değildi. Benden 6 yaş kadar büyüktü. Bu, içimden ona abla deme isteğimi uyandırıyordu. Yavaşça eğildi ve elini yanağıma koyarak beni kendisine çekti. Yüzlerimizi çok fazla yaklaştırdığında nefesim kesilmişti. "Odan üçüncü katta, en soldaki oda bebeğim."dedi otoriter sesiyle. Başımı yavaşça salladım ve çantamı alıp merdivenleri çıkmaya başladım. İkinci basamaktayken arkamdan seslendiğinde öylece kalakalmıştım. "Ve bana Bayan Kendall değil, annecik de."sırıttım ve arkamı dönüp yanına gittim. Onun yaptığı gibi yüzlerimizi yaklaştırdım ve mırıldandım. "Nasıl istersen, annecik."konuşurken dudaklarım dudaklarına temas etmişti ama bu sorun değildi. Oyun oynamak istiyorsa, oynayacaktım.

17 yaşındaki lise öğrencisi Lauren, müzik öğretmenine deli gibi aşıktır.

''Biz birlikte daha iyiyiz Camila. Yaralarını sarmama izin ver.''

Güzel olacağını düşündüğüm iki kadının aşk hikayesi.

Arya, üniversitenin en popüler ve sosyal medyada oldukça fame biri. Güzelliği bir yana kendine özgü tavırları insanı kendine çekiyor.Ailesi dışında hiçbir sorunu yok. Şimdi tek sorun babasının yeni karısı ve kızı. Kimseden korkmazken onun bakışları donmasına ve titremesine neden oluyor. Buğlem,egoist güzel ve soğukkanlı biri. Sadece arkadaşlarının isteklerini kabul ediyor ve sosyal medyadan oldukça uzak durmaya çalışıyor. Annesinin bilmem kaçıncı kocasıyla aynı evde kalmak zorunda. Tek sorun oda değil. Birde şu popüler üvey kardeş meselesi. İkiside zayıf noktalarını bilmedikleri için birbirlerinden nefret ediyor ve hergün birbirlerine komplo kurup kırıcı sözler sarfediyorlar. Peki zayıflıkları onları birleştirecek miydi? Yoksa nefretin büyümesine mi yol açacaktı.?

"Sen..." Sesim adeta hırlıyor, ateş saçıyordu. "...ne hakla..." Yürümeyi sürdürdüm. Bu onun ürkerek geri gitmesine sebep oluyordu. Gidecek yeri kalmadığında onu duvarla arama almıştım. Geri gitmek için çabalıyordu ancak bu yalnızca sırtının soğuk duvara daha çok baskı yapmasını sağlıyordu. Vücudumu ona yasladım ve yüzlerimiz arasındaki mesafeyi milimetrelere indirdim. Korkuyordu. Göz bebekleri korkuyla titriyordu. Bakışlarını dudaklarıma yönelttiğinde, dudaklarını yaladı. Bu bile sinirimi geçirmiyordu. İçimde büyük bir burukluk vardı. Tanrım, fazla seksiydi. Dudaklarıma bakışı bile beni tahrik ediyordu. Ancak şu an yapmakta olduğum işi tamamlayacaktım. "...benden hesap soruyorsun." diye kükrediğimde gözlerini korkuyla kapattı. Beni ilk kez böyle görüyor olmalıydı. Zaten ilk kez, bir şeyde, ben baskın taraf olmuştum. Baskın... Altın kelime. Sesimi olabildiğince kısarak devam ettim. "Dün gece..." Yüzü korkuyla gerilmişti. Ne yapacağımı kestirmeye çalışıyordu. Yüzümü onunkine iyice yaklaştırdığımda gözlerini kapattı. Önce alınlarımızı birbirine yasladım, sonra burunlarımızı. Son olarak da altın hamlemi yaptım ve alt dudağını iki dudağımın arasına daldım. Yavaşça emdiğimde istekle inledi. Ancak dudaklarımı hemen çektim. "...bu dudaklar bir başkasını öptü." diyerek geri çekildiğimde gözleri hala kapalıydı. Ellerimi kalçalarına götürüp onu daha çok kendime yasladım. "Bu kalçaları bir başkası elledi." Ellerimi kalçalarından çekip yüzüne düşen saçlarına götürdüm ve tek hamleyle geriye itip kulağının arkasına tıktım. "Şimdi tutmuş benden hesap soruyorsun." dediğimde gözleri pişmanlıkla aralandı. Bir şey söylemek için dudaklarını araladığında, dudaklarımı dudaklarına yasladım ve...

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."