''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Ölüme Fısıldayan Adam sevdalıları, okyanusumuz Özgür'de balığımız Yosun gibi süzülmeye ne dersiniz?

Zirvesine seni koyduğum ömrümün; paramparça bir gönüle, gözlerinle süslediğim her hayalimin; kâbustan beter kuru bir düşe, ilham bulup sana şiirler yazdığım dolunayımızın; sönmeye hazırlanan bir son dördüne dönüşmesi gibi şimdi hayat. Ölmekten hallice; yaşamaktan keskince o beter hayat. Sönmeye başlayan bir dolunay var şimdi; çalıyor son dördüne, bir de çoktan söndürdüğün hayatım; kül oluyor oda bir bana, bir de bakıp dolunayın derdine.