"merhaba nasıl yardımcı olabilirim" dedim karşımdaki adama "bu elbiseyi giyerek yardımcı olabilirsin" dedi elindeki mini siyah göğüs ve sırt dekoltesi olan ultra pahalı elbiseyi göstererek. ne diyordu bu adam? "ben model yada manken degilim beyefendi!" dedim sinirle beyefendiyi bastırarak. "sana rica etmedim hanımefendi emrettim.!" dedi o da hanımefendiyi bastırarak... devamı için okuu

Herkezin hayatında bir dönüm noktası vardır. Benim dönüm noktamsa aldığım bir haberdi. 15 yıl benden özenle saklanılmış, hayatımı kökünden değiştirip hayallerimi yıkan bir sır. Ben bir kan emiciydim. Ben artık bir zombi gibiydim. Yaşayan bir ölüydüm artık. İnsanların hayatlarını karartan ve onların yaşamasını sağlayan organ olan kalplerinin pompaladığı kanı sonuna kadar içen iğrenç bir yaratıktım. Ben artık lanetlenmiş bir yaratıktım. Dahada kötüsü artık hiçbirşey istediğim gibi düzende gitmeyecekti. Belkide hic istediğim mesleği olamayacak, hiç evlenemeyecek ve çocuğum olamayacaktı. Annem ve babamın zoruyla benim gibi kan emicilerin bulunduğu lanet bir okula gönderiliyordum ve tek emin olduğum şey vardı. Artık hiçbirşeyin eskisi gibi olamayacağıydı.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Ünlü yabacı dizi The Vampire Daires (vampir günlükleri) nin efsane replikleri sizlerle....