İsimden de anlasılabileceği gibi kitabım alacakaranlık'ın devamı şeklinde. Devamının nasıl olması istediğimi kendi kafamda kurguladım va sizlerle paylaşmak istedim. Bu kitapta daha çok Renesmee ve Jwacob'un hayatını göz önüne aldım. Yaşadıkları maceraları , aşkı kendi kafamda kurgulayarak anlatmaya çalıştım. Kitap kapağı için manyakgirl48'e teşekkürler.

| Tamamlandı | | Daha okunabilir olarak düzenlendi | Tür savaşları her zaman ezici bir üstünlük için olan bir savaştır. Bu savaşın içinde doğduğun anda katılır ve buna göre eğitilirsin. Bir Anoxtra olarak doğarsan bu hayatı yaşamak zorunda olursun, peki ya bu hayatı yaşan tembel bir Anoxtra ise? Sende bu savaşın sonucunu merak ediyorsan bu tilkinin savaşını oku! ♤ 10. Bölümden Alıntı ♤ " Küçük Dize uyanık mısın? " diye sorduğumda sessiz oda da duyduğum tek şey benim nefes alışımla karışan onun düzenli nefes alış verişiydi. Uyuduğundan kesin olarak emin olduktan sonra saçıyla oynamaya devam ederek "Ne kadar da baş ağrısıyım, senin gibi bir panterin bile başını ağrıtacak kadar sorun oluşturuyorum... " diye mırıldanarak gözlerimi kapattım. Derin bir nefes alıp "Babamla sorunum ne demiştin ya... Bu benim ve senin küçük sırrımız olsun o zaman " diyerek onun nefes alış verişini kontrol ettim... ♤ 18. Bölümden Alıntı ♤ " Merih demeyi bırak. " dediğinde şaşkınca onun boğuk çıkan sesini dinledim. Ben ses çıkarmayınca " Sadece senin Dize dediğini duymak istiyorum. " diyerek elini karnıma koyarak beni kendine daha da çekti... ♤ Tür Savaşları, seri şeklindedir ve birbirine bağlanan farklı ana karakterlerden oluşmuştur. ♤ Kapak Tasarımı: Bana Aittir Konu Tamamen Bana Aittir Lütfen Çalmayın Yayınlanma Tarihi: 31 Ekim Pazar 2021 Son Yayınlanma Tarihi: 29 Mart Salı 2022 Bu isime sahip ilk kitaptır. Güç #1 | 08.01.2022 Fantastik #4 | 12.01.2022 Romantizm #9 | 26.01.2022 Ateş #1 | 17.01.2022 Savaş #4 | 02.02.2022 Yetenek #1 | 08.01.2022 Dönüşüm #1 | 08.01.2022 Kedi #1 | 18.01.2022 İnsan #4 | 13.01.2022

Nice ölüler, nice ölümler gördüm. Çoğu çığlık çığlığa son bulurken, pek azı sessizce olup bitti. Bazılarının ruhu bedenden ayrılıp gökyüzüne süzüldü. Kimininse ruhu yaşayan bedeninde can verdi. Gördüğüm ilk ölüm değildi bu. Sonuncusu ise hiç değildi. Yine de asla unutamayacağım bir ölümdü. Ben hayatın bir rehiniydim. Yaşıyordum çünkü ölemiyordum. Onunla ise aynı yönde yürürdük ve sonsuzluk hakkında konuşurduk. Ama burası bizim sonumuz oldu. Sadece birbirimizi yıktık. Aynı rüyayı gördüğümüzü sanıyordum ama bu rüya sadece bir rüya olarak kaldı. Oyunumuzun sonunda ayrılık vardı ve yalanlarla doluydu. Ödediğimiz bedel buydu.

Koşuyorum, uçsuz bucaksız bir ormanda koşuyorum. Buraya nasıl geldim, burada ne yapıyorum hiçbir fikrim yok! Ama bir şeyden kaçıyorum. Birden hava karardı ve uğursuz bir gök gürültüsü yankılandı gökyüzünde. İliklerime kadar titrediğimi ve korktuğumu hissetsemde koşmaya devam ettim. Kuru dalların yüzümü çizdiğini hissettim ama içimdeki korku ve kaçma içgüdüsü ile önemsemedim ve koşmaya devam ettim. Çevresi ağaçlarla çevrili düz bir araziye çıktığımda bir kez daha gök gürledi. Bu sefer duruyorum. Ama duran ben değilim, sanki bedenim biri tarafından ele geçirilmiş gibi. Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığım sırada yanımdan hızlı bir şey geçti. Ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. O kadar hızlıydı ki! Yanımdan geçişini, tüylerimi diken diken edişini hissetmesem gerçek olduğuna inanmazdım! Hızla etrafımda dönerek çevreme baktım, ama bir şey göremedim. Pes etmeyip bir kere daha baktım, yine bir şey göremedim. Bu şey her neyse artık delirmek üzereydim! Son kez bir şeyler görme umudu ile bir tur daha döndüm etrafımda. Ama hiçbir şey yok! Sadece ay ışığının aydınlattığı, benimde bulunduğum açık alan. Gerisi zifiri bir karanlık ve ölüm sessizliği. Tam o anda arkamda bir nefes hissettiğimde korkum daha fazla arttı ve titremeye başladım. Birden bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı. Arkamdakinin varlığını iliklerime kadar hissediyordum ama ne arkama dönüp bakmaya cesaretim, ne de arkama dönüp, "Sen kimsin?", "Benden ne istiyorsun?" demeye cesaretim vardı. Olduğum yere çakılıp kalmıştım, ne bir adım atabiliyor ne de kaçıp koşabiliyordum. Hoş bu korku ve titreme ile bir adım bile atamazdım... Ama arkamdaki her kim ise deli gibi merak ediyordum ve daha bu şekilde ne kadar ayakta kalabilirdim bilmiyordum. Göreceğim şeyden korkarak arkama döndüm. Tanıtım bölümüne göz atınız🧚

a very special thank you to matthew perry (friends fan fiction) character credits to warner brothers and david crane

𝘁𝗵𝗲 𝗼𝗻𝗲 𝘄𝗶𝘁𝗵 the youngest geller kid falling for her sarcastic neighbour 𝗼𝗿 𝘁𝗵𝗲 𝗼𝗻𝗲 𝘄𝗶𝘁𝗵 evelyn realizing he had already fallen for her sister ― started on 𝗮𝘂𝗴𝘂𝘀𝘁 𝟭𝟱𝘁𝗵 𝟮𝟬𝟭𝟳 ― finished on 𝗺𝗮𝗿𝗰𝗵 𝟯𝟬𝘁𝗵 𝟮𝟬𝟮𝟬 ― 𝗰𝗵𝗮𝗻𝗱𝗹𝗲𝗿 𝗯𝗶𝗻𝗴 / fem!reader 𝗼𝗰 ― copyright to 𝗹𝗶𝗾𝘂𝗶𝗱𝗹𝘂𝗺𝗼𝘀