Çetin bir hayatın içinde, dinmeyen arzuların hapsinde yaşayan mutsuz bir adam kendi çirkin ve tehlikeli dünyasından çok uzakta, yalnızca müzikle yaşayan masum, piyanist bir genç kadınla tanıştı... Duyulan ses Do Major'dü. "Soluksun bana," dedi kadına... Aldığı soluktu kadın. "Yüreğim yalnızca senin," dedi kadına... El değmemiş tek şeydi yüreği. Bu kez mutsuz aşkın ağıdı, Do Minor duyuldu. Adı kalbinde, müziği zihninde yankılandı. Ve bir gün; Kadın kayboldu... Ve müzik sustu. Hüzünlü bir ağıt gibi Fa Minor yankılandı. Babanın sanatı oğluna mirastır, derler. Oğluna bıraktığı tek miras acımasız ve çirkin bir dünya ile birlikte sessizlikti. Yıllar sonra o sessizliği yırtan yine bir genç kadın oldu ve o da müzikle geldi. Kimilerinin kader, kimilerinin ise tesadüf dediği olaylar bir biri ardına yaşanarak yıllarca gizli kalmış olan tüm gerçekleri ortaya çıkaracak, bu gerçekler kulaklarda farklı seslerde yankılanacaktı. Kimi Fa Minor, kimi Re Major, kimi ise Mibemol Major duyacaktı. Aşkın Çağrısı ise kaybolan notalarda saklıydı. Bu çağrıya kulak veren kim olacaktı? Hikaye müzikleri; https://open.spotify.com/playlist/7tDIcvCgzYNrFZPmJVyJFU?si=1GpPgvYuQgWzI7qoyXRvAQ

Ülkesinden kaçmak zorunda kalan genç bir kızdı. Yabancı bir ülkede sığınmacı olmanın tüm zorluklarını yaşadı. Taciz, hakaret ve sevgisizlik artık sıradan şeylerdi. Soğuk kış günlerinde sokakta yaşamak ise gerçekten zordu. Hasta bedeni ve bitmiş hayalleri onu sessiz bir ölüme taşıyordu. Kurtuluşu karanlık bir köşede son nefesinde ararken karşısına dikilen bu adam da kimdi? * "Bu kadar sık karşılaşmayı bırakmalıyız!" demişti gizemli adam. "Yoksa seni takip ettiğimi düşünmeye başlayacaksın." * Ve ardından genç kızın ölümcül planlarını bozdu. Sönmüş ümitlerini canlandırmaya, geleceğini yeniden kurmaya kararlıydı. Yakışıklı bir adamla hayata küs bir kız arasında ne gelişebilirdi ki? Elbette kaderler çarpışınca sonuçlar tahmin edilemezdi. * Aşka inancınızı arttıracak, kalbinizi ısıtacak bir FMArsal romanı daha...

#1 vicdan #1 terketme Acı... Damarlarındaki kırmızı sıvının kor olmuşçasına geçtiği yerlerde iz bırakması... Hayat damla damla damarlarından yere akarken her şeyin gözünün önünden geçmesini beklermiş insan... Halbuki tek gördüğü o gülüşü güzel adam... *** Soğuk... İliklerine kadar işleyen kesif bir soğuk... Yüzük parmağındaki soğuk alyanstan bile daha iç parçalayıcı bir soğuk... Yıldızsız, bulutsuz engin bir gökyüzünün altında kulakları sağır edercesine bağıran bir sessizlik... Adamın gözlerinin gördüğü tek şeyse içini deşen nefreti... *** İki kalbin mücadelesi... Aralarında kalmış küçük bir kalbinse çaresizliği... ________________ Kapak için @payelll e çok teşekkürler :) Not: Harlequin uyarlaması bir kitaptır :)

"Yola gelen Aslı çok tatlıymış. Geceye de biraz saklar mısın?" "Yok ya... avucunu yalarsın. Dün bir bile değil Yiğit bugün bir. Daha bunun bir ayı var iki ayı var." "Aslı ben tohuma kaçacağım. Spermlerim bile yaşlanacak. Çocuğumuz da ecüş bücüş bir şey olacak diye korkuyorum." "Ne çocuğu be adam? Ben çocuk falan istemiyorum. Dün evlendim ben, dün! Ben koca istiyorum." "O ne demek Aslı? Ben neyim? O kadar istiyorsan al seninim." *** Aslı ❤️ Yiğit...

Gel bakalım, ateşle nasıl oynanır göstereyim. Gör bakalım ateş mi seni yakar sen mi ateşi? İki çocuk... İki farklı ülke... Bir kış günü aynı anda dünyaya geldiklerinde, ciğerlerine ilk nefesi de aynı anda çektiler. Birbirlerinden çok uzakta olsalar da, yaşayacakları acıları bilir gibi yine aynı anda ilk çığlıkları duyuldu. Birbirlerinin varlığını dahi bilmeden acı dolu çetin yıllar geçirdiler. Karşılaştıklarında ise; henüz farkında bile olmadıkları bir sarmalın içindelerdi. Bildiklerimiz bir damla, bilmediklerimizse bir okyanus

Paranormal #2 Kartal'ın aklında, neden bu kızı daha önce görmemiş olduğu soruları dönüyordu. "Gözleri..." "Değişik, evet." "Değişik değil, eşsiz... Göz kamaştırıyor." Kılıç, dostuna göz ucuyla baktı, başını çevirmeden. "Evet, eşsiz ve seksi. Düşünüyorum da yatakta hangi tona bürünür, o griler." O, uzun ve bukle bukle saçları ellerinde hayal etti bir anda. Parmakları arasında... gözlerinin içine bakarken onunla olmayı. Beyaz tenine izlerini bırakmayı... "İşine bak, Kılıç." Dudakları kavislenen adam ellerini cebine attı. Olduğu yerde gerindi. "Bana ne değil mi?" "Evet." "Beğendin." "Hayır." "İyi, benim olabilir." *** Efruze ❤️ Kartal...

"Elinin altında atan senin kalbin." Al benimki de senin olsun be adam! Yemin mi ettin beni öldürmeye? Çok zalimsin! Ruhum bedenimi terk etti. Rabbim sen bana yardım et. Bu nasıl söz? Bu nasıl anlatım? Seni seviyorum demeden nasıl anlatıyorsun? Oy ben öleyim! Ölüyor muyum yoksa! Kımıldayamıyorum. Konuşamıyorum. Bir tek onun sözleri ve gözleri var! Etraf silik sesler uğultu. Ey aşk ne acayipsin. Bu yürek kaldırır mı bu aşkı? Kaldırır mı bu cümleyi? "Miray." Ah söyle yarim. Söyle kalbimin sahibi! Adımı söyle bıkmadan usanmadan söyle! Her zaman her yerde benim adımı söyle! *** Miray ❤️ Tunahan...

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Alihan Karasu bir kadına vurulmuştu. O öylesine bir kadın değildi. Çoğu zaman onu nasıl seveceğini, ona nasıl yaklaşacağını bilemezdi insan. Yabani bir çiçek gibiydi bu kadın, ona her zaman 'gelme' derdi. Fakat aşk kaç heceydi ki? Kaç dilde tam olarak anlamını taşırdı kelimenin? Ya da bir anlamı var mıydı gerçekten? O kadın, Alihan'ın bütünüydü. Genç adam bütün parçalarının birleşiminde onu görüyordu. Ama bu kadın ona, 'gelme' diyordu. Peki bu gel demek değil miydi? Şair de öyle söylerdi hani... Gelme diyorsun, Gelme diyorsun... Bu gel demektir. ❀ Sare Çetin bir adama vurulmuştu. O öylesine bir adam değildi. Çoğu zaman ondan nasıl kaçacağını bilemezdi. Tatlı bir rüzgar gibiydi bu adam, ona her zaman 'sev' derdi. Sare yok edilişin ne olduğunu bilmeseydi, ona teslim olabilirdi belki... Ama yok edilişi iliklerine kadar hissetmiş bir kadın, aşkın pençesini de kendi eliyle yok edebilirdi pekala. Benimle Serisi 1. Kitap. Bütün hakları saklıdır.

Sivri diliyle eleştiri videosu çekip paylaşan Feyza Soysal'ın bu sefer hedefinde; işine karışılmasından hazzetmeyen kalp ve damar cerrahı Merthan Özkan vardır! ** "Bir sorun mu var?" dedi Merthan, başını hafifçe oynatarak. Feyza ona bakmak yerine odadaki diğer doktorlara baktığında Merthan, iki kaş göz hareketiyle onları odadan çıkardı. Feyza onlar odadan çıkana kadar bekledi. Çıktıklarında ise sinirle "Ne gibi bir sorun olabilir ki?" dedi. "Herkes gözlem yapmaya gelip kan aldı ama sadece ben gözlem yapmak için gelmişim gibi, kan almak isteyince 'gözlem gözlem,' deniliyor." "Boş versene, hemşire olmayacak mısın sen? İki yıl sonra istemeyeceğin kadar kan alırsın." "Olsun, herkesin neden gerisinde kalmak zorundayım? Bana haksızlık yapılıyor!" Merthan onun sinirini pek dikkate almadı, hatta belki de çocukça buldu. Feyza buna daha çok sinirlenerek "Ve bunda senin de suçun var!" diye gözlerini ona dikti. "Ben ne yapmışım?" "Yapmıyorsun işte. Haksızlığa göz yuman da haksızlık yapan kadar suçlu değil mi?" Merthan çayını bitirip masanın üzerine koydu, sonra sırtını doğrultarak "Tamam," dedi. "Git malzemeleri al, odama gel." 03.07.2019