Sensizliğin sesi çığlık olurken boğluyordum ürkek korkularımda. Bir bilsen yalnızlığımı, Sen de benim gibi terk edilmiş yitiklerini arardın. Gidişin sendeleyen bedenime yankılanan bir vedaydı, en zayıf anımda. Ardında bıraktığın ağır aksak zamanlarda yutkunuyorum. Zindan görmüş gözlerim kendi cinayetini işlerken; ben nehirlerde yüzüyor boğuluyorum. Canımı acıtıyor emanet duyguların. Yokluğunda sımsıkı sarılıyor, bense üşüyorum. Cephelerde savaşan binlerce faili meçhul duyguların katili oldun; bense bombardımana tutulmuş bir kent gibiyim. Süzülürken gözden yaşlar, takvim yapraklarını koparmaktan çoktan vaz geçtim. Acıtan bir ölünün bu satırları bir daha okuyamayacak olmasından değil bu hüzün. İçim öylesine karanlık , kendime bakmaya korkuyorum. Uçurumun dibinde , kabul edemem güneşin varlığını sensiz. Ben, sen doluyken , seni karanlığa mahkum edemem. Yazık! Senden arda kalan hüznü bile yaşamayı beceremeyen bu yürek yokluğuna alışmak da istemiyor, dağıtıyorum kendimi yine. Hayatımdaki en değerli sana veda ettim, nereden bileceksin! Çalınmış hayatımın içinden sana bakarken, her baktığım yerde seni görüyordum. Üşüyorum biraz sevgili, kendimi ne zaman öldürmüştüm? Unutmuşum, bu gece ölen sadece bedenim. Kaç asır oldu sen gideli? Vedasız gidiyorsam seni sevmediğimi düşünme. Sadece rahatsız etmeye kıyamadığımdan. Gidişimi de önemseme, bu gidişim her zamanki gibi sıradan bir gidiş olsun. Ölüm meleği ruhumu kabzettiği ilk zaman sen olmalısın yanımda. Derler ya ölüm meleği sevdiğinin kılığında gelirmiş. Bilmiyorum, sen gibi gelecek mi yanıma? Sonra sen kaybolacaksın. Ruhum bedenimden ayrıldığında dönüp bedenimi izleyeceğim. Ellerimden tut, seni hissedeceğim. Orda sen olmalısın, korkma artık ölüyüm. Zararım dokunmaz sana.

Seks bağımlısı Byun Baekhyun'un yeni amacı, üniversitesindeki asistan Park Chanyeol'ü yatağa atmak ama en yeni kurbanı olarak seçtiği Chanyeol'ün, kendisinden de karanlık tarafları olduğundan bihaber. × × × Bir kez gülümser ve Düşmüşsündür içine, Işığa yapışmak için uçan güve misali Ölmeye koşarsın. 22.12.18 - 04.08.19

JIKOOK Park Jimin; ünlü Kardiyolog, bir dahi, medikal deha, hastanedeki en iyi cerrah. Kibar, arkadaş canlısı, yakışıklı ve sabırlı. Ve bunların yanında hastane yöneticisinin oğlu. Fakat bunu henüz kimsenin bilmesine gerek yok. Çünkü şimdiye kadarki tüm her şeyi hiçbir torpil olmadan kendi sıkı çalışmasıyla elde etmişti. Herkes onu severdi. Direkt olarak orduda görev almış yeni ateşli Travma Cerrahı Jeon Jungkook dışında, herkes. Çokça madalya sahibi Jungkook bir dahiydi ve kıvrak zekalıydı fakat çabuk sinirlenir ve saçmalıklara asla tahammül edemezdi. Ve Park Jimin, Jeon Jungkook'ta kötü bir ilk izlenim bıraktığında ikilinin arası sürtüşmeli bir hal almaya başlar. • • • -Hikayenin bütün hakları Ao3 uygulamasındaki 'daisyjjang' adlı yazara aittir. -written by daisyjjang on ao3, thanks for the permission<3 -çeviri hakları tamamen bana aittir.

kalbimin o kadar derinine inebilirsem ve tutarsam seni, tüm kalbimi yerinden sökerek çıkartabilirim ancak.

jeon jeongguk, park jimin hakkında bilmesi gereken her şeyi biliyordu. korkunç itibarını ve manşetleri süsleyen bitmek bilmeyen söylentileri duymuştu. iki ay boyunca jimin'i takip etmesi ve onun hakkında bir makale yazması emredildiğinde memnuniyetsizliği kilometrelerce öteden okunuyordu. sert bir ilk buluşmadan sonra jimin, jungkook'tan daha çok memnuniyetsiz olduğunu göstermişti. peki jimin medyanın bahsettiği kadar canavar mıydı? haftalar geçtikçe, jeongguk yavaş yavaş gerçek park jimin'i ortaya çıkarır. > by Jimjii on ao3 >thank you for your permission </3 orijinal linke gidip kudos bırakmayı unutmayınn!!

kırmızı irislerin benim maviliklerimi mora çalar da, ben yine gelir, senin kolların arasına sığınırım. ::Omegaverse:: selenophile ; a person who loves the moon. jjk x pjm

❥ jikook Jungkook derin bakışlara, artık ıslanamayacak kadar yorgun gözlerle bakarken ''Ben senden vazgeçtiğimi hiç söylemedim ki.'' dedi burukça. ''Ben senden vazgeçemem ki.'' ''Benim yüzümden canın yakılsa da mı vazgeçmezsin?'' Jimin masumca sormuştu. Öyle masumdu ki sesi, Jungkook'un göğsü titredi. Öpmeye doyamadığı bal dudaklar ne acı sözler fısıldıyordu ona, ne yakıcıydı o güzel gözlerdeki acı bakışlar... ''Senin tarafından canım yakıldıktan sonra bile vazgeçmedim.'' Jungkook Jimin'e bakarken anlasın istedi, içindeki yangının onu da yaktığını, dudaklarının sızladığını anlasın istedi. Kollarının uyuştuğunu, ona uzak kalmanın onu da nasıl yorduğunu görsün istedi. ''Sahiden benimle ölümü mü seçiyorsun?'' ''Hala anlamadın mı?'' Jungkook bir tek bunu sordu. Cidden, hala anlamamış mıydı? *duende (İspanyolca): Bir sanat çalışmasının bir insanı derinden etkileyen gizemli gücü

Jungkook'un sürüsü, soğuk ve acımasız ormanda yüzyıllardır varlığını sürdürmeyi başarmıştı. Doğaya ve rakip sürülere karşı hayatta kalmalarını sağlamak için katı gelenek ve kurallara uymaları gerekiyordu. Kısa sürede, sürüyü yönetme sorumluluğu onun omuzlarına yüklenecekti, ancak lider alfa konumunu üstlenmeden önce, bir omega ile eşleşmek zorundaydı. Sorun ise, Jungkook'un ondan ölesiye nefret eden bir omegaya aşık olmasıydı. ( çeviri ) thanks for ur permission, NaHe original story: https://archiveofourown.org/works/10489182/chapters/23139036