Aşk bir heves değildi tek günlük yada gecelik, sevişmek ise sadece anlıktı. Ve ben sadece anlık istemiyordum. Beni kül eden bir aşk istiyordum. Ve aşık olmuştumda 'Feda' Ruhumla Hergün sevişen İçimi yakıp kül eden adam. küllerimi ise yeniden gül gibi filizlendirmişti. Ona olan aşkım ve tutkum, Anlık değil ömürlüktü... Feda & Kadeh Tüm hakları saklıdır ©

Sevişmek; sevginin getirisi olan tutkunun esiri olmak demekti. Sevişmek; iki bedenin birleştiği noktada patlayan kıvılcıma aşık olmak demekti. Sevişmek; onun sen, senin o olmasına göz yummak demekti. Peki ya benim yaptığım hangisine dahildi? Çıplak bedenime değen ayaklarından kurtularak, yanından kalktığım adamın örtüden arta kalan açık bedenine baktım bir süre. Omuzlarına kadar gelen tırnak izlerine ilişen gözlerim, istemsizce ellerime kaydı. O izlerin sahibi ben miydim? Peki ya şevişmek, sevdaya dahilse... Onunla sevişmek, ateşte yanmak mı demekti? Yazar : VERA 06.05.2019

kulağıma "şu an!" diye fısıldadı, güçlü parmaklarını ağzımdan çekmiyordu ve diğer elini yeniden kalçama götürdü "burada!" dedi, kalçamı hafifçe sıktığında ağzımdan sadece onun duyabileceği bir inilti çıktı. "Seninle!" dedi ellerini birazdaha hareket ettirirken. "Eğlenceli şeyler yapmayı!" parmakları kalçamı iyice kavradığında dişlerimi avuç içlerinde hissettim. "Çok istiyorum." diye fısıldadı... Son derece romantizim ve heyecan yaşayacağınız sürükleyici bir hikaye...

Bir eylül akşamında hem bir günaha saplanmış, hemde bir sevdaya tutulmuştum. Ne geri dönecek cesaretim, ne de kaçacak kadar yürekli bir kadındım. Bir yalana inanmıştım, gözlerimin içine bakarak sevda türküleri söyleyen adamı kendi ellerimle defalarca kez vurmuştum. Çocuktum, dilim yanmıştı bir kere sevdadan. Acının eşiğine düşmüştüm, sevdiğim adamın gözlerine bakıp aman diyordum. Yanıyordum, kanlı ellerinin arasında bana baktı. Sevdiğim adam. Yüreğimi ateşe verip dağlayan adamdı o. Ağlamaktan konuşamıyordum. Yüzüne dokunmak istedim fakat alev almaya başladı. "Dokunduğun an yanıyorum görmüyor musun, ben senin avuçlarında bu kadar tutsak iken, senin bana her seferinde cehennem vad etmen niye Mihrima niye." " Sen bana cennet vad etmedin Ali." dedim göğsüne el basar gibi. Koyu yeşil gözlerinin arasında bana baktı. " Ama, sende benim bir kez olsun ellerimden tutup seni bu cehennemden çıkarırım demedin Mihrima. Hala seni deli gibi isteyen kalbime de, yüreğime de yazıklar olsun." Bedeni gözlerimin önünde eriyip gitmişti. Gitmişti. Fakat bu gidiş diğerleri gibi de değildi. Bir şehir, bir memleket koca dünyayı üzerime yıkıp gitmişti. Yüreğimi ateşe veren, göğsümde binbir çiçek açtıran aynı adamdı. Sesimi soluğumu kesen de, bana bir hayat daha bahşeden aynı adamdı. Geleceğini söylemedi, Gelmeyeceğini de. Not; " Kitapta +18 kısımlar olacaktır. Rahatsız olacaklar okumasın - okumadan da geçebilirler." Yetişkin içerik.! ©

Küçük, masum kızımız Elif. Sert, karanlık adamımız Araf. İki insanın sürükleyici aşkı. Her şeye rağmen sevdiyi adama tutunan kız. Arafın karanlık hayatı, Elifin karanlık geçmişi. Her şeyin başladığı yerde ya onlar bitecek, ya da her şeyin bittiyi yerde onlar başlayacak.. Araf Ateş Elif Eylül Peki sonları ne? -" Mutlu son"mu yoksa "Mutlu sonsuzmu"

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

O minik, sarışın bir kız çocuğu. O, saf, masum ve güzel. O, kurtarıcısına aşık. O, mübtelası oldugu mavi gözlere asık.

İnsanların kendilerine bile söyleyemedikleri arzularını veya yaşadıklarını yazdım. Belki ikinci kitabımda daha da siz olacağım. Bunu bu kitaba karşı duygularınız belirleyecek demiştim. Kitabın yayınlandığı zamandan, şu zamana kadar verilen oy sayısı ise benim ilk cümledeki tespitime delil niteliğinde oldu. Okuyan sayısı bunca fazla iken oy veren sayısı aksine yok denecek kadar. Belki de beğenilmedi gerçekten. Bazı yapılan yorumlar aksini gösterse de. Kitabı okuyup, hatta beğenip de oy vermek istemeyen büyük bir kesim ise, muhtemelen bu derece açık saçık bir kitapta görünmek istememekte diye düşünüyorum. Her ne kadar benim dışımda kimse oy verenleri göremese de. İnsanların sadece ben de olsa duygularını göstermekte geri kaldığını görüyorum. Umarım kurduğunuz ve/veya kuracağınız ilişkilerinizde bu kadar çekingen davranmıyorsunuzdur. Bu size ve partnerinize o kadar çok şey kaybettirir ki, ilacı ve tedavisi olmayan zaman hastalığında geriye dönmek imkansızdır. Büyük yaralar kalır sizde olmadığını düşünseniz de partnerinizde. Çünkü siz bir Merve, Hale, Mert, Macit veya diğer karakterlerden birisinizdir. Çoğu zaman da yan karakterlerden biri. Bir türlü oyuna dahil olamayan veya dahil olmaktan çekinen. Ama şunda hepimiz hem fikir olmalıyız ki, hepimiz burada yazan bir çok şeyi yaptık, yapmak istedik veya yapamadığımız için üzülmekteyiz. Yeri geldi Merve gibi tek başına mücadele vermiş, Hale gibi kötü durumlara maruz kalmış, Macit kadar güçlü hissetmiş, ya da Tülay kadar farklı yaşamış, Serap kadar çekinmiş, Mahmut kadar fırsatçı olmuş, Taner kadar da yalnız kalmışızdır. Siz bu kitabı okurken bile kendinizi bir karakterin yerine koyacaksınız. Ama diğer karakterler de nedense size yabancı gelmeyecek, hatta bir çok anlamda aynı olacaksınız. Siz de okurken böyle düşünmeli, yalnız ve sakin kafayla okumalı, en azından dü

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."