Więzień labiryntu
3 قصة
"Ona jest naszą nadzieją" بقلم zakochana235
"Ona jest naszą nadzieją"
zakochana235
  • مقروء 50,517
  • صوت 2,090
  • أجزاء 35
Historia o 16 letniej Angeli która po obudzeniu się w metalowej windzie (pudle) , trafia do miejsca zwanego "labirynt" dziewczyna nie pamięta kim jest i jak się tam znalazła ,oraz to że nie posiada żadnych wspomnień, dowiaduje się także że w strefie w której się znalazła są sami chłopcy , a ona jest jedyną dziewczyną . Czy dziewczyna upora się z chłopakami ? a może znajdzie tego jedynego ? czy jej wspomnienia wrócą ? czy odnajdzie wyjście z tego piekła ? Dziewczyna jest miła , uparta , zawsze dąży do celu , ale za przyjaciółmi skoczyłaby za nimi w ogień. Okładka została wykonana przez JPetrova6
Odporna Uciekinierka بقلم Natalia788
Odporna Uciekinierka
Natalia788
  • مقروء 89,223
  • صوت 4,531
  • أجزاء 40
Własność DRESZCZ'u Grupa A Obiekt A4 Uciekinier UWAGA : Eksperyment Nieudany ! Nietypowa nastolatka. Wredna, Sarkastyczna i Niezbyt miła. Sophie ląduje w Labiryncie lecz znajduje wyjście jako jedyna że streferów. Jednak kiedy bohaterka usiłuje żyć po swojemu DRESZCZ postanowił zrujnować jej życie po raz drugi. Sophie ląduje w Labiryncie kolejny raz. Miłość, Przyjaźń i Przetrwanie. Czy to trio zdoła przetrwać w trudnych warunkach Labiryntu?
Wicked Is Good |więzień labiryntu|  بقلم xlxilxxyx
Wicked Is Good |więzień labiryntu|
xlxilxxyx
  • مقروء 115,560
  • صوت 5,099
  • أجزاء 26
Całe jej życie było zaplanowane z góry, ale nikt nie przewidział, że Charlotte Evans spotka wiele porażek i źle podjętych decyzji. A spoczywa na niej ogromne brzemię. "Nie trafiłam tu przypadkiem, mam wrażenie że w ogóle nie powinno mnie tu być" Strefa - bezpieczne dla jej mieszkańców miejsce. Zbudowane i pielęgnowane przez grupę nastoletnich chłopców. Niestety ich spokój zakłóca pojawianie się pudła, które tym razem przywozi im... "Hej to dziewczyna! - krzyczy Minho patrząc na skuloną w rogu windy rudowłosą" -Gra skończona - mówi chłopak przykładając pistolet do mojej skroni. -Pożegnaj się. -Gra dopiero się zaczęła - uśmiecham się pod nosem. - Do widzenia. Zza pleców chłopaka dochodzi huk odpalonej broni. Kilka kropli krwi ląduje na mojej twarzy. -Nie ma za co - rzuca chclopak stojący w drzwiach na co parskam śmiechem. Przecież każdy normalny człowiek śmieje się nad martwym ciałem. Witam w moim nienormalnym świecie.