On bir yaşında ailesinden koparılmasıyla hayatın acımasız olduğunu öğrendi Nasya. On beşindeyken Padişah'a çocuk verdi, oysa kendi çocuktu daha. Lâkin artık padişahın sevdalısı, Al-i Osman'ın Mahpeyker Kösem'i olmuştu o. Kösem olmak kolay değildi. Ve nihayet dönüp arkasına baktığında gördüğü tek şey, oluk oluk kandı! Ama başarmıştı. Âdeta bir kadın padişah olmuştu. Lâkin sonunda kıyamet onun için koptu. Yıllardır elinde tuttuğu ipler bir gece onun boynuna dolandı ve Topkapı Sarayı korkunç bir cinayete şahit oldu. Oysa hizmetçi Nasya'dan, İmparatoriçe Kösem olacağını kim bilebilirdi?

''İntikam ve ihtiras ile harmanlanmış bir aşk hikayesi'' Bu göz kamaştıran bir hayatın kanla kirlenmiş hali! Bu paha biçilmez bir hayatın hazin öyküsü! Bu en acımasızların en masumlardan doğduğunun kanıtı! Bu acımasız kaderin Anastasia'ya çektirdikleri değil, Anastasia'nın Kösem olup kaderi değiştirdiği hikaye! Kendi kaderini yazdığı hikaye! Kaçırdılar onu, kopardılar vatanından. Getirip oturtturdular kurtlar sofrasına. Bu sofranın tek bir kuralı vardı: ya güçlü olup yiyecektin; veyahut zayıf olup yenilecektin. Yaptı Anastasia seçimini; güçlü olmayı ve dahi güçlülerin güçlüsü, acımasızların acımasızı Kösem olmayı seçti. Kösem geçte olsa anladı, bu sarayın köklerindeki zehirli sırlar vardı. Bundan sonra tek bir hedefi vardı; onun canını yakanı pişman edecek, onu kıranı parçalayacaktı. Bir bir buldu kadim sırları, saçtı ortaya. Ezdi düşmanlarının başlarını bir bir, bertaraf etti karşısına duranları. Hiç kimse dayanamadı Kösem'in karşısında. Bir gün geldi Kösem arkasına dönüp baktı, gördüğü şey düşmanlarının kanından, onların aciz bedenlerinden başka bir şey değildi. Lâkin unuttuğu bir şey vardı, kan eteklerine bulaşmış, attığı her adımı kirletmişti. *Kapağın, multimedyaların ve olay örgüsünün hakları tarafımca saklıdır.

Tamamen Muhteşem Yüzyıl dizisinden uyarlanıp yazılmıştır.

Ben Anastasia yani Nasya yâ da Mahpeyker . Aslında bunların hiçbiri.Ben Kösem.İlk getirildiğimde cehennem olarak gördüğüm bu Osmanlı'yı kendi Cennetime dönüştürdüm.Evlatlarım için hep yaşadım. Aşkım için mücadele ettim.Ve bu zorlu yolculuğu gücüme güç katarak devam ettirdim... Masumiyetim en büyük kudretim olmuştu benim.Bu saray bana çok şey kattı.İlk olarak da öğrendiğim şey burda kimsenin masum kalmayacağı oldu.Eğer bu koca sarayın duvarlarında sıkışıp gitmek istemiyorsan ellerine de eteklerine kan bulaşacak.Ben de öyle yaptım.Kendimin aşkımın ve evlatlarımın geleceği için kan kokan duvarlarda eriyip gitmemek için gerektiğinde ellerim kan da oldu kana buladığım vakitlerde. Ben Kösem.Kimsenin emrine girmeden yaşamak için kendi saltanatımı kurmaya geliyorum.

Bir Cihan Sultanı olan Mihrimah Sultan'ın Goryeo Krallığına Gelin olarak gitmesini konu alan bir hikaye ..... görücez.. desteklerinizi eksik etmeyin <3 olaylar tamamiyle kurgudur tarihte böyle biri yok böyle olay yok vs duymak istemiyorum chingular baştan söliyim 100 de 100 hayali :D :D :D

"Lütfen gitme" Göz yaşlarım akarken tekerlekli sandalye ile ona biraz yaklaştım "Özür dilerim.Oğuz abimi durdurmam gerekirdi yapamadım,kendimi kaldıramadım" Bana bakmıyordu fakat ağladığına yemin edebilirdim dönmedi bana yüzünü bakamadım o yaprak yeşili gözlerine son bir defa "Bu senin suçun değil hera.Bu benim kendi aptallığım,kendimle beraber senide sürekli aşağı çekmekten bıktım ve tükendim" Hıçkırdım,göz yaşlarım sanki onları tutan bir baraj varmış ve o baraj'ın yıkılmasıyla özgürlüğünü ilan eden su gibiydiler. "Sen beni asla kendinle aşağı çekmedin.Seni çeken bendim! Senin sorunları bir toz parçası gibiymiş gibi umurasamayıp kendi sorunlarımı bir dağ haline getirdim.Lakin dağ olan seninkiydi ve benimkinin yanında bir everest kalıyordu" dudaklarımı birbirine bastırdım "Lütfen gitme belki o dağı yıkabilecek kadar güçlü değilim ama elini tutarak seninle beraber ne kadar yüksek olursa olsun o dağ çıkacabilecek kadar güçlüyüm " °°° Hera Eslina Sadrazade... 4 abisi ve 1 ablası olan kanadalı bir türk. Yaz tatili için geldiği İstanbulda yazın sonunu iyi anılar ve yeni arkadaşlarla bitirmeyi umurken onu bekleyen ve onda kötü izler bırakacak olaylardan habersizdi Not; bu hikaye tamamen şahsıma aittir ve kendi kurgumdur

Bu hikaye tamamen Muhteşem Yüzyıl Kösem dizisinden uyarlanıp yazılmıştır.

- Çocuk yaşta Kefolanya Adası'da koparıldığında bütün hayallerine veda etti Nasya. Kaderi, ona hizmetçi olacağını fısıldasa da asi bir denizkızıydı o. Cehennem beklerken cenneti bulduğu Osmanlı Sarayı'nda kraliçe olmaya ant içmişti. Entrikalara, hiç uyumayan düşmanlara, sinsice kol gezen ölüme ve ihanetlere, zekâsı ve insanı büyüleyen güzelliğiyle meydan okudu. Talihi kendine aşık eden, Osmanlı'nın yolunu çizen Mahpeyker Kösem Sultan'dı artık o. Ancak uğruna gençliğini, çocuklarını, vicdanını, umutlarını feda ettiği taht, kime sadık kalmıştı ki ona kalsın? Koskoca bir devleti, sayısız padişahı dize getiren, onu Osmanlı'da Kösem yapan zekası, sonunda kadere boyun eğecekti belki de... Ama, cihana hükmeden Mahpeyker Kösem Sultan'dı o. Tarihi padişahlar değil, o yazmıştı. Ve ant olsun ki, adı tarih sayfalarından eksik kalmayacaktı. Bir tek Azrail alabilirdi canını. Varsın o da alsındı! - Yeni Bölümler Salı, Perşembe ve Cumartesi günleri sadece Wattpad'de! - Bu hikaye telif hakları ile birlikte yazara aittir. İzinsiz alınması kesinlikle yasaktır!

Bu hikayede karakterlerin birazı kurgu olacaktır ve olaylar tarihe göre gitse de laflar,olaylar tamamen kurgu olacaktır ancak eğlenceli yapacağım Bilgilerinize Bana bir çok isim taktılar Hatice,Anastasia,Mahpeyker ama ben hiçbirini istemedim benim seçtiğim isim Kösem idi. Kösem.. yol gösteren rehber idi anlamı. Ben Kösem'im Masumiyetimi öldürdüler.Benim en değerli özelliğimi yok ettiler Ama buraya bir köle olarak gelip Dünyayı yöneten bir kadın olabileceğimi nereden bilebilirdim ki Dedim ki ben oyum Sultan Ahmet Han'ın nikahlı karısı tam 8 evladının anasıyım Sultan Muradın,Sultan İbrahim'in Validesi olup Sultan Mustafa,Sultan Osman ve torunum Sultan Mehmed'in de devrini görmüş olup 4 devir görmüş Sultanım ben. Bugüne kadar önüme çıkan bütün düşmanlarımı yendim. En başından beri biliyordum. Harem ne ki Dünyayı ben yöneteceğim. Bu saraya geldiğimde tutuşmayı bilmeyen bir kıvılcım idim. Şimdi öyle bir ateşe dönüştürdüler ki onları yerle bir eden bir ateş oldum yanıyorum ve asla sönmeyeceğim...