Japonca bir kelime olan aware, olağanüstü bir güzelliğin, kısa bir anın içimizde yarattığı his anlamına gelir. 🌸🌸🌸 "Sormak istediğim bir şey var." Dedim. Beni teşvik edercesine başını salladığında devam ettim. "Sen bana anlatırken içtik de niye ben anlatırken içmiyoruz?" "İçiyoruz ya." Dedi ve çikolatalı sütleri gösterdi. Kaşlarımı kaldırdım. "Hayır, neden çikolatalı süt?" dedim bu sefer. "Çünkü ben severim çikolatalı süt." Dedi. "Ayrıca seni dinlerken ayık olmak istiyorum. Her şeyi tüm detaylarıyla bilmek ve hatırlamak istiyorum. Ve geçmişinin acısını dindirsin diye de tatlı bir şey içiriyorum sana. Fena mı ediyorum?"

"Bunca kararsızlığın içinde aldığım en güzel kararsın küçüğüm..." .

Duvarda yazılan yazılara kim dikkat ederdi ki? Bir duvar, bir hayatı nasıl değiştirebilirdi? Girdiği bir alt geçitte denk geldiği duvar yazısı dikkatini çekmişti Simay'ın. Yazdığı cevaba karşılık alacağını nereden bilebilirdi? Tanışmaları tesadüf müydü, yoksa her şey planlı mıydı? Onun hikayesi duvarda başlıyordu.

Merhaba. Adım Deniz. Üşengeç. Deli dolu. Başkalarına göre orjinal fikirleri olan, ama kendine göre pratik zeka ürünleri bulunan bir kızım. Lakabım, "sıçtım akıllı." Bunu ailem, hangi mantık çerçevesine sığdırarak bana takma ad olarak verdi bilemesem de haksızlar da diyemeyeceğim. Ayrıca normalleşme çabalarına karşıt, beyin bükücü, kötümser bir Polyanna da diyebilirsiniz. Narsist bir sosyopatım! İşte. Artık içeride devam edeceğiz. Bayan Sıçtım Akıllı'nın hayatına girmeye hazır mısınız? UYARI: İçeride amk veya daha fazla küfür ürünleri bulunacaktır. Ona göre okuyun, ona göre sevin, ona göre bağrınıza basın. © Tüm Hakları Deniz'in Ultra Acımasız ve Karanlık Tarafı Olarak Adlandırdığı Bölgesinde Saklıdır! Dip Uyarı: O tarafı görmek istemezsiniz! ϟ HADİ SEE U! → 8 Ağustos 2014 tarihinden, hala devam eden günümüze. ←

O bir katildi. Donuk gözleri, ruhumun en ücra köşelerine sızarak, içimdeki labirentte keşfe çıkmaya hazırdı. Düz çizgi halindeki dudakları meydan okurcasına gergince uzayıp gidiyordu. Gözlerinde kendimi görmek içimi titretirken, vücut ısımın düşüşünü hissettim. Sonum olduğunu biliyordum. Her iki şekilde de onun esiriydim. Hayatımda ilk defa birisine karşı duruşum değişmişti ve bu beni dehşete düşürmüyordu. Beni dehşete düşüren yine sadece bendim. Duvarlarımın sağlamlığı bir jöle kıvamında eriyordu. Beni yıkan da toplayan da oydu ve bu içimdeki tarif edilemez köşelere kadar uzanıyordu. Gözlerine bir kez daha baktım. Grimsi yeşillikteki duvarların ardında yaşayan adamı bakışlarında öyle bir dengelemişti ki, huzursuzluk bir kez daha içimi kapladı. Bakışlarım yüzüne sabitken, gözlerim irileştiğinde alayla dudağını kıvırdı. Ruhuma kadar çıplak hissettiğimi fark ettim. Beni bu kadar iyi tanıması içimi ısıttığı kadar, buz dolu kapta yalnız bırakılmış gibi de kalbimi donduruyordu. Katilimin eli yüzüme hafifçe süzülürken, gözlerindeki acımasızlığı bir doz daha artırdı. Tutuşundaki hafiflik ve sıcaklık, gözlerinde gördüğüm açık tehdite ters düşüyordu. ·•●·•●·•●·•● "Sen benim kendimle verdiğim en büyük savaşımsın. Sen benim yasağımsın. Her bir kuralını severek yıktığım." ·•●·•●·•●·•● Tüm hakları saklıdır.

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

"Yapmadım de !" Öyle bi bağırmıştı ki boğazının dahi yanmasına izin vermişti. Olurmuydu bir insan bir gün içinde hem yaşar hem ölürmüydü. O ölmüştü öncesinden ama neden her şey onun başına gelmek zorundaydı ki. Bir insanın bu acılara daha ne kadar dayanabilirdi yüreği ki. "Sana söyledim, yüzüme bak! Bak ve yapmadım de !" Ece şu an ne kadar içinden allahım ne olur yapmadım desin diye dua ediyor olsada kendisi de biliyordu gerçeği ve gerçeğin onu sarsacağını. Sakince davranmaya karar verip derin bir nefes aldı ve yanına yaklaştı , koluna dokundu. " Bak sana daha önce de söylemiştim ne söylersen söyliyim yapmadım diyeceksin demiştim , hatırladım mı." Daha fazla dayamamıyordu sabırsızlaşmaya başlamıştı."Ne olur ya , ne olur !" Artık sesini dahi kontrol edemiyordu Ece sesinin yüksek çıktığının farkında bile değildi. Hala bir cevap alamaz ken elini çekti ve bir adım geriledi. 'Olamaz ' dedi içinden Ece . Gerçek yüzüne bir tokat gibi çarparken sendeledi. "Öldürmedim de..." *** Bir yanı hep eksikler ile büyüyen Ece sadece mutlu olmayı dilerken hayatı çöküşe uğrarsa ne yapabilir ki.

"Lütfen bırak gideyim naptımki ben sana şimdi hem söz kimseye bişey söylemem vala bak" diyip çizmeli kedi bakışlarımı sürdürdüm. Karanlıktan pek göremesemde yüzünden sinsi bir sırıtışın geçtiğini gördüm yada ben öyle zannettim. Çocuk gömleğimi sıyırıp elindeki çakıyla köprücük kemiğimin üstüne çizikler atmaya başladı. Hayır ağlamıycam şimdi olmaz. Çalan telefon sesimle düşüncelerimden sıyrılıp ellerimi kurtarmaya çalıştım. "Ya bırak telefona bakıyim lütfen" diye yalvarmaya başladım ama beni pek umursadığı söylenemez. Ya bu ne gıcık ne pislik ne piskopat ne yakışıklı ay pardon bu olmuycaktı bişey ya "Bundan sonra kimle konuştuğuna dikkat et ufaklık" diyip gitti..

Belki de tesadüfler birer mucizedir... İşte o an zaman durdu.Üçümüz de ne olduğunu anlamaya çalışarak bir birimize bakıyorduk.Ne yapacağımızı bilemez halde öylece duruyorduk. Ve üç iki bir ...